Een week of drie terug kwam de vraag. Of beter, het was een opdracht die hij als gepassioneerd beeldend kunstenaar onmogelijk kon negeren. De 62-jarige Puttenaar is zelf een fervent fietser, schaatste drie Elfstedentochten en is de jongste jaren steevast op de Weissensee te vinden. “Dus wat gebeurt er wanneer je wordt gevraagd of je voor twee iconen van het Nederlandse schaatsen iets moois kunt maken? Dat is de kroon op je werk! Dan ga je aan de slag, ongeacht het feit dat je weet dat je eigenlijk niet in zo’n kort tijdbestek een beeld kan af hebben. Wat zeg ik? Twee hè: voor Sven en voor Ireen een. Ik kwam ermee bij mijn vaste bronsgieter die onmiddellijk zei dat ik iets wilde wat niet haalbaar was. Toch heeft hij geholpen, omdat hij begreep dat dit iets speciaals was.”
Drie dagen tot diep in de nacht ‘ploegde’ Van Emous voort in zijn atelier waar hij sinds 2014 al beelden voor allerlei KNSB-onderscheidingen heeft ontworpen. In een handomdraai schetst hij het hele productieproces, van het boetseren tot het vullen van een mal met vloeibare brons. “Een heel karwei waarvan het boetseren de meeste tijd in beslag nam. Het moet anatomisch allemaal wel kloppen, hè. Al kan ik het zelf niet zo goed, ik weet ongeveer hoe een schaatser moet schaatsen en kon aardig het moment vangen."
"Het zijn min of meer identieke beelden van een schaatsende figuur op het rechte eind die hun toekomst tegemoet gaan, precies zoals Ireen en Sven. De sokkel is in vorm van een uitroepteken gegoten, om het einde van een gigantische loopbaan te benadrukken. Het schaatsen was geen eindpunt in hun leven, maar een tussenstation. Nu rechtuit – ‘immer gerade aus’ - voegt hij eraan toe, “wat ze tijdens hun carrière als geen ander hebben weten te doen.”
De race tegen de klok kwam afgelopen donderdag pas ten einde. “Het heeft aangevoeld alsof ik ook een snelle tijd moest neerzetten. Gelukkig is het gelukt, maar ik ben blij en trots dat ik deze beelden heb mogen vervaardigen voor deze sporthelden. Dit spreekt tot de verbeelding. In Nederland dringt onderhand de naam van Poetin door, maar iedereen kent Sven en Ireen. Die zitten in ons nationale geheugen, die hebben geen achternaam nodig”, besluit een stralende Van Emous.
