Velzeboer had weer een spoor van vernieling achtergelaten op haar route naar de overwinning in de discipline die haar eigen koninkrijkje begint te worden, de 500 meter. Waar ze zaterdag was gesneuveld door een misser, opgevolgd door een overtreding die haar een penalty opleverde, maakte ze zondag een doorlopende voorstelling van haar sprintoptredens. Een week geleden liet Suzanne Schulting de Koreaanse rivale Choi Minjeong voelen hoe sterk ze ook dit seizoen weer is, door de 1000 meter naar zich toe te trekken. De Aziatische veelvraat moest er wederom aan geloven met die andere snelheidsduivel van Hollandse bodem, overigens net zoals de Poolse Natalia Malisewska, de opponente die zich een etmaal eerder letterlijk en figuurlijk had ontdaan van Velzeboer.
“Dit is wel een revanche op zaterdag. De 500 ging niet goed. Ik maakte een fout, wilde desondanks mijn positie behouden en dat kwam me op een penalty te staan. Achteraf gezien was dat helemaal niet nodig geweest. Ik had veel rustiger moeten blijven, maar ja, ik leerde er weer veel van. Toen we erna door de val van Suzanne op de mixed relay uitgeschakeld werden voor de finale, was ik extra gebrand me de tweede finaledag te laten zien. Erg leuk om de tweede 500 meter van het weekend wel te winnen, met een tijd die supergoed was (41,60, amper tweetienden boven haar vrijdag gereden wereldrecord, red.). Daarmee heb ik bewezen hoe goed me dit nummer ligt, en ja, dan kun je van revanche spreken.”
Toch kwam er opnieuw een domper op de feestvreugde. Tijdens de finale van de vrouwenaflossing knalde Velzeboer keihard in de boarding, uitgerekend op een moment dat Nederland langzaam maar zeker afstand aan het nemen was van de drie andere landen in de baan. Hoe ze precies ten val kwam, wist ze niet goed na te vertellen, al sloot ze niet uit dat een van de messen niet meer in orde was. “Heel erg jammer, we hadden gewoon de kans om die eerste plaats weer te pakken.”
Suzanne Schulting op haar beurt moest zich op haar domein, de 1000 meter, echt knokken voor de hoofdprijs. “Dat geeft superveel voldoening als het op zo’n manier ook lukt”, zei de koningin van de sport die dikwijls zo oppermachtig is dat ze van start tot finish kan leiden. Daar was zondagmiddag geen sprake van in het veld met Kristen Santos, Courtney Sarault, Anna Seidel en trainingsmaatje Hanne Desmet uit België. Dat viertal haalde alle trucs uit kast om de Friezen te dwarsbomen.
“Daarbij kwam ook dat het mentaal en fysiek niet zo’n gemakkelijk toernooi was als verleden week. Het maakt zo’n overwinning des te mooier. In de kwartfinales werd ik gepasseerd door Santos. Nou ja, shit happens, dacht ik, voor haar was ik niet meteen bang omdat ik de hele race had geleid. De halve finale was daarna op papier geen gemakkelijke, ik moest er echt m’n koppie bij houden.”
"Dat geeft de sport zo’n kleur, plus: ik was bij dat ik de race tactisch zo goed reed. Ik heb vandaag op de 1000 meter drie totaal verschillende ritten kunnen laten zien. Dat maakt shorttrack zo interessant en mij tot een onvoorspelbare tegenstandster voor de anderen”, concludeerde ze tevreden. “Het was vechten om de eindstrijd te bereiken. Ik merkte dat, toen ik daarin was geslaagd, er iets met me gebeurde zoals vaker het geval is. De finale op de baan, met al dat publiek aan wie je wordt voorgesteld, ja, dat is mijn domein. Ik voelde me heel relaxt, en had het idee dat ik vanaf elke positie in staat was het goud te veroveren. Dat was heel fijn.”
