"Dan mag je het afmaken en doe je dat niet", verzucht Verweij, uitblazend naast het podium, wanneer ze weer op adem is gekomen van de allesbeslissende eindsprint die van haar kant niet explosief genoeg is geweest. "Ik merkte dat we aan elkaar gewaagd waren. Omdat het niet eenvoudig was op dit rondje in je eentje weg te komen, heb ik maar gegokt op de sprint. En Ineke was daarin simpelweg sneller... Ach, ik heb er dichtbij gezeten. Ik ben blij met de kans die ik heb gekregen van onze ploeg. Dat is ook iets."
Er vallen geen boze woorden over de afloop. Winnen en verliezen zitten dicht bij elkaar. De wetenschap dat Groenewoud - derde in de daguitslag - allang zeker is van de eindzege in het klassement van de Reggeborgh Cup, kan er iets mee te maken hebben. Verweij heeft haar kans mogen gaan, dat is gelukt, én nog belangrijker: dat is ook de opzet geweest. Groenewoud mag onmiskenbaar de beste van het trio zijn, ze heeft er geen moeite mee de anderen in een winnende positie te manoeuvreren, waar dat kan.
INEKE DEDDEN, winnares in Apeldoorn: "Vooraf weet je dat Irene Schouten meedoet, wat een bepaalde lading geeft aan de wedstrijd. We konden haar mooi volgen en ze trok het peloton een paar keer goed hard aan. Het maakt me verder niet veel uit dat ze erbij was, al dacht ik van tevoren wel: nou, dat wordt een moeilijke dag. Dat het dan toch lukt, is extra mooi. Dit is de tweede zege, na die in Oldebroek. Ik meende dat we gelijkwaardig waren als het op een sprint zou aankomen. Maaike wilde in de slotronde niet meer overnemen. Op een gegeven moment schoot er wel door mijn hoofd dat we tempo moesten houden, omdat ik niet wist hoe ver de groep achter ons zat. Vanaf dat moment ben ik flink doorgereden tot de slotbeklimming. Daar kwam ze, maar ik kon haar prima opvangen en voorblijven.Het was hier een mooi, maar pittig rondje. En dat krijgen we volgende week bij de finale in Poederoijen opnieuw, hoorde ik, met een klimmetje erin. Ik verheug me erop."
De 23-jarige Hallumse, die er in de meeste marathons met kop en schouders bovenuit heeft gestoken, betrekt na elke race haar maatjes van gelegenheidsploeg Habovo – Elisa Dul is de afwezige; zij heeft te veel last van blaren - het succes. “We houden alle drie van het ploegenspel en het tactisch inzicht dat je kunt gebruiken om de races naar je hand te zetten. Zo zijn we van start gegaan in Steenwijk (de eerste wedstrijd, red.): voor elke koers bepaalden we hoe we zouden rijden en dat vervolgens in de praktijk brengen. Heel dikwijls zijn we er goed in geslaagd”, constateert Groenewoud.
Nu ze verzekerd is van de Reggeborgh Cup jaagt ze nog op een doel met inlineskaten: het Open Nederlands Kampioenschap in haar eigen Hallum. “Ik denk dat Irene daar opnieuw van de partij is", zegt ze, doelend het meedoen van drievoudig olympisch kampioene Irene Schouten in Apeldoorn. "Afgaand op hoe hard ze de voorbije tijd rondreed tijdens de trainingen met de ploeg, moet ik zeker rekening houden met haar."
“Ik ben vier jaar geleden in de ploeg van Jillert Anema terechtgekomen en vanaf dat moment zijn we een traject gestart dat de Olympische Spelen van Beijing als eindpunt had. Dat is een groot voordeel voor me geweest, want ik leerde er gaandeweg de hoeveelheid trainingen en de intensiteit ervan op te voeren. Steeds uitbreiden, uitbreiden… dat wordt nu een beetje beloond. Ze herstelt zich direct. “Of een beetje heel goed”, zegt ze, verwijzend naar de sterke skeelercampagne. Ter vergelijk: ze was tot dit jaar pas een keer de sterkste in een marathon, intussen staat de teller op vijf.
Kijk eens terug op die vier jaar. Hoe zou je de periode willen omschrijven?
“Het voelt niet alsof we al zo lang onderweg zijn, omdat alles zo snel is gegaan. Als ik zie hoe ik ben begonnen, waar ik ben beland en welke stappen ik heb gezet, och, het is zó mooi.”
Laat je je hierin volledig begeleiden door de coaches van Team Zaanlander, Jillert Anema en Arjan Samplonius?
“Ik heb weinig verstand van trainingsschema’s”, daar kan ik beter voor terecht bij Jillert en Arjan.” Grinnikend: “Dus die mannen volg ik maar gewoon. Ik voel me er prima bij. Het is onder Jillerts leiding best pittig trainen, we zijn veel van huis voor trainingskampen. Af en toe denk je weleens wat doe ik hier?, vooral op momenten dat de vermoeidheid toeslaat en je krijgt weer de opdracht een temporondje te rijden of sprintjes te trekken. Zodra je echter beseft wat je ervoor terugontvangt, ben je alles snel vergeten.”
Waar denk je dan aan: puur de prijzen die je hebt gepakt?
“Ook het plaatsen voor de Winterspelen, maar ik kijk vooral naar de prijzen. Daar gaat het om in topsport.”
In hoeverre word je geïnspireerd of gemotiveerd door de successen van Irene Schouten?
"Ik heb er vorig seizoen heel dichtbij gestaan. Het is iets dat ik ook heel graag wil. Haar prestaties motiveren me enorm. Ik zou het liefst elke dag sneller willen gaan, maar ik denk dat dat voor iedereen die topsport bedrijft zo is. Haar carrière is een droom voor me."
Ik wil net zeggen: je kunt je wensen dat je nu al alle mogelijke titels binnenhaalt. Maar er moeten ook dromen overblijven voor iemand van 23. Op die leeftijd kun je nog twaalf jaar door.
"Als het moet, wel. Ik wil een gouden plak op de Winterspelen hebben voordat ik stop."
Je bevindt je dus intussen in een nieuwe cyclus van vier jaar, richting Milaan 2026? Hoe wordt die afgetrapt? Door met Anema en Samplonius te bespreken wat er globaal staat te gebeuren, en welke doelstellingen er worden vastgesteld?
“Nee, het is niet per se dat we ervoor speciaal om tafel gaan zitten en dan wordt verteld hoe de aanpak zal zijn. We hebben het soms over dingen die anders worden, bijvoorbeeld het meer toeleggen op de drie kilometer. Dat laatste is de bedoeling, en ik vind dat best. Wat stelt het nu voor, zeven rondjes schaatsen? Langebaan krijgt meer en meer voorrang, al is die trend afgelopen seizoen al ingezet.”
“Ik wil deze winter goed blijven presteren op de 1500 meter, de drie kilometer erbij pakken, plus de mass start en de ploegenachtervolging. Dus druk, druk, druk. Daarnaast hoop ik, mits het valt te combineren, ook marathons te rijden. Dat zullen er niet veel worden, als ik me plaats voor de World Cups. Was trouwens vorig jaar ook het geval hoor, toen heb ik er drie of vier meegedaan (in werkelijkheid drie, inclusief het NK, red.).
Dat kleine aantal betekent dat je niet heel veel in de gelegenheid zult komen om lekker dat spel met concurrentes te spelen. Jouw vooruitzicht is eerder zeven ronden schaatsen in je eentje of tegen een andere vrouw.
“We hebben gelukkig nog de mass start, dat maakt het iets beter.”
Ja, maar wat mogen we daarvan verwachten? Je vormt meestal een duo met Irene Schouten, dat vrijwel onklopbaar is. Wie moet er straks dan winnen?
“Ik heb geen flauw idee, daar is nog helemaal niet over gepraat. Het is ook niet zo’n spannend onderwerp, want in trainingen kun je meestal zien wie er de beste is. Aan de hand daarvan weet je wel wie er de kopvrouw is. Het wordt weer een uitdagende periode. Ik ben benieuwd. Maar eerst nog zomerijs, dat is ook wel leuk.”
Wat is daar zo leuk aan?
Nou, gewoon weer schaatsen, hahaha! We hebben deze zomer veel op de wegen rondom de Veenhoop geskeelerd, regelmatig ritten van zeventig, tachtig kilometer. Op een gegeven moment heb je die skeelers wel genoeg aan je voeten gehad. Alleen al vanwege de blaren…”
Alle uitslagen van de inlinewedstrijden staan hier
