Nederland liet 2.57,26 noteren. Het Noord-Amerikaanse trio was viertiende langzamer dan de Japanse ploeg die een nieuw olympisch record op de klok zette: 2.53,60. “Dit was niet helemaal de bedoeling. Ik kan niet zeggen dat ik echt tevreden ben, wanneer we drie seconden langzamer schaatsen dan op de EK In Heerenveen. We moeten de beelden van onze race nog terugkijken en analyseren, maar dat het ondermaats was, is wel duidelijk”, reageerde Ireen Wüst, die samen met Irene Schouten en Antoinette de Jong had gereden.
Een toptrio qua individuele uitslagen, maar als team kwamen de drie geen moment uit de verf. “Dat is helemaal waar. Dit is de team pursuit, en geen individuele race. Al weten we wel dat we de tijd van Japan ook kunnen schaatsen. Tijdens de EK presteerden we goed, terwijl we toen dachten dat het best harder had gekund. Nu moeten eens nagaan wat er zo slecht is gegaan vandaag”, gaf Schouten aan. “Zien wat eruit komt, misschien moeten we een andere volgorde aanhouden of de verdeling van het kopwerk wijzigen.” Ook een optie voor bondscoach Jan Coopmans is reserve Marijke Groenewoud opstellen in het duel met de Canadese vrouwen. De 23-jarige blondine debuteerde eerder deze week voortreffelijk op de 1500 meter (vijfde plaats) en rijdt nog met Schouten de mass start.
Illustratief voor de matige prestatie was het ogenblik waarop Nederland uit een bocht kwam waarbij De Jong op enkele meters achterstand flink moest aanpoten om weer aansluiting te vinden. “Ik kwam er niet achter”, legde ze uit. “Ik probeerde best wel goed af te geven en energie in mijn rondjes te leggen. Daardoor kwam ik er niet achter en was ik weg. Terugkeren lukte wel, maar ik moest toen een gat overbruggen. Hoe het kon gebeuren, weet ik niet. Dat moeten we bekijken”, herhaalde de Friezin de verklaring van de andere twee.
Feit is dat dit team noch voor, in of na de wedstrijd de indruk wekte dat het als een echte drie-eenheid had geopereerd. Heel raar is dat ook weer niet: de ploegonderdelen op de grote toernooien leiden sinds jaar en dag tot oeverloze discussies, onenigheid, afgezegde trainingen en weinig bereidheid tot samenwerking tussen de verschillende commerciële ploegen, ongeacht wie er als bondscoach optreedt. Die kan niet veel anders dan steeds compromissen sluiten, hopend dat de geselecteerde rijders en vooral de coaches gedane beloften nakomen. Samen trainen lukt zelden, en dat begint de Oranje-afvaardigingen steeds vaker op te breken, aangezien er over de grens de jongste jaren meer en meer energie wordt gestoken in de team pursuit om mee te kunnen doen om de prijzen.
Op een vraag of de komende dagen alle aandacht en trainingsarbeid zullen uitgaan naar de achtervolging, antwoordde Wüst: “Dat lijkt me handig, ja.” Verwijzend naar Japan: “Die meiden trainen dagelijks met elkaar, dat maakt het wel eenvoudiger. Die rijden al acht jaar lang met z’n drieën.” “En Canada traint ook elke week, iets wat bij ons niet mogelijk is”, vulde Schouten aan. Waarna Wüst het verhaal van een beroerd optreden afsloot met een rekensommetje dat ze evenmin tot een helder einde bracht, maar daar nog wel om kon lachen.
“We zijn geen geoliede machine. Alleen wil dat niet zeggen dat wij het ook niet zo kunnen als Japan. Dat heb je met een machine: als er een ding hapert…., ik bedoel, als alles goed gaat, heb je 1 plus 1 plus 3…. Eh..1 plus 1 = zeg maar 5.. en eh, nu niet. Nu is het 2, weet ik veel, hahaha. We zijn niet verloren hè, alleen balen we er vandaag van.”
Meer info over de Olympische Spelen vind je hier
