Geen mens, zelfs het leger van deskundigen in het ziekenhuis niet, weet wat er aan schort in of rond die heup van de goedlachse Roes, begin dit jaar nog debutant op de Winterspelen van Beijing. Meer dan een week geleden lag hij in de buis van een MRI-scanner, terwijl op een kantoor van hoofdsponsor Daikin de rijders en staf werden gepresenteerd voor weer een jaargang vol actie. Het onderzoek bracht geen duidelijkheid. “Wat wel positief is: er is niets geks gezien aan mijn bottenstelsel. Daarom denk ik dat er wat mankeert aan een spier of zo. Mijn hele onderrug is stijf. Zodra ik de spieren aanspan, voel ik onder in mijn rug heel erge steken”, vertelt hij.
Het is dezelfde soort pijn die hij vorig seizoen ervoer na het squatten (trainingsoefening om tal van spieren te versterken). “Dat trainingsonderdeel is er toen uitgehaald, omdat het te belastend zou zijn. Dat klopte ook wel: daarna kon ik weer gewoon mijn trainingen uitvoeren. Gedurende de zomer had ik nergens meer last van, totdat we weer aan de gang moesten met de selectie. Vorige maand waren we op fietskamp in de Ardennen. Op de derde dag reden we omhoog en kon ik amper druk zetten op de pedalen, omdat ik voortdurend steken voelde. Op het vlakke rijden ging wel, maar dat was niets: ik wilde met de rest meedoen, en naderhand ook op het ijs weer.”
Niets van dat alles. Roes’ enige activiteit die gelieerd is aan topsport, zijn de dagelijkse bezoekjes aan de fysiotherapeut. “Super frustrerend dat ik verder niets kan doen. Ik heb na twee weken voorzichtig geprobeerd opnieuw wat te trainen. Dezelfde dag had ik al in de gaten dat ik dat beter niet had kunnen doen. De reactie was best heftig. Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat ik voorlopig niet aan shorttracken toekom. Dit hoort ook bij topsport, al hoeft het niet te gebeuren. Je traint je lichaam elke dag tot de max, dan kan dat lijf een keer een signaal geven dat het beter is te stoppen. Ik zou gerust kunnen doorgaan hoor, want ik ben geen aansteller. Een beetje pijn is niet erg. Desnoods zou ik er pijnstillers in gooien. Als de races van afgelopen weekend olympische trials zouden zijn geweest, zou ik heus wel op het ijs hebben gestaan.”
In plaats daarvan hing hij over de veiligheidskussens, lichtelijk jaloers kijkend naar zijn teammakkers die om de eerste punten vochten voor World Cup-startbewijzen. “Die eerste wedstrijden van de wereldbeker moet ik sowieso missen. Mijn ouders zeggen: ‘Sven, je bent jong, laat die blessure eerst volledig genezen voordat je weer begint. Je hebt nog jaren genoeg’. Het is lastig, maar ik weet dat het beter is.” Die relatieve rust tussen de behandelingen door besteedt hij nuttig. Grijnzend: “Ik heb net m’n theorie gehaald voor mijn motorrijbewijs en ben ook bezig om m’n vaarbewijs te halen om te kunnen jetskiën. Soms zit ik twee tot drie uur achter mijn computer naar filmpjes te kijken, om daarna allerlei vragen te beantwoorden. Ik verveel me niet hoor!”
