Wie langs de kant van de baan op het middenterrein van de Heerenveense schaatstempel met een stopwatch klokte, of op zijn smartphone de wedstrijden volgde, kreeg wel een indicatie van de scores die de beste shorttrackers van ons land neerzetten. Maar zekerheid over de uitslag? Die druppelde pas in de avonduren binnen, toen de wedstrijdleider alle gegevens had verwerkt en uitgedokterd hoe de startopstellingen voor dag 2 (zaterdag op het programma: 1000 meter en kwartfinales 500 meter) en 3 (zondag: finales 500 meter en 1500 meter) eruitzien.
Opstartproblemen bij een nieuwe formule, zullen we maar zeggen. “Time trials zijn niet wat shorttrack is. Geen enkel ander land in de gehele wereld doet dit. En wij doen het wel. Ik vind dat heel bijzonder. Er zit een verhaal achter. Men wil wat proberen, dat vind ik niet slecht.” Het waren afgelopen week de stevige woorden van Suzanne Schulting die net als meer collega-sporters op voorhand weinig trek had in deze primeur. Bedacht door de selectiecommissie is het de bedoeling dat iedereen zo evenveel kans maakt op uitzending naar de wereldbekerwedstrijden.
“We zijn maanden bezig geweest om een systeem te bedenken waarbij dat het geval zou zijn. De atleten hebben we bij het overleg betrokken”, legde Wilf O’Reilly, de disciplinemanager Shorttrack van de KNSB uit. “Moesten we resultaten uit het verleden laten door wegen? Neem bijvoorbeeld het WK in Montréal waar Suzanne Schulting ontbrak vanwege een positieve coronatest. Die had daar dus geen uitslagen van. Zouden we de NK van negen maanden geleden laten meetellen? Vonden we evenmin. Daarom wilden we van nul starten, door middel van tijdritten over zes, twee en negen ronden. Die bepalen de startplaatsen in de pack races van de andere twee wedstrijddagen.”
Zo werd het een aaneenschakeling van soloritjes die de ene rijder beter beviel dan de ander. Hoewel er door menigeen met de nodige scepsis naar de vuurdoop was toegeleefd, bleek tegen de avond de hiërarchie aan de top allesbehalve door elkaar te zijn gehusseld. Schulting en Xandra Velzeboer waren leading bij de vrouwen, terwijl good-old Sjinkie Knegt de jonge garde prima had weten bij te houden en Jens van 't Wout zijn puike vorm etaleerde.
De aandachtig toekijkende bondscoach Niels Kerstholt (ruim over de helft van het rittenschema: ‘Ik ken ook nog geen exacte tijden hoor’) stak in elk geval genoeg wetenswaardigheden over zijn selectie op zak. “Je haalt best wat dingen uit zo’n dag. Zit de snelheid erin? Kunnen ze een negen ronden lange tijdrit volhouden, of vallen ze stil? Er wordt zo kneiterhard gereden”, gaf hij aan.
Tijdritten lenen zich uiteraard om goed ‘te kijken naar individuen’, zoals Kerstholt het omschreef. “Je ziet meer. Pietje komt omhoog, Jantje versnelt te rap naar het midden van de bocht, Mien gaat te kort de bocht in, dat soort dingen ontdekken we bij sporters onder stress. Zinvolle informatie waar we wat mee kunnen in onze pogingen die shorttrackers verder te ontwikkelen. Voor de sporters draait het om World Cup-plekken, dat is iets heel anders. Ze willen sneller dan de anderen. Het gaat op dit onderdeel nu nog niet om veel punten, maar het is wel lekker om ze alvast te pakken.”
Dat deed (naar verluidt) Xandra Velzeboer naar hartenlust. “Ja, zij komt er heel hard aan. Het is goed voor Suzanne dat ze bedreigd wordt, want dan moet ze zich afvragen wat ze moet doen om straks ook weer een stap te maken. Al is ze zelf ook in orde, want de nine laps won ze overtuigend”, aldus Kerstholt, die luchtig over het gemopper van Knegt (groot tegenstander van de time trials) heen stapte. “Sjinkie maakt zich vaker druk over allerlei zalen die buiten hem liggen. Ondertussen blijkt ook heel goed bezig te zijn met zijn eigen taken. Dan levert dat een tijd op (in de race over negen ronden, red.) die vlak achter de winnende van Jens van ’t Wout zit. Gewoon super.”
Donderdag reed hij hier 7,94 seconden over een ronde, de snelste tijd ooit in Thialf gereden. Dat is ontzettend knap, gezien e voorbereiding die we draaien, waarbij alles nieuw is voor iedereen. Dat geeft ruis. Sporters zijn veel meer met andere zaken in de weer. Op zo’n moment is het extra leuk dat hij in zijn oude jaren een stap in snelheid zet. Maar”, zo klonk het als een soort waarschuwing, “morgen zijn het pack races waarin iedereen elkaar op de huid zit. Dan moet Sjinkie het achterste van zijn tong laten zien om de jonge garde voor te blijven Lukt dat niet, dan kun je zomaar klem komen te zitten en is het klaar hè. Ga je niet eens naar de wereldbeker.”
