Plotseling onderbreekt Frank Fiers het verhaal dat Marcel Scheperkamp even eerder is begonnen. Hij, de disciplinemanager Inlineskaten bij de KNSB, pleit er net voor dat topprestaties op een EK of WK in grote mate afhankelijk zijn van toewijding, focus op de sport en het kunnen volgen van een duidelijk jaarprogramma. Scheperkamp vindt dat tot op heden een farce in zijn vakgebied. Het móet beter, zo eerlijk is-ie wel, en hij wil er alles aan doen om dat te bewerkstelligen. Nadeel is dat jonge talenten op skeelers te vroeg worden weggetrokken door andere schaatsonderdelen (langebaan en shorttrack vooral). Het is vooral deze opmerking die Fiers stimuleert Scheperkamp een moment te interrumperen.
“Je bent vader en je zoon skeelert en schaatst leuk in een talententeam van de KNSB (KTT)”, zo schetst de vertrekkende bondscoach van Oranje een beeld dat de werkelijkheid is. “Je ziet dat zo’n KTT bij het skeeleren een beetje hobbyisme is, waar de trainer voor een dag in de week een vergoeding krijgt, dat het hem alle moeite kost om in de weekends gezamenlijk te trainen en om alle wedstrijden bij te wonen. Wanneer de zoon gaat schaatsen, zijn er een fulltime trainer, een krachttrainer, een fysio tot zijn beschikking, en een compleet programma.”
Fiers stoomt in een adem door. “Wat doe je dan? Je kind toe vertrouwen aan een professionele structuur of zeg je: ga jij maar lekker een campingsport doen? Tien jaar geleden moest ik om tafel met de schaatscoaches van een grote langebaanploeg, Jillert Anema en Gerard van Velde, om tafel om Irene Schouten en de broers Michel en Ronald Mulder mee te krijgen naar de EK’s en voorafgaande trainingskampen. Nu zit ik met de coaches van de KTT’s te praten, over B-Juniore Angel Daleman of ze wel of niet mag skeeleren. Ze zijn vijftien, of zestien, dat betekent zeven, acht jaar jonger dan destijds…”
Scheperkamp op zijn beurt benadrukt dat er voorbeelden zijn van sporters die meer disciplines succesvol combineren. Het hoeft geen probleem te zijn. “Zeker nu de Europese afdeling van World Skate (de wereldbond, red.) het EK voortaan in de eerste helft van juli op de kalender wil plaatsen. Men begrijpt dat dit noodzaak is, omdat er in veel meer Europese skaters zijn die ook het ijs op willen.” Voordeel van een titeltoernooi veel vroeger in het jaar is dat zo’n evenement en de voorbereiding erop minder botsen met (trainings)planningen van langebaan, shorttrack en marathon in ons land. “Daarnaast hebben we als sectie genoeg inspiratie om aan te geven waar het in de nabije toekomst heen moet met inlineskaten. Dat begint met jonge atleten die hoofdzaak maken van deze sport, én (hoe kan het ook anders, red.) met meer financiële middelen, want daar is wel tekort aan”, aldus Scheperkamp.
Waar ook behoefte aan is: een gestroomlijnde samenwerking met de trainers van de inlineskaters, ongeacht in welke discipline ze actief zijn naast het skeeleren. Met name Berga-Belloni maakt zich er hard voor. Haar contract loopt na dit seizoen af. Ze wil graag door bij de bond, mits er aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. “Wat ik belangrijk vind, is dat ik dit werk kan blijven doen met hulp van andere trainers. Deze job is niet in mijn eentje te klaren. Plus: de samenwerking met de trainers van onze sporters moet verbeteren. Dat is de sleutel voor nieuw succes. Samen optrekken is niet alleen bedoeld voor de maanden juni en de maand van het EK, maar dat moet in de winter al beginnen, met het opstellen van een jaarprogramma. Oftewel goed overleggen met elkaar.”
Bijna vanzelfsprekend valt de naam van Kay en Rick Schipper, de broers die idolaat zijn van het inlineskaten, hun leven in dienst ervan stellen, maar ook compleet hun eigen koers varen op het gebied van begeleiding, training en zelf presteren. Tussen de bondscoaches (lees: de KNSB) en de tweeling botert het dan ook niet, hetgeen nogal eens voor extra complexe situaties zorgt. Berga: “Er is een groot verschil tussen samenwerken met de Schippers als trainers of met de broers als atleten. Ik kan meer bereiken met Kay als trainer, dan met de inlineskaters Schipper die ze ook zijn. Ze hebben bewezen dat ze in die laatste hoedanigheid niet willen samenwerken met ons. Ik heb een open gesprek gehad, heb hen twee kansen gegeven, maar dat is mislukt. Meer kan ik niet doen.”
“Het werk dat ze echter verrichten met hun rijders is goed”, erkent ze. “Daarom moeten we als bondscoaches alle trainers van de EK-geselecteerden bedanken voor hun werk. Voor mij is dat heel logisch, omdat we nooit de (voorbereidende) programma’s zouden kunnen draaien die zij hebben opgesteld. Chris Berkhouts successen (de Junior-B van Schippers’ club won in L’Aquila een keer goud en twee keer brons, red.) zijn vooral toe te schrijven aan zijn trainer(s). Wij, de bondscoaches hadden alleen de taak om de omstandigheden hier zo optimaal mogelijk te maken. Zorgen dat de rijders en rijdsters op tijd rustten, de tactische plannetjes met hen doornemen. Slimmer rijden, dat is samenwerking, die levert medailles op.”
Tot slot haalt de geboren Italiaanse graag de aspecten aan die Scheperkamp eerder heeft gememoreerd: toewijding en focus. In dat verband beschouwt ze het voornemen van de oudste EK-ganger in de Nederlandse ploeg, Ruurd Dijkstra, als een cadeautje. De Fries kondigde vrijdag aan dat hij serieus overweegt zich volledig op het inlinen te willen richten. Hij ziet de noodzaak in van meer en extremer trainen op de skeelers; de enige manier om met de buitenlandse toppers de strijd aan te kunnen binden. Dat zou op z’n vroegst na komende winter zijn, omdat hij voor A6.nl in de marathoncompetitie uitkomt.
19 SEPTEMBER WITTE ROOK OVER WK *** Disciplinemanager Inlineskaten van de KNSB Marcel Scheperkamp en de selectiecommissie nemen een week de tijd om te bepalen of er namens de KNSB inlineskaters zullen meedoen aan het Wereldkampioenschap in Argentinië (28 oktober t/m 8 november). Een belangrijk uitgangspunt daarbij is de kans die iemand maakt om in de top-8 van een discipline te eindigen. “Verder nemen we zaken mee als uitzonderlijke prestaties die op het EK in L’Aquila zijn geleverd, of er bij de junioren sprake is van eerstejaars of tweedejaars rijders en hun te verwachten groeiproces, maar ook de vraag of bij mogelijke kandidaten het vizier volledig is gericht op inlinen, of dat er ook andere schaatsdisciplines meetellen”, licht Scheperkamp toe.“Met die intentie kunnen we iets. Ruurd is een volwassen kerel die weet wat ik bedoel met een professionele benadering. Wat dat betekent moeten wij als KNSB-mensen doorgeven aan de jeugd, zodat het ook tot die jongere sporters doordringt. Zij zijn de generatie die straks moeten presteren. Het moet nu niet zo zijn dat het programma dat tot een medaille heeft geleid, goed is en niet meer hoeft te worden veranderd. Nee, blijven nadenken om verder te verbeteren, daar gaat het om. Daarom is het zo’n signaal Ruurd dat heeft afgegeven: meer de focus leggen op skeeleren.”
