Het was een paar dagen terug. Sven Kramer stiefelde alweer met de schaatsen onder zijn arm richting uitgang. Op het gedeelte van het middenterrein waar de bankjes staan die dienstdoen als openbare kleedkamer, hesen anderen zich in hun oranje teamkleding. De training in de Ice Ribbon liep ten einde. Maar nog niet voor Kjeld Nuis. Terwijl hij uitreed na een laatste temporondje week hij uit naar het inrij-gedeelte van de ijsbaan en strekte zijn lichaam. De snelheid nam verder af. Toen kroop Nuis in elkaar. De knieën maakten een hoek. Zijn rug knikte tegelijkertijd voorover, het gezicht ging omlaag, en zijn ogen zochten de voortglijdende schaatsen waarvan er van de gladde vloer werd getild.
Nuis veranderde in een slow motion atleet die zo diep mogelijk ‘zittend’ elke seconde van de schaatsbeweging voor zichzelf uitvergrootte. Heel bewust ervaren wat hij deed. Of, zoals hij naderhand probeerde uit te leggen, “voelen hoe die schaats loopt over het ijs. Dat is lekker en dat vind ik het mooist van de sport. Met negentig kilo op een millimeter staal balanceren. Ik kreeg dinsdag de vraag van een Chinese journalist wat ik zo geweldig vind aan schaatsen. Nou, dit dus. BAM! Mooi man.”
“Hoe dieper je zit, des te beter de hoeken en het momentum dat je krijgt”, ging hij verder met zijn toelichting. “Als ik topvorm heb lukt dat bijna vanzelf. Alleen probeer ik het elke training erin te rammen, want zo blijft er tijdens de wedstrijden meer van hangen. Hoe makkelijker ik in mijn positie kom, des te minder energie dat van me vraagt. Juist in de training moet je het overdrijven (hij bedoelt een nog extremere hoek aannemen, red.). Rijd je een race, dan is er spanning en ben je te gehaast waardoor er tachtig procent van overblijft. Daarom kun je maar beter met trainen mega-diep zitten, in plaats van sneller tevreden te zijn over je houding. Geheid dat je dan in de wedstrijd te veel omhoogkomt. En als er iets is wat ik niet wil, is op dat vlak tijd laten liggen."
"Het is zo simpel om dieper te zitten, alleen je moet het er wel in rammen. Ik doe er elke dag mijn best voor. Het is net als een proefwerk op school, daarbij probeerde ik er ook zoveel mogelijk lesstof in te stampen, in de hoop dat er veel bleef hangen” Met een glimlach: “Niet dat dat vroeger goed lukte, maar dit wel. In de betere wedstrijden uit mijn carrière zat ik altijd diep. Het zegt dus wat over topvorm. Is die er, dan zak ik automatisch in elkaar en beweeg ik lekkerder. Kost het moeite – wat bijvoorbeeld het geval was in mijn herstelperiode na de EK Afstanden – dan moet ik mezelf in elkaar trekken.”
Diep zitten? “Dat moet hij ook in de wedstrijden doen.” De reactie kwam van Reggeborghs coach Gerard van Velde. Hij klonk strenger dan-ie was. Veel draait om schaatstechniek. “Op dat gebied is Kjeld wel heel goed. Maar iedere schaatser heeft aandacht nodig, ook al weet hij of zij dat de vorm aanwezig is. Het ziet er echter niet altijd uit zoals een rijder denkt dat hij het doet en dan zijn de trainers of coaches degenen die corrigeren. Het is niet meer dan een beetje bijsturen, je probeert samen de juiste lijn in de gaten te houden. Van Velde doet dat met behulp van een boekje waarin hij de bijzonderheden van zijn schaatsers noteert als gedachtesteuntje. “Het gaat te ver te vertellen wat er allemaal in staat. Ik zie bepaalde dingen. Dat geldt net zo goed voor de andere mensen in onze staf. Iedereen heeft een aandeel in het presteren van de sporters.”
Maar geen van allen deelt in dat dagelijkse rondje schaatsgeluk van Nuis.
Nieuws, programma, meeschrijflijsten, uitslagen, kortom alles over de Olympische Spelen vind je hier
