Het zware, grove en wielen verslindende asfalt van het EK-wegparkoers op de kleine luchthaven nam ze op de koop toe. Na drie dagen op de krappe piste van L’Aquila was ze wel klaar met dat steeds moeten manoeuvreren, duwen, trekken, opschuiven en weer teruggeworpen worden in de achterhoede van het peloton. En het was niet dat de Beusinchemse senior-vrouw slecht reed of zo, maar een metertje meer bewegingsvrijheid op een vliegveld zou ze goed kunnen gebruiken. En, niet te vergeten, benutten.
De verandering van strijdtoneel pakte nog veel beter uit dan ze had kunnen dromen. Na de tien kilometer lange puntenkoers, vanwege het noodweer van donderdagavond verplaatst naar vrijdagmorgen, stond de naam Veen plotseling op het lijstje van Nederlandse medaillewinnaars. Het brons, achter de ongenaakbare Francaise Marine Balanant en de Duitse Angelina Otto, vormde de prachtige beloning voor een pienter gereden koers waarin ze prima anticipeerde op de aanvallende impulsen van een paar concurrentes.
Volledig versleten, net als de acht bandjes onder haar skeelers, liet Veen zich na haar race aan de achterkant van de omloop in het gras naast de landingsstrook vallen. Niet veel later volgde haar vriendin, ploeggenote bij A6.nl Lianne van Loon. Zij stortte zich van pure vreugde boven op Veen om haar langdurig te knuffelen. “Ik was en ben zo blij voor Fleur. We trainen altijd samen, wisten dat we goed in vorm waren en dan is er nu zo’n beloning. Ik vind het geweldig”, zou Van Loon bij terugkeer in de Nederlandse box langs de finishlijn zeggen.
“We wist dat we van begin af aan beter voorin konden zitten dan in het achterste deel van de groep. Dat lukte ons goed, en toen ik al vroeg in de race zag dat die Duitse er vandoor ging, dacht ik maar een ding: ik moet mee! Op die manier zou ik ook Lianne eventueel kunnen helpen, mocht zij in het tweede deel zich meer met de race kunnen bemoeien. Ik wist nog een keer op een goedkope manier punten mee te pakken en vervolgens kon ik de hele wedstrijd vooruit blijven met Otto”, aldus de studente technische natuurkunde die nog herhaaldelijk van ongeloof met haar hoofd bleef schudden. Ongetwijfeld gingen de gedachten terug naar een jaar geleden, toen het EK in Portugal op een klein sportief drama uitdraaide.
Dat is nu niet meer aan de orde. In deze vorm staat er misschien nog meer moois te gebeuren. Veen komt sowieso vrijdagavond in actie op de afvalkoers en tenslotte op de marathon (zondag, in de buurt van de piste). Samen met Van Loon zal ze vast een plannetje in elkaar steken om de grote landen met drie rijdsters een hak te zetten. Het EK kan niet meer stuk voor de hartsvriendinnen die na afloop van het kampioenschap nog anderhalve week in Italië blijven. “Heerlijk vakantievieren”, zei Veen. “We beginnen in Rome, gaan daarna naar Florence, La Spezia en eindigen in Milaan.” “Ja”, vulde de meeluisterende Van Loon aan, “heel lang zullen we niet in Nederland zijn hoor, want we doen ook nog mee aan de skeelermarathon van Berlijn en aansluitend is er daar een trainingskamp van onze marathonploeg.” Het klonk alsof het leven hen hartelijk toelacht...
De uitslag van de puntenkoers voor de vrouwen staat hier.
