Overdonderd door het vroege succes kan Isabel maar moeilijk de woorden vinden om wat beter te beschrijven wat ze voelt. Ze kwam naar ijsbaan De Scheg om lekker te schaatsen. Punt. “Dan verwacht je niet dat je zult winnen”, erkent ze eerlijk na de huldiging – met links en rechts naast haar op het podium ploeggenotes Sanneke de Neeling en Maud Lugters. “Ik zie het maar als een soort beloning voor het harde werken van de voorbije maanden. Goh, dat ik nu al zo hard zou rijden….” De surprise moet echt nog een beetje landen bij haar.
Achter de opmerking van het ‘harde werken’ gaat overigens meer schuil. Grevelt doelt op de periode van twee zomers geleden, toen ze de lol in het schaatsen snel verloor. “Vroeger kwam me het allemaal aanwaaien en trainde ik niet zo hard. Totdat de resultaten begonnen tegen te vallen en het niet meer goed ging. Door het gebrek aan motivatie wilde ik stoppen. Gelukkig heb ik op tijd ingezien dat ik het anders moest doen en nam ik me voor het nog een keer te proberen. Door hard te trainen wilde ik het verschil maken. Dat lukte goed en zo heb ik het plezier teruggevonden, ook in het kapot gaan. Nu ben ik hier, heel gelukkig met en in m’n nieuwe team”, zegt ze tevreden.
In de ploeg van hoofdcoach Ingo Bos voelt ze het vertrouwen en heeft ze niet veel stress over zaken die ze zelf niet in de hand heeft. “Ik laat dingen los en geniet van het schaatsen, het trainen. Ik ben verhuisd van Noord-Holland (afkomstig uit Petten, red.) naar Heerenveen waar ik in m’n eentje woon op een bovenverdieping van een woning.”
Een compleet plaatje dat z’n uitwerking niet mist op het ijs. Op stage in Inzell gleed Grevelt onlangs al lekker in het rond; op de zware ‘borstelbaan’ van Deventer is duidelijk geworden dat ze dat ook kan als er iets op het spel staat. De 500 meter wint ze, op de 1500 hoeft ze alleen Esther Kiel voor te laten. Achter haar in de uitslag vinden we echter namen als Joy Beune, Melissa Wijfje, Robin Groot en Merel Conijn. Oké, dat kwartet is ook nog geen wereldtop, de vier rijden wel voor een merkenteam. “Dat verrast me inderdaad. Op deze manier gaat alles heel vlug. Dit is een heerlijke avond, ja, want het is lang geleden dat ik iets heb gewonnen. Bovendien heb ik me geplaatst voor de derde afstand op het World Cup Kwalificatie Toernooi (eind oktober, red.). Ik was al zeker van de 500 en 1000 meter, maar straks kan ik ook meedoen aan de 1500 meter.”
Aan dergelijke randvoorwaarden hoeft een van ’s werelds beste specialisten op de dubbele sprint (1000 meter) en de schaatsmijl (1500) allang niet meer te voldoen. Op basis van zijn tijden en reputatie heeft Thomas Krol niets te zoeken in Deventer. De nostalgie van zijn vroegere thuisbaan en het heimelijk verlangen naar records verleiden de liefhebber evenwel al genoeg; voeg daar de gewijzigde plannen van zijn team Jumbo-Visma aan toe en iedereen snapt waarom Krol opduikt tussen de goudzoekers die zich via de IJsselcup hopen te kwalificeren voor het WCKT.
“Heerlijk om erbij te zijn. De IJsselcup heb ik altijd een leuke wedstrijd gevonden”, vertelt de hardrijder die zowel de 500 meter als de 1500 op zijn naam schrijft, op die manier voor de vierde keer laureaat wordt van het toernooitje bij de mannen. “Vier bekers…, het hadden er vijf kunnen zijn”, klinkt het met enige spijt in zijn stem. “Ben vijf jaar geleden hier op m’n bek gegaan op de 500 meter, nadat er een schaatspuntje in het ijs bleef steken. Ik heb er nog eentje nodig, dan ben ik mede-recordhouder qua overwinningen, met Hans van Helden.”
In 2017 heeft Krol dus voor het laatst meegedaan. “Tja, normaal zitten we dit weekend in Inzell. Zou nu ook niet anders zijn geweest, maar de reden zal onderhand bekend zijn. De omstandigheden op die Duitse baan zijn bizar slecht. Niet dat ik vies ben van een wedstrijdje op slecht ijs hoor – dat bewijst mijn aanwezigheid hier wel – maar het was heel slecht in Inzell. Het ijs was zacht, de temperatuur in de hal leek nergens op, zo koud. Het lag aan de gasprijzen dat er niet werd gestookt, is ons verteld. Los van de langzame tijden kon ik op dat brekerige ijs in technisch opzicht niets doen, iets dat voor velen gold. Dat soort zaken zorgt ervoor dat er in de toekomst niet veel profteams zullen terugkeren naar Inzell.”
Dat Jumbo zijn stage eerder heeft afgebroken, komt Krol prima uit. “Ik heb de jongste jaren vaker gedacht: waarom zou ik niet aan de IJsselcup meedoen? Lekker op mijn oude baan, met familie, vrienden en kennissen als toeschouwers, en daarbij valt er ook nog een mooie beker te verdienen.”
De daad bij de woord voegen is in zijn geval zo gedaan. Hoewel de resultaten allesbehalve wereldschokkend zijn, kan Krol tevreden zijn. “Het is voor nu voldoende, maar het moet beter. Dat zal het ook gaan, over twee weken. Dat beloof ik je”, besluit hij hardop lachend. Nee, aan zelfvertrouwen geen gebrek.
Bij Isabel Grevelt trouwens ook niet. Er komen weer prachtige races aan.
De uitslagen van de IJsselcup zijn hier te vinden.
