Dat ging sowieso op in het geval van de Noord-Hollandse Pien Smit, door bondscoach Peter Kolder omschreven als een ‘grote, sterke meid die goed kan schaatsen’. Ze mag misschien niet altijd het onderste uit de kan halen, gezien haar fysieke capaciteiten, op het toneel van de wereldbeker is ze niet te kloppen geweest. Als 17-jarige debutante in deze competitie heeft ze deze winter aan vijf races (twee 500 meters, drie keer de 1000) meegedaan, en alle vijf gewonnen. Met een afgetekende zege op de 1000 meter – de Russische Alina Dauranova gaf als nummer twee een seconde toe - verzekerde ze zich ook van de eindoverwinning in het klassement van de World Cup.
Haar voorbeeld werd niet veel later gevolgd door Joep Wennemars, die met Tim Prins een heerlijk gevecht voerde om de dagzege. Het verschil viel nipt uit in het voordeel van eerstgenoemde: 1.11,76 tegen 1.11,77. Kayo Vos zorgde voor een clean sweep door als derde te finishen in 1.12,58. Evelien Vijn, onlangs wegens ziekte de grote afwezige op de nationale titelstrijd bij de vrouwen, luisterde haar comeback na ruim drie weken zonder wedstrijden op met een overwinning. Ze zegevierde op de drie kilometer, waarmee ze de eerste plaats in de eindrangschikking extra glans gaf. Stijn van de Bunt voegde een zilveren medaille toe aan het dagtotaal van de Nederlandse selectie; hij moest het in een direct duel met de beste ‘stayer’ van het veld, de Noor Sigurd Henriksen, afleggen.
Het succes werd compleet gemaakt op de teamsprint. Het trio bij de vrouwen, Jildou Hoekstra, Chloé Hoogendoorn en Pien Smit, degradeerde de rest op indrukwekkende wijze. Omdat de Russinnen een offday beleefden, wipte Nederland alsnog naar de eerste plaats in de ranking. De mannen Wennemars, Prins en Vos kopieerden dat voorbeeld.
“We hebben niets te klagen”, klonk het als understatement na de vracht aan eremetaal uit de mond van Kolder, die wel had genoten van het ‘echte winterweer’. “Sneeuw hoort er ook bij, schaatsen is per slot van rekening een wintersport. Het kan nog veel slechter, als het ijs regent en de neerslag aan de baan vast vriest. Dan heb je pas problemen. Dit zijn prima omstandigheden om junioren een beetje af te harden”, merkte hij op, om vervolgens een inkijk te geven in de voorbereiding op de WK van het laatste weekend in januari. “Iedereen is hierheen gekomen met de gedachte dat het volgende week echt moet gebeuren. Daarom hebben we keuzes gemaakt: iedereen rijdt ten minste een afstand. Niet te gek, over een week moeten ze aan de bak op alle nummers.”
De oogst van de drie World Cups is ronduit voortreffelijk. “Van de vrouwen worden al jarenlang topresultaten verwacht, maar ik vind het mooi dat de mannen nu ook meedoen. Dat was in de voorbije jaren stukken minder. Ze zien dat ze net zo goed om de medailles strijden, dat is lekker voor het zelfvertrouwen.”
Volgens Kolder ziet de toekomst er rooskleurig uit. Verwijzend naar de NK van een paar weken terug in Groningen: “Op de vijf kilometer schaatste alleen Matthieu Hollaar zeven minuten, de rest was sneller. Ik herinner me de situatie van drie jaar geleden, toen er overal alarmbellen begonnen te rinkelen omdat men vond dat er iets moest gebeuren. Kijk je nu naar het aantal jongens in de A-junioren dat onder de zeven minuten rijdt op de vijf kilometer, en wel twintig man onder de vier zit op de drie kilometer, dan word ik daar blij van. Dat betekent A) dat er een goede generatie in aantocht is, en B) dat er meer en beter wordt getraind op de langere afstanden.”
Dat heeft alles te maken met de NK Allround voor de junioren, die tegenwoordig weer bestaat uit twee langere afstanden. Kolder: “Door de invoering van de drie en vijf zijn de mannen weer gaan nadenken. Ik kom er niet met een sprintafstandje, ik zal ook voor de drie en vijf meer moeten doen, is de gedachte. Dat begint zich de afgelopen twee jaar al uit te betalen. De meesten beseffen dat er meer wordt verlangd dan alleen snelheid en sprinten. De tijd dat men kon denken ik maak het verschil wel op de eerste drie afstanden, en die vijf kilometer kom ik wel door, is voorbij in Nederland, en dat is een goede zaak. Hopelijk lukt het ons ook de Internationale Schaats Unie (ISU) ervan te overtuigen dat het beter is terug te grijpen op een WK Allround voor de junioren met een drie en vijf kilometer. Dan krijg je de andere landen ook mee dat ze inzien dat er meer aan de langere nummers moet worden gesleuteld.”
De uitslagen van de eerste dag in Innsbruck staan hier
