Het damespeloton reed bij de tweede wedstrijd op het ijs rond de noordelijke havenstad erg afwachtend. Tempoversnellingen volgden elkaar snel op, maar telkens viel de grote groep weer stil. Merel Bosma tekende korte tijd voor een ontsnapping, al kwam ook zij niet echt weg. In Jonkers zag men weinig gevaar en toen zij er met nog dertig kilometer te gaan van tussen reed, zette niemand de achtervolging in.
"Er waren veel tempoverschillen en daar ben ik niet zo goed in, dus toen ging ik gewoon mijn eigen tempo rijden", verklaart Jonkers haar ontsnapping. De hectiek in het groepje beviel haar niet en maakte haar enigszins angstig. "Voor mij geldt: hoe langer het duurde hoe leuker ik het vond en ik dacht dat op natuurijs ook zo zou zijn. Dat leek me prachtig maar toen ik begon deze week vond ik het eigenlijk doodeng. Toen ging ik maar in mijn eentje gaan rijden, ben ik tenminste niet zo bang."
Dat gold voor Jonkers eerder deze week ook al. Bij de openingswedstrijd afgelopen vrijdag reed ze al lange tijd voor het peloton uit, maar die inspanning moest ze al gauw bekopen. "Daarom moest ik vandaag mijn kruit droog houden de eerste paar rondjes en dat heb ik gedaan", lacht ze. "Voor daarna had ik niet echt een plan."
Jonkers, die in haar juniorentijd als gevolg van een fietsongeluk een verlamming van haar arm kreeg te verduren, richtte zich de afgelopen jaren meer op de marathons. Van die blessure heeft ze intussen nagenoeg geen last meer en dat uit zich in een stijgende vorm op het ijs. Dit jaar reed ze bij de CENNED-formatie als belofterijdster al meerdere wedstrijden in de topdivisie. Tot hoge noteringen leidde het echter nog niet. Vandaar wellicht dat de achtervolgers van naam in het peloton met vertrouwen de achterstand op lieten lopen.
"Ik denk dat de rest gewoon te lang heeft gewacht", dacht Jonkers. "Ik heb gedaan wat ik leuk vond en de rest kwam niet. Dat gekijk naar elkaar is niks voor mij. De hele tijd al die aanvallen vond ik heel vervelend. En ook toen er iemand van een kleinere ploeg wegreed bleven ze naar elkaar kijken." Even wachten om een medestander te krijgen was er niet bij. "Er had best iemand mee gemogen, maar dat ging niet." Opgewekt stond Jonkers dan ook de pers te woord. "Mijn benen doen wel een beetje zeer, maar eerlijk gezegd ben ik niet eens supermoe."
Met haar titel heeft Jonkers zich inmiddels wel bewezen als marathonschaatsster. Of de belofte volgend jaar ook in de topdivisie te zien is, valt echter nog te bezien. De combinatie van studie en sport is niet makkelijk als je geneeskunde studeert. Daarbij zoekt de formatie van Alida Pasveer ook nog een sponsor voor het nieuwe seizoen. De ploegleidster heeft echter net als twee jaar geleden met Laura van Ramshorst opnieuw een knappe zege op natuurijs te boeken.
Uitslag ONK Natuurijs:
1. Luna Jonkers
2. Ineke Dedden
3. Elsemieke van Maaren
4. Tessa Snoek
5. Sharon Hendriks
6. Maaike Verweij
7. Sandra Dekker
8. Aggie Walsma
9. Beau Wagemaker
10. Anne Tauber
