Met de nummer 1, in de persoon van de nog jonge Ids Bouma (20), en Sjoerd den Hertog (derde) als tweede vertegenwoordiger van Team Zaanlander op het denkbeeldige podium (huldigen is er niet bij in deze serie), liep de uitslag prima parallel aan het bedachte draaiboek van de wedstrijd over zestien ronden. Kernbegrip in dat script was numerieke meerderheid uitbuiten. En kennelijk zo snel mogelijk, moet er ergens in een tussenzinnetje hebben gestaan.
Want de race in Thialf was net 400 meter onderweg, toen de slag al werd gemaakt. Bouma, Jordy Harink, Robert Post, Bart Hoolwerf en Sjoerd den Hartog vertrokken, en dat ging met zoveel vaart gepaard dat de voorsprong vlug opliep tot een halve ronde. Drie van Zaanlander, twee namens Jumbo-Visma (Post en Hoolwerf). “Goed van Sjoerd dat hij op het laatste moment nog kon aansluiten’’, had Jorrit Bergsma, de regisseur op het ijs, vanuit het peloton geconstateerd. “Zo kwamen we in een overtalsituatie. Ideaal dus, volledig volgens ons plan. Alleen Jumbo was scherp, al verloor dat team Post nog voor de finale.”
“Toen reden we met drie tegen een en werd het een kwestie van afmaken. Moet je nog wel even doen, hè’’, sprak Bouma glunderend. Hij wist in elk geval hoe: door gewoon te demarreren uit de kopgroep, wetend dat er twee waakhonden van ploegmaten elke verdachte beweging van Hoolwerf onmiddellijk in de kiem zouden smoren. Met zes seconden op Hoolwerf (tweede) en Den Hertog (derde) bereikte hij de finish.
“Leuk om zo een mass start te winnen”, verklaarde de zoon van oud-marathoncrack Haico, die onmiddellijk door ploegmakkers langs de kant van het ijs gekscherend werd gebombardeerd tot de nieuwe Jorrit Bergsma. ”Joh, dit is pas het begin. Ik denk niet dat ik al zover ben dat ik ook zou kunnen winnen met een veel sterker deelnemersveld waarin onze ploeg niet zo overheersend aanwezig is. Dit onderdeel is best leuk, maar ik heb liever wat zwaardere wedstrijden zoals de marathons. Bovendien is de mass start wat aan de korte kant. Ik ben vooral blij dat we weer een race konden rijden. De eerste van de competitie miste ik omdat ik die dag een vijf kilometer schaatste.”
De ene twintiger van Anema’s formatie had het goede voorbeeld al gezien tijdens de vrouwenwedstrijd waarin een andere rijzende ster van de 20 triomfeerde. Maaike Verweij drukte na zestien ronden 0,06 seconde eerder een punt van haar schaats over de finishlijn dan Irene Schouten. Dat was niet bepaald de verwachte ontknoping, gezien de indrukwekkende inhaalrace waarmee de blonde Andijkse de voorstelling in de slotfase nog enigszins kleur gaf. Coach Anema beweerde naderhand dat dit een bewuste surprise was, omdat "Maaike nog niet geplaatst was voor de finale en dus moest winnen." Marijke Groenewoud, ook Zaanlander-lid, legde beslag op plek drie.
