Lataesha Narain begon zonder duidelijk doel aan haar debuut op de 100 meter van het WK. “Ik hoopte op een klassering in de top-10, maar ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten. Binnen Europa ken ik alle rijders, maar daarbuiten niet.” De eerste ronde wist ze te overleven, als nummer negen kwalificeerde ze zich voor de kwartfinale. “Ik moest even inkomen. Bij mijn eerste race had ik geen tegenstander naast me, terwijl ik beter rijd met een snelle skatester in de buurt. Daarnaast ben ik op mijn best als er meer druk op staat. Dan heb ik het idee dat ik moet presteren.”
De spanning voelde de pas 18-jarige juniore zeker. Ze was namelijk in dubio over haar schoenen. Gelukkig kon ze rekenen op hulp vanuit Nederland, van haar coach Kay Schipper, zelf ook geen onverdienstelijke inlineskater. “Na de voorrondes moest ik lang wachten. Ik heb een beetje gegeten, op bed gezeten en mijn trainer gebeld. We hadden het over de keuze van mijn schoenen. Twee dagen geleden had ik namelijk besloten om op mijn nieuwe paar te rijden. De start van de one lap op die schoenen ging zo goed en ik kan beter doorversnellen.”
Tijdens trainingen was ze sneller weg op haar oude paar, maar toch durfde ze het risico te nemen. “Het was wel stressvol hoor. In dat opzicht ben ik blij dat ik de one lap gereden heb, ook al viel ik bijna in de eerste bocht.” Die afstand sloot de Broek in Waterlandse dus niet goed af, maar ze wist dat het slechts een opwarmertje was voor haar specialiteit.
Naast de tips over haar materiaal, kon Schipper tijdens het telefoongesprek ook zijn ervaring delen met zijn pupil. “Hij vertelde over wat hij allemaal heeft meegemaakt. Kay deed een keer mee aan het NK Kortebaan op schaatsen. Er gingen achttien schaatsers door naar de tweede ronde en hij was de achttiende. Vervolgens was hij de achtste en laatste die zich kwalificeerde voor de volgende race. Desondanks won hij de wedstrijd. Dat kan jij ook, wilde hij overbrengen.”
In de halve finale moest Narain het opnemen tegen een bekende: de Italiaanse Ilaria Carrer. “De eerste wedstrijd die we reden in Italië had ik haar eruit gereden op de 100 meter. Op het EK pakte zij mij en later nog een keer. Vandaag zat er in de voorronde een groot verschil tussen ons, maar in de kwartfinale was het slechts vijf honderdsten. Dus ik dacht: Ik kan haar wel verslaan.”
“Ik gooide mijn diepste spagaat, maar het was niet genoeg. Dan baal je. Ook omdat ik met mijn tijd in de eerste halve finale wèl gewonnen zou hebben.” Toch mag ze niet ontevreden zijn met een vierde plaats op haar WK-debuut. “Ik had niet verwacht dat ik dit zou kunnen rijden. Mijn schoenen zijn de sleutel geweest, daardoor kon ik goed versnellen.”
