Ronald Haasjes klonk opgewekt na zijn winst. “Het is mijn eerste overwinning op de marathon, dus dat is echt fantastisch. Het was wel een mooie koers. We zijn met vijf uit ons team, dus we zaten constant overal bij. Er waren telkens groepjes, maar die reden niet door. We konden niet loskomen. Met nog twee rondjes te gaan, ging Gary er vandoor. Ik zat achter hem en hij zei: 'hup, kom mee!' Vlak voor het viaduct kwamen we eroverheen. Hij heeft een rondje vol gas gereden en riep: 'het laatste rondje is voor jou'. Toen moest ik zelf. Anderhalve kilometer was nog wel lang, maar we hadden al een groot gat geslagen. Dat was gelukkig genoeg om als eerste over de streep te komen."
De Reggeborgh-formatie had dit niet van tevoren afgesproken, laat Haasjes weten. “We willen constant overal met meerdere rijders voorin zitten, zodat je het eventueel kunt uitspelen in groepjes. Wie dat dan is, hangt maar net van de koers af. Gary trok hem nu aan en ik mocht het afmaken. Het was echt een teamprestatie. Daar ben ik wel dankbaar voor dat het me gegund is.”
Voor Haasjes is het zijn eerste jaar bij Team Reggeborgh. “Ik train nu alleen maar met klasbakken. Tijdens de trainingen is het een extreem hoog niveau. Het is afzien, maar het betaalt zich nu al uit en heb ik motivatie om door te gaan. De trainingen zijn niet voor niets. Hekman, de Hoolwerfjes en Ariëns zijn allemaal winnaars. Daar kan ik me mooi aan optrekken."
De Staphorster is minder gaan werken om meer tijd aan zijn sport te kunnen besteden. “Ik werk nu twintig uur, waar ik voorheen veertig uren maakte als planner en werkvoorbereider. Nu kan ik meer overdag trainen. Dat is wel beter. Ik wil me blijven ontwikkelen. Vooral ook in het marathonschaatsen wil ik nog een stap maken en op natuurijs wedstrijden winnen. Dit is de ideale ploeg om mezelf hierin te verbeteren en om hopelijk een topper te worden. Dat is het doel. Dat ik nu gewonnen heb is fantastisch. En om een keer wat terug te doen voor de jongens, vind ik ook mooi. Het is altijd makkelijker gezegd dan gedaan, maar we werden hier toch mooi één, twee en drie."
Bij de vrouwen ontstond er een kopgroep van negen, waarbij Marijke Groenewoud als eerste over de streep kwam. Na de prijsuitreiking nam de 23-jarige geen blad voor de mond. “Het was een heel saaie koers en het ging niet heel hard. Het rondje was klein (1500 meter, red.), dus iedereen die probeerde weg te komen, werd snel weer teruggehaald. Sharon Hendriks had aan het einde nog een goede aanval en konden we er een mooi sprintje uittrekken. Door het bruggetje vlak voor de finish kwamen we alsnog tot hoge snelheden."
De brug in het parcours kon de rijdster van Team Zaanlander wel waarderen. “Toen ik met m’n ouders hier kwam aanrijden, zei ik al tegen hen: moeten we daar overheen? Dat zal toch niet? Uiteindelijk toch wel, maar dat maakte de koers ook wel weer mooi en zwaar. Als je heel langzaam ging, was het een pittig stukje. Iedereen probeerde daar aan te vallen.”
De Friezin had voorafgaande aan de race met haar ploeg het voornemen om niet het initiatief te nemen. “We zouden het bij de rest laten, maar die deden er weinig mee vandaag. Misschien moeten we voortaan toch maar de koers gaan maken. Dat maakt het wel wat mooier”, lacht Groenewoud, die met de leiderstrui huiswaarts keerde.
Voorafgaande aan de marathon werd de 100 meter verreden. Bij de vrouwen ging het goud naar Lataesha Narain. Fleur Huls won het zilver en het brons was voor Angel Daleman. Bij de mannen was Glenn Nijenhuis de snelste. Thomas Bohumsky werd tweede en Teun Schouten derde.
Alle uitslagen van de Reggeborgh Marathon Inline Cup Amersfoort & 100m Sprint zijn hier te vinden.
