"Goh, man, zie 'm eens gaan over die spiegelgladde klinkers. Die Haasjes kan er goed mee overweg. Wat is die vent sterk aan het worden. Die kan straks in de winter zomaar een tweehonderd kilometer winnen."
Best lovende teksten vanuit een 'vijandelijk' kamp, aan het adres van de kampioen voor wie het inlineskateseizoen niet meer stuk kan. Ronald Haasjes (23) is pas toe aan zijn tweede zege bij de A's, zoals hij het topniveau zelf omschrijft, maar heeft wel een vette prijs in de knip. Plus: de woorden van bewondering die Jumbo-Visma's ploegleider Peter de Vries zich ergens diep in de wedstrijd van de mannen heeft laten ontvallen. Ze passen keurig in het beeld van de race, waarin Haasjes (van Team Reggeborgh) eindelijk een kloof heeft kunnen slaan met de kopgroep.
Het moet gezegd: dat gezelschap rijdt wel onder de strakke regie van andere groenhemden zijn rondjes op de natte omloop. Oftewel: wie beweegt, krijgt of Evert Hoolwerf, of diens broer Bart, of Gary Hekman direct op zijn nek. Dat frustreert, dat vermoeit en als je bedenkt dat de akelig gladde straten in feite verraderlijke metgezellen zijn voor de dansende Staphorster aan het front, snapt een leek ook dat het pleit op een gegeven moment is beslecht.
"Heerlijk, heerlijk, heerlijk, man", roept de dolgelukkige atleet, al wordt het niet meteen duidelijk of het de fles Heineken betreft is die hij in twee teugen soldaat maakt, of het genot dat het binnenhalen van de serieuze prijs hem bezorgt. Het blijkt de laatste optie te zijn. "Ik werd vaak vijfde, zesde, of viel meestal net naast het podium. Vandaag valt alles op zijn plek. Maar ik moet erbij zeggen: als je in zo'n ploeg zit waar de beste mannen van het peloton deel van uitmaken, weet je dat je hen niet achter je aan krijgt wanneer je ontsnapt. Dat neemt niet weg dat je het wel zelf moet forceren. Dat zegt de coach van ons (Roy Boeve, red.) ook altijd: 'Je moet zorgen dat je gretig bent en vooruit kunt blijven. Want mocht het een sprint zijn in een race, dan is die doorgaans voor Gary (Hekman, red.) of Bart (Hoolwerf, red.)."
Hij kan zijn winnende coup nog prima reconstrueren, terwijl de adrenaline door zijn lijf giert. "Ik was al een keer vroeg in de wedstrijd op pad geweest, maar teruggepakt. Op een zeker moment reed ik achter Gary en zei ik hem dat ik het opnieuw zou proberen, in een alles of niets-poging. Er waren nog elf ronden te rijden. Ik bleef nu wel weg, gelukkig."
Vrijdag verzekerde Bart Hoolwerf zich van het rood-wit-blauw op de puntenkoers. Haasjes was toen ook aangeduid als een van de afmakers binnen de formatie. "Ik voelde me echter niet in orde. Gelukkig reed Bart als een beer, en zo hebben we nu twee titels in de ploeg. Ongekend, wetend dat ik twee keer podium heb gereden in de voorbije zeven seizoenen. Je moet vertrouwen hebben dat je het kunt. Dat heb ik nu, mede doordat ik het allemaal wat anders heb ingericht. Tot dit jaar werkte ik veertig uur per week als planner/werkvoorbereider bij een kraanbedrijf, maar dat heb ik na de transfer naar Reggeborgh teruggeschroefd tot twintig uur. Ik heb er puur voor gekozen om te kijken wat ik op deze manier uit de sport kan halen. Meer trainen, meer rust, het is duidelijk dat het zich uitbetaalt."
De mannen junior-A vochten in de wedstrijd van de senioren om hun eigen titel. Die belandde bij Tom Mulder, voor Bas Kee en Bret Groot.
