De opzet van dit initiatief, dat een afgeleide is van de kristallen bokalen die er al jaren worden uitgereikt in het alpine skiën, is simpel. Gedurende zes weekends van races in de wereldbeker – Montréal, Salt Lake City, Almaty (2x), Dresden en de finale in Dordrecht – strijden de shorttrackers om punten op individuele nummers. De beste twaalf resultaten (maximaal zes per afstand) tellen mee voor het klassement, met daarbij de opmerking dat er geen verplichting is om alle afstanden te rijden. Een rijder zou met vier keer het resultaat van vier 500 meters, vier 1000 meters en vier 1500 meters kunnen meedingen naar de winst, maar kan net zo goed kiezen tijdens de zes World Cups alleen op de 1000 meter en 1500 meter uit te komen, wat ook een optelsom van twaalf uitslagen oplevert.
Er zijn op elke afstand hetzelfde aantal punten te verdienen. Een winnaar of winnares van een onderdeel pakt honderd punten, nummer twee krijgt tachtig punten en de derde plaats is goed voor zeventig punten. Voor de 24e in de uitslag is er een punt. Als aan het einde van de rit (en dat is in dit geval Dordrecht) blijkt dat er een gelijke totaalstand is tussen rijders, dan geven het aantal overwinningen eerst en dan tweede of derde plaatsen de doorslag. Gebeurt het dat er twee atleten precies dezelfde resultaten (puntenscore) hebben in de twaalf meetellende uitslagen, dan worden beiden uitgeroepen tot winnaar en ontvangen ze de kristallen bokaal.
Op basis van de recente uitslagen ligt het voor de hand dat TeamNL in Suzanne Schulting en Xandra Velzeboer (foto boven) bij de vrouwen twee ijzersterke troeven heeft om mee te dingen naar de trofee. De concurrentie lijkt vooralsnog uit dezelfde hoek te komen als in de voorbije winters. De Koreaanse Choi Minjeong uit Zuid-Korea, goed voor zilver (1000 meter) en goud (1500 meter) tijdens de Winterspelen in Beijing, heeft bijzonder goede herinneringen aan het eerste station van de World Cup-campagne. In april veroverde ze in de Maurice-Richard Arena van Montréal drie keer goud: op de 1000 en 1500 meter, en met de andere Koreaanse vrouwen won ze de relay. Vanzelfsprekend kon haar (verder nog winnares van de superfinale) toen de kroon van algemeen wereldkampioene ook niet meer ontgaan.
Andere namen van kandidaat-winnaressen dit weekend: Kristin Santos (VS), Kim Boutin, Courtney Sarault (beiden Can). In het mannenveld ontbreken veel vedetten op het appel. Hoe de toekomst van de supergetalenteerde broers Liu eruit zal zien, nu ze naar hun geboorteland zijn teruggekeerd om (alleen?) te trainen, is ongewis. China draaft op in Montréal, maar zonder de ster Ziwei (vorig seizoen vijf individuele medailles in de World Cup). Hongarije ontbreekt in z’n geheel (daarmee de Liu's) en in de Koreaanse mannenselectie is er geen sprake van de letterlijk kleurrijke Kwak Yoon-Gy of Hwang Daeheon, de olympisch kampioen op de 1500 meter van Beijing.
Dat biedt mogelijkheden voor de mannen van Oranje, met de momenteel prima in vorm zijnde Sjinkie Knegt en Jens van ’t Wout. De jongste rijder van de nationale selectie (NTS) miste het WK zes maanden geleden, omdat hij de teamleiding vond dat hij beter eerst zijn schooldiploma kon halen dan een toernooi rijden….. Van ’t Wout, die een groot deel van zijn leven in Canada woonde, zal er extra op gebrand zijn de uitstekende resultaten in de onderonsjes van begin deze maand een spetterend vervolg te geven.
Klik hier voor meer informatie over de eerste World Cup van het seizoen
