De verhalen om de koers heen waren in Groningen een stuk interessanter om te volgen dan de wedstrijd zelf. Bij afwezigheid van klassementsleidster en afzwaaiend marathonschaatsster Lisa van der Geest wisten de vrouwen van Team Turner dat ze zoveel mogelijk punten voor de neus van de concurrentie moesten wegkapen. Van der Stelt was de aangewezen persoon om dat in de finale voor elkaar te krijgen. Na zes jaar samen in de ploeg zijn ze intussen vier handen op een buik.
"We spreken elkaar zo regelmatig, ik wist wel dat ze zou stoppen. Ook al wist ik het al wel, als je het definitieve bericht ziet word je wel een beetje treurig. De herinneringen zijn er wel, maar nieuwe worden op het ijs in ieder geval niet meer gemaakt. We hebben er het grootste deel van het seizoen niet over nagedacht. Het is wel enorm jammer. Ze heeft een mooie erelijst en ik hoop dat we als ploeg haar nog in het oranje kunnen krijgen en houden. Dat zou iets heel moois zijn. En dan afsluiten in Zweden. Ik ga haar in ieder geval heel erg missen."
Van der Stelt zelf, met haar 29 jaar nog een jaartje ouder dan Van der Geest, heeft haar keuze nog niet gemaakt. "Eerst volgende week nog mijn thuiswedstrijd in Den Haag en dan naar Zweden. Ik heb de Weissensee heel erg gemist en kan haast niet wachten tot we het natuurijs op mogen. Het is een zwaar programma en wil me daar vol op richten. Dan zien we daarna wel verder. Natuurlijk speelt stoppen wel eens door mijn hoofd, ik kan alleen nu nog niet zeggen ja of nee. Ik heb het voor nu even geparkeerd en sluit eerst het seizoen af. Dan zien we daarna wel verder."
Of Team Turner het zomerseizoen aanvangt met een of twee vacatures, is nu nog niet zeker. Dieuwertje van Kalken noemde zich met Merel Bosma al een 'dynamisch duo'. "Wij gaan lekker door en de sponsor ook. Met Ier zien we het nog wel even. Ze horen er alsnog bij en blijven er ongetwijfeld aan hangen." Van der Stelt vult aan: "We kunnen het sowieso niet direct loslaten als je zoveel jaar met elkaar schaatst. We hebben zoveel meegemaakt en herinneringen met elkaar. We zijn een vriendinnenteam geworden en gaan na het seizoen samen op vakantie."
De wedstrijd in Groningen was tevens het afscheid van Janneke Ensing. Na jaren van marathons op het hoogste niveau zwaaide de Drentse zaterdag af.
Vallend over de streep
Een derde plek was in Groningen voor Van der Stelt nu het hoogst haalbare, nadat ze op het laatste rechte stuk in de clinch kwam met Verhaar en Maaike Verweij, die tweede werd. Na de finish was "Wist dat er een jagend peloton aankwam. Lag lekker in de weg, dus ik zat te wachten totdat ze over me heen zouden gaan. Gelukkig was iedereen nog scherp."
Verhaar was uiteraard dolblij met haar eerste overwinning op het hoogste niveau. "Ik denk dat ik nog nooit vallend over de finish ben gekomen. Maar dat maakt allemaal niet uit, het was genoeg. Een eerste overwinning blijft altijd speciaal. Alleen deze val maakt het nog bijzonderder."
Bij de beloften ging de overwinning voor het eerst dit seizoen naar Janne Berkhout. De rijdster van Van Ramshorst kwam na een rommelige massasprint als eerste over de meet. Sanne van der Schaar eindigde op de tweede plaats, Olin Verhoog werd derde.
