Om dan maar met dat laatste nieuws te beginnen. Na zijn opvallende prestaties van deze week werd hij benaderd door teammanager Edward van Dijk, die in hem de ideale versterking zag voor de natuurijsploeg van volgend jaar. Als belofterijder kan hij bij de natuurijswedstrijden worden ingezet. Bakker zag dat ook wel zitten. "Het is daar goed voor elkaar en ik denk dat ik op natuurijs een goeie aanvulling voor ze kan zijn", vertelt hij vanuit Nederland, waar hij woensdagavond weer is aangekomen ter voorbereiding op zijn eerste wielerkoers van het jaar.
Bakker was ook op zoek naar ploeg waarin hij zich na zijn derde plek op het Open NK verder kon ontwikkelen. "Ik had altijd al wel het gevoel dat ik wat kon op natuurijs, maar het is lastig om daar als eenling tussen te rijden. Als je echt mee wilt spelen, heb je een ploeg nodig, zodat je niet altijd zelf mee hoeft te springen. Het begint met goede benen, maar je merkt al gauw dat je keuzes moet maken met wie je meegaat."
Commotie
Het transfernieuws is voor de Fries een lichtpuntje aan het eind van een hectische schaatsweek in Zweden, waarin hij toch voor een groot deel de hoofdrolspeler was. Eerst was er die prachtige uitslag op het ONK, twee dagen later de in Zweden intussen veelbesproken 'bidonrel'. Dinsdagmiddag na afloop van Grand Prix 2 publiceerde de KNSB een bericht waaruit bleek dat er die ochtend attributen gegooid zouden zijn naar leden van het jurykorps, allen vrijwilligers die veelal vrije dagen op hebben genomen om mee te gaan naar Zweden. De aanleiding van de vermeende aanslag was dat er ontsteltenis zou zijn ontstaan over de vlak daarvoor opgelegde neutralisatie, om te voorkomen dat de vrouwenkoers in de laatste ronde verstoord zou worden.
Bakker was zich van geen kwaad bewust. "Ik was aan het uitfietsen in het hotel toen ik het eerste bericht las. Iedereen daar was het er mee eens dat zoiets onacceptabel is en de aanwezige dames vroegen natuurlijk aan de mannen of zij wisten wie het waren. Maar iedereen daar had niemand een idee." Des te schokkender was het bericht om half zeven 's avonds toen Bakker als enige schuldig werd bevonden. "Ik ben niet boos geweest om de neutralisatie", doet hij zijn relaas. "Het was de enige logische beslissing op dat moment. De dames zaten ook in hun finale."
Finishbeelden
De telefoon van Bakker stroomde na de bekendmaking van de rode kaart direct vol. Hijzelf belde direct met plaatsvervangend competitieleider Richard van Kempen. "Ik voelde me er flink rot over, want het is onacceptabel. Ik wist dat ik het niet had gedaan, maar je begint te twijfelen aan jezelf, ook omdat de KNSB de beelden had." Hij maakte een afspraak om de volgende ochtend de beelden terug te kijken en inderdaad is daarop te zien dat Bakker op de finishlijn een voedingspotje verliest.
Bakker vertelt zijn kant van het verhaal: "Op het beeld zie ik dat er bij mij geen intentie is om iets te gooien. Ik verlies daar een potje en het kan zijn dat ik hem heb laten vallen. Het was net voor de verzorging en achterop het meer mag je die dingen niet weggooien. Als ze mij daarop hadden aangesproken, was er wederhoor geweest. Nu was het een soort heksenjacht, waarvan ik niet wist dat ik het slachtoffer was. Als ik dat wel wist, had ik Richard meteen gebeld. Was het in een andere ronde geweest, hadden ze er niets mee gedaan, geeft de jury aan. Het is gewoon een vervelende samenloop van omstandigheden. Ik denk dat het te zwaar bestraft is en dat rood buitenproportioneel is. Alleen willen ze de rode kaart niet intrekken."
De jury ging echter niet met Bakkers versie van het verhaal mee. De rode kaart bleef staan en de bijbehorende schorsing ook, al is het daar Bakker niet eens om te doen. De laatste twee wedstrijden in Luleå zou hij immers toch al niet rijden. "Zij gaan daar niet in mee en dat vind ik een kwalijke zaak. De verhalen die rondgaan sluiten niet aan op de beelden. Anderen in het peloton zien ook niet in waarom het rood is. De jongens in koers zeggen ook tegen mij: jij was toch niet boos?"
De hele situatie laat Bakker niet koud. "Sinds gisteravond zit ik nu met een rotgevoel, omdat me iets verweten wordt dat ik nooit zou doen. Gelukkig zijn er intussen ook contacten die iets leuker zijn", doelt hij op zijn nieuwe ploeg. Het hele voorval heeft hem de zin om te schaatsen gelukkig niet ontnomen. Eerst gaat hij echter een flinke periode genieten op de fiets. "Terug naar de basis en het wielerseizoen goed aanvatten, al blijft het zonde dat we er vanmorgen niet eensgezind uit konden komen."
