Met trillende benen stond de 17-jarige rijdster vrijdag aan de start van haar eerste WK. Met een tijd van 41.75 eindigde ze als zeventiende en moest ze een hoop tijd goedmaken voor het allroundklassement. Desondanks was er nog niets verloren. Op haar grootste concurrente, ploeggenote Evelien Vijn, pakte ze zelfs wat tijd. “Die 500 meter moet veel beter, maar er gebeurden geen gekke dingen en het was goed genoeg voor het klassement.”
Vervolgens was het lastig voor Groenewoud om de knop om te zetten naar de volgende afstand, de 1500 meter, later op de dag. “Voor de wedstrijd had ik nog een rondje met mijn trainer gelopen, om de druk eraf te halen. We bespraken wat ik tijdens mijn rit moest doen. Niet met het resultaat bezig zijn, maar met de taken tijdens mijn rit.” Dit lukte de schaatsster van TalentNED uitstekend, want met bijna een seconde voorsprong wist ze de 1500 meter te pakken. Geflankeerd door haar landgenotes Evelien Vijn en Chloé Hoogendoorn mocht ze naar het podium om haar eerste gouden medaille op te halen. Na haar race was ze erg opgelucht. “Alle spanning kwam er uit na de 1500 meter. Ik ben blij dat ik heb laten zien dat ik ook met zoveel druk een goede race kan rijden. Het is een supermooi toernooi en ik wilde zo graag laten zien wat ik kon”.
Haar sterke 1500 meter leverde haar niet alleen de eerste plek op in het tussenklassement, maar bezorgde de Hengelose ook vertrouwen richting de tweede dag van het toernooi. De goede uitgangspositie gaf haar geen extra nervositeit. “De meeste spanning was er na de eerste dag af. Ik wilde die allroundtitel graag winnen en wist dat het mogelijk was.” Ook op de 1000 meter deed Groenewoud goede zaken voor het klassement. Met een tijd van 1:20.64 won ze de bronzen medaille, mede omdat titelfavoriete Pien Smit viel. “Ik had liever gehad dat Pien was blijven staan en een goede rit had kunnen laten zien. Deze podiumplek is supermooi, maar die haal ik liever als iedereen blijft staan. Voor Pien is het ontzettend balen.” Het is tekenend voor hoe de Nederlandse vrouwen met elkaar omgaan. Want toen Groenewoud vol emoties over de finish kwam na haar 1500 meter, was Smit de eerste die ze in de armen viel.
Met haar derde plaats op de 1000 meter breidde Groenewoud haar voorsprong op Vijn uit, waardoor ze met een riant verschil aan de start van de 3000 meter stond. Toch was ze nog niet zeker van de titel. “Evelien is altijd supersterk op deze afstand. Alhoewel ik sneller start, weet zij het langer vol te houden. Het lukte mij nu ook om lekker door te rijden. Elke bocht dacht ik: oké, nu volle bak, want ik moet het halen. Voor mij was het een heel goede rit.” Toen Groenewoud over de finish kwam, kon ze eigenlijk niet geloven dat de winnende tijd van 4:17.40 achter haar naam stond. “Ik was eerst heel blij toen ik over de finish kwam. Daarna begon ik te twijfelen of ik het wel echt goed gezien had. Ik moest aan mijn trainer vragen of ik inderdaad wereldkampioene was.” De titel op de 3000 meter verzekerde haar ook van de eindoverwinning in het allroundklassement.
Op zondagochtend mocht Groenewoud nog één keer van start. Met Chloé Hoogendoorn en Evelien Vijn wilde ze haar prachtige weekend bekronen met de wereldtitel op de ploegenachtervolging. Van een echte strijd bleek geen sprake, want de Nederlandse vrouwen wonnen de wereldtitel met een ‘bizar gat’ van maar liefst 10 seconden op de nummer twee, Rusland. “Ik had vertrouwen in ons, want we hebben een sterk team met z’n drieën. We konden goed communiceren en samenwerken, we reden goed in elkaars slag. De tactiek die we van tevoren besproken hadden, konden we goed uitvoeren.”
Niet alleen de ploegenachtervolging was succesvol op de slotdag van de WK Junioren, ook de andere twee teamonderdelen werden gewonnen door de Nederlandse vrouwen. Jildou Hoekstra, Pien Smit en Chloé Hoogendoorn waren met overmacht de snelste op het onderdeel teamsprint. Hoogendoorn wist haar gouden dag in stijl af te sluiten met de wereldtitel op de mass start, voor Evelien Vijn, die de sprint had aangetrokken voor haar landgenote.De mannen waren minder gelukkig op zondag. Waar de Nederlandse ploegenachtervolging gezien werd als één van de topfavorieten voor de titel, moesten Joep Wennemars, Tim Prins en Stijn van de Bunt hun meerderen erkennen in Japan. Op de teamsprint reden Wennemars, Prins en Kayo Vos wel naar de snelste tijd, maar door een onreglementaire overname werden ze uit de uitslag geschrapt. Vos wist zich op de mass start te herpakken door een zilveren medaille te winnen.
De ploegenachtervolging bracht het medailletotaal voor de jonge rijdster op vijf, vier gouden en één bronzen. En dat terwijl ze tijdens de World Cups vaak haar meerdere vaak moest erkennen in Vijn. Hoe verklaart ze het succes? “Ik heb het afgelopen seizoen veel geleerd. Technisch heb ik stappen gemaakt en bij TalentNED hebben we een hele fijne ploeg. We hebben allemaal dezelfde mindset en trainen hard. We maken elkaar veel beter en ik leer veel van iedereen uit het team.” Nu kan ze even wat gas terugnemen en zich voorbereiden op de NK in Enschede, eind februari.
Het programma en de volledige uitslagen vind je op de kalenderpagina.
