Nare crash Kai Verbij in Hamar zonder grote gevolgen

De stayers van Jumbo-Visma hadden hun ochtendsessie er net opzitten, in hun plaats verschenen de snelle mannen van de geel-zwarten op het ijs. Tijmen Snel, Thomas Krol, Merijn Scheperkamp en Verbij deden het rustig aan. Een startje oefenen over honderd meter, een rondje doortrekken en weer uitrijden op de binnenste baan, ondertussen ongetwijfeld in gedachten bij de naderende mondiale titelstrijd voor de sprinters en allrounders in het waarschijnlijk vier dagen lang uitverkochte ijspaleis van de Noren.

En toen daverde het door de hal, het omgekeerde vikingschip dat speciaal voor de Winterspelen van 1994 was ontworpen, vanuit de bocht na de finish. Een paar kreten van ontzetting vergezelde de schuiver die 27-jarige Leiderdorper plotseling maakte. Met een noodvaart schoot Verbij onderuit de veiligheidskussens in die aan het geluid van de botsing eerder iets weg hadden van een houten boarding. Verbij bleef in eerste instantie bewegingloos liggen, terwijl er van verschillende kanten mensen toesnelden. Ook zijn zichtbaar aangedane ploegmakkers, coach ben Jongejan en de bondsarts van de KNSB spoedden zich naar de plek des onheils, waar de pechvogel – bekomen van de eerste schrik – alweer voorzichtig probeerde zijn benen te bewegen. Dat ging al snel tamelijk goed. Nog sterker: amper tien minuten waren er verstreken, of Verbij werkte een volle ronde op topsnelheid af.

“Ik moet wel iets ‘snels’ hebben gedaan met nieuwe schoenen aan, voordat ik aan de wedstrijd begin”, reageerde Verbij na de training laconiek. Hij leek de klapper van even eerder inmiddels te hebben vergeten. “Oh, wat er daarstraks gebeurde?”, zo stelde hij zelf een wedervraag toen enkele journalisten hem aan de val herinnerden. “Ik brak gewoon weg. Kan gebeuren. Het deed wel een moment pijn. Je weet nooit hoe de kussens langs een baan de knal opvangen, want in elke accommodatie is het weer anders. Maar het viel allemaal mee. Het is met schaatsen nooit prettig om onderuit te gaan. En je wilt liever niet met je benen als eerste de kussen is, maar met je rug. Ik had echtre geen tijd meer om nog te draaien en belandde er gestrekt in. Ik heb nergens last van, op een teen na”, vertelde hij grinnikend. “Vraag me niet waarom. Ach, dat zal ook weer verdwijnen.”

De temporonde die hij eruit gooide, was slechts deels bedoeld om er de komende dagen in mentaal opzicht geen ‘drempel’ aan over te houden. “Nee, ik heb nieuwe schoenen en daarmee had ik nog niets snels gedaan. Ik ga geen race in zonder wat te hebben uitgeprobeerd. Dit was een goed moment om te testen en dat liep prima. De tweede bocht kon ik aardig houden; bij de eerste was het nog wat onwennig omdat ik wat angstig was. Het viel allemaal mee”, aldus Verbij.

Meer info over de WK Sprint en Allround vind je hier