Historische zege voor Schouten: 'De zesde was belangrijk voor mij'

De manier waarop Schouten haar overwinning boekte was buitengewoon vermakelijk. Al vroeg in de koers werd de knuppel in het hoenderhok gegooid. Schouten zelf was mede aanstichter van de krachtsexplosie die uitging van het peloton. De andere ploegen deden enthousiast mee. Zij voelden dat de enige manier waarop zij nog enigszins kans maakten op de Nederlandse titel in de aanval schuilde. Schouten was content met de situatie: "Ik wilde graag een kopgroep en gelukkig kregen we medewerking. Daardoor wist ik alleen wel dat de finale zwaar zou worden."

De groep die nog voor halverwege de wedstrijd rondging, bestond uit tien vrouwen. Met Maaike Verweij beschikte Schouten over een ploeggenote, maar met Iris van der Stelt en Lisa van der Geest (Team Turner), Laura van Ramshorst en Femke Mossinkoff (Renault / Van Ramshorst) waren nog meer ploegen met een duo vertegenwoordigd. Verder zaten Roza Blokker, Elsemieke van Maaren, Arianna Pruisscher en Emma Engbers mee. 

"We wisten dat we er achteraan moesten en het was ook mooi dat het constant koers was", vertelde Verweij na de wedstrijd. "Het was aan ons om attent mee te zitten." De andere vrouwen probeerden vervolgens de twee ploeggenoten uit elkaar te spelen. De aanvallen van Mossinkoff en Blokker werden in de finale echter met succes gepareerd. In de sprint stond vervolgens geen maat op Schouten. Uiteraard, zou je haast toevoegen. Pruisscher en Van der Stelt sprintten naar plek twee en drie. 

Nog geen antwoord
"De zesde was heel belangrijk voor mij", reageerde Schouten verheugd. De West-Friezin had duidelijk voor ogen dat ze op Nieuwjaarsdag het record van haar illustere voorganger kon verbreken. "Het is heerlijk dat het kon op deze baan, waar ik met schaatsen ben begonnen. Het is jammer dat er geen publiek bij is. Het mooie aan de marathon is dat het zo toegankelijk is."

En zo bleef de vraag hoe Irene Schouten te kloppen ook dit jaar onbeantwoord. Men was zelfs zo onder de indruk dat de winnares per ongeluk de zegekrans voor de heren kreeg omgehangen. "Ik ben echt te verslaan", gaf ze toe. Alleen hoe wist ze zelf ook niet. "Bij mij in het team zitten", lachte ze. 

De rijdster die zaterdag het dichtste bij zat, moest ook het antwoord schuldig blijven. "Natuurlijk weet je dat Schouten waarschijnlijk wint, maar wie meedoet kan winnen. Je moet altijd hoop houden. Daarom had ik ook een zware koers in mijn hoofd, omdat ik wist dat het warm was met een open baan en harde wind. We hebben echt ons best gedaan, maar er stond gewoon geen maat op. Ze reed alle gaten dicht, heeft rondenlang op kop gereden: petje af voor haar."

Met haar tweede plaats solliciteerde Pruisscher wel vast naar een plekje hogerop. Bij het kleine PTH Groep / Schaatsshop Drenthe maakte ze dit seizoen de stap naar de topdivisie. Met aanvallend rijden en een sterke sprint beloonde ze zichzelf al met diverse podiumplaatsen. Na de marathon in Deventer gaf ze al te kennen volgend jaar bij een grotere ploeg te willen rijden. "Die heb ik nog niet gevonden, maar ik zou graag bij Schouten in de ploeg zitten. Ik denk dat ik het niveau heb, dus als ze een goed woordje voor me doet, komt het vast goed", sloot ze lachend af.