Die goede uitgangspositie verdiende Wagemaker door in L’Aquila de eerste internationale marathon van het seizoen te winnen. In de dit jaar slechts drie wedstrijden tellende competitie stond ze ook na de wedstrijd op Madeira nog goed geklasseerd en dus was de keuze om naar Berlijn af te reizen snel gemaakt. Even leek een regenbui in de vroege ochtend op de wedstrijddag nog roet in het eten te gooien, uiteindelijk kon het peloton op een droog wegdek van start.
“Het was echt gaaf”, start Wagemaker haar wedstrijdverslag. “Er stonden veel mensen langs de kant. Het was niet zoals je bij het wielrennen wel eens ziet, maar er werd wel veel geklapt en gejuicht. In het begin van de koers zat er wel tempo in het peloton met wat aanvallen. Over de helft viel het stil en werd het saai.” Een moment om aan te vallen kwam niet meer voor de 25-jarige rijdster en in de massasprint, meestal niet haar sterkste punt, wist ze onder de Brandenburger Tor nog naar een zestiende plek te spurten.
Dankzij die uitslag hield Wagemaker de derde plek in het klassement World Inline Cup vast. Een tijdlang dacht ze dat ze haar podium had verloren aan Sandrine Tas, aangezien die de voorbije twee wedstrijden had gewonnen. Omdat de Belgische echter de eerste wedstrijd had overgeslagen stond Wagemaker alsnog op het eindpodium. Een hele prestatie: de afgelopen jaren was er geen enkele Nederlander die in deze competitie een grote rol speelde. Veelal ligt de nadruk op de nationale wedstrijden. Het rijden van de internationale wedstrijden is Wagemaker in ieder geval bevallen. “In 2018 en 2019 reed ik de marathon in Dijon. Nu heb ik alle drie de wedstrijden gereden en dat was een super leuke ervaring. Voor volgend jaar wil ik er zeker meer gaan rijden.”
Een belangrijke voorwaarde om de internationale wedstrijden te rijden is dat de nationale wedstrijden er niet teveel onder lijden. De competitie in Nederland is immers vaak een belangrijk kwalificatiemoment voor de grote toernooien. “Ik hoop dat het volgend seizoen een beetje bij elkaar past”, aldus Wagemaker. “Anders moet ik goed kijken wat ik ga doen, want de internationale wedstrijden vind ik het mooist. Het kost meer tijd, omdat je hele weekenden weg bent, maar je leert ook het meest wat betreft positie kiezen en tactiek.”
