De bondscoach van de shorttrackers is geen uitzondering; ook zijn sporters willen doorgaans liever vandaag dan morgen van de daken schreeuwen dat ze de besten zijn. En dat is de voorbije vier jaar al dikwijls het geval geweest. Individueel timmerde met name Suzanne Schulting de concurrentie om de haverklap om de oren, als collectief kwam de trein in het coronajaar op topsnelheid toen in Dordrecht de wereldtitel relay werd binnengehaald.
“Vier jaar terug in Korea streden we nog niet echt mee om de gouden medaille”, herinnerde Yara van Kerkhof zich. “Het seizoen erna wonnen we de World Cup en begonnen we langzamerhand te geloven in onze kansen. In feite zijn we al een jaar of drie, vier bezig met dit traject. Landen als Zuid-Korea en China versloegen ons keer op keer; toch slopen we dichterbij, tot het moment zich aandiende dat wij die meiden de baas bleven en de rollen werden omgedraaid. Dat het vandaag ook zo was, is geweldig. Ik ben zo blij…”
Vanzelfsprekend betrok Van Kerkhof (31) onmiddellijk haar in juli 2020 overleden hartsvriendin Lara van Ruijven in het prachtsucces van het kwartet. Vlak voor ze het ijs op moest, wreef ze bewust met een hand over het panterhartje dat op alle pakken van de shorttrackers is gedrukt als aandenken aan Van Ruijven. “Daarbij zei ik een paar woorden tegen haar: Laar, geef ons kracht. Ik vind het mooi om er zo bij stil te staan Het is ook dankzij haar dat we hier nu als de winnende formatie staan. Zij heeft ons op dit niveau gebracht en daarom voelt het alsof ze hier bij ons is.”
“Dat is ze zeker”, haakte Suzanne Schulting aan, die onthulde dat ze alle vier bij de huldiging bewust met een vinger naar boven wezen en zwaaiden, als eerbetoon aan hun vroegere ploegmaatje. "Dat ze dit niet kan meevieren is heftig en naar. Lara heeft ons echter geleerd dat we van dit soort ogenblikken moeten genieten. Dat doen we dan ook.”
Tranen bleven deze keer achterwege. “Dat station zijn we een beetje gepasseerd. Die emotionele momenten waren er op het wereldkampioenschap, of toen ik het wereldrecord verbeterde. Het zal altijd beladen blijven, voor de hele ploeg. Want deze prijzen vieren we met z’n allen. Zojuist in kleedkamer kwamen ook alle jongens naar binnen en is het een feestje geworden. Ik denk dat Laar heel trots is op ons.”
Het was ook een race die aantoonde dat dit gezelschap alle gewenste kwaliteiten herbergt om onder alle omstandigheden te domineren. Niet voor niets wisselt Otter tijdens trainingen en wedstrijden geregeld van samenstelling en posities. Op die manier bereidt hij iedereen steeds weer voor op de wisselende tactieken die de andere naties net zo goed hanteren. In de olympische finale van Beijing trad het team aan met de min of meer vaste starter Selma Poutsma, die volgens plan meteen de koppositie greep.
Een keer raakte Oranje de leiding heel kort kwijt; het was ook de situatie die de jongste van de club, Xandra Velzeboer, op indrukwekkende wijze gebruikte om te etaleren in wat voor korte tijd zij het ‘vak’ onder de knie heeft gekregen. “Ik zeg het nu zonder een spoortje van spanning, op dat moment was ik niet zo koel hoor”, verzekerde ze met een brede glimlach. “De geplande wissel met Selma was iets te vroeg, en daardoor creëerde ik wat ruimte voor de andere schaatssters. Mij passeren? Dat schoot er door mijn hoofd, dat nooit. Ik kon gelukkig goed mee versnellen aan de buitenkant en pakte de kop weer terug, waarna ik met extra snelheid doorging. Toen hadden we een gaatje.” Het bleek voldoende: koningin Schulting rondde de demonstratie van teamwork in stijl af. Het Capital Indoor Stadium mocht het weten, vier vrouwen overstemden met speels gemak de paar honderd Chinezen op de tribunes die hun heldinnen (bronzen plak) toejuichten.
Schulting genoot er misschien nog meer van dan in de euforie die ze meemaakte rond haar onverwachte primeur in 2018 en de tweede gouden bekroning van haar suprematie op de 1000 meter, een paar dagen terug. “Dit was iets heel bijzonders om met elkaar te delen. Natuurlijk, de meiden, of beter, het hele team inclusief alle stafleden, waren ongelooflijk trots op me na die overwinningen, maar het is onbeschrijflijk wat je voelt als je samen zo’n medaille kunt pakken. Onvergetelijk wat we hebben gepresteerd.”
