“Eigenlijk zou meneer Bach de eerste dag van het shorttracktoernooi al komen kijken, maar dat ging niet door. Vervolgens meldde hij zich zondag en werd ik uitgenodigd naast hem te zitten tijdens de wedstrijden, samen met Hong Zhang, Gao Tingyu, Jan Dijkema (de Nederlandse voorzitter van de ISU). Dat was een mooi rijtje. Bach was een aardige man, hij toonde zich geïnteresseerd, vroeg hoe onze ploeg ervoor stond en wie de favorieten waren voor deze races.”
“Ook spraken we over de ontwikkeling van shorttrack. Terwijl we aan de praat waren, werd de 500 meter verreden. Hij gaf aan dat hij meer van de langere afstanden fan was, waarop meer wordt ingehaald en tactiek komt kijken”, vertelt Bram Steenaart (21), die vorige zomer door een enkelbreuk een deel van de voorbereiding op het olympisch seizoen moest missen. Hoewel hij vrij snel zijn oude niveau wist op te pikken, bleek de tijd te kort om zich nog in de selectie voor Beijing te knokken. Hij werd wel aangewezen als reserve, samen met Rianne de Vries (die er voor de derde keer bij is in deze, niet altijd prettige rol). Laatstgenoemde mag overigens woensdag meedoen aan de 1500 meter voor vrouwen. De derde positie in de Nederlandse ploeg was nog niet vergeven.
De rechtenstudent die met zijn studie net over de helft is, mikt op een plek in de selectie voor de wereldkampioenschappen die half maart in Montreal plaatshebben. “Bach begon over de Spelen van 2026 in Milaan. Dat is natuurlijk een groot doel voor me”, aldus Steenaart die in 2008 met shorttrack is begonnen. In de rol van reserve vermaakt hij zich prima. Hij verblijft niet in het atletendorp. “Ik verbaas me erover wat er allemaal bij komt kijken qua organisatie. Wat de Chinezen moeten regelen voor bijvoorbeeld het transport Er is een zogenoemde olympic lane, een rijstrook op de wegen die alleen voor olympisch vervoer is.”
“Het is me verder wel duidelijk dat de lading die er op de wedstrijden zit, enorm is. De Spelen zijn een keer in de vier jaar, iedereen wil kampioen worden: qua druk die erbij komt kijken, is het lekker om reserve te zijn. Liever zou ik racen hoor, maar ik kan me voorstellen dat het voor mensen die meer last hebben van druk of spanning, best lastig kan zijn. In dat opzicht is het fijn dat ik dit allemaal op deze manier kan beleven. Wel met in mijn achterhoofd dat ik, mocht ik er over vier jaar bij zijn, het niet te groot moet maken voor jezelf. Want het is slechts een shorttrackwedstrijd die niet hele vele verschilt van en World Cup. Alleen, als je wint, win je veel meer. De overwinning van de vrouwen inspireert me zeker. En de mannen waren er ook toe in staat geweest. Jammer van de foutjes die er zijn gemaakt”, besluit Steenaart, die over twee dagen naar Nederland terugvliegt.
