Dat resultaat in Oberstdorf is achtergebleven bij de verwachtingen. Toch valt er een meevaller te noteren, melden ze blij. Het Finse paar Juulia Turkkila en Matthias Versluis (met Nederlands bloed) dat het laatste olympisch kwalificatietoernooi voor Beijing heeft gewonnen (totaalscore: 181.19 punten), is de min of meer vaste trainingspartner in Helsinki. “Zij vochten al vijf jaar voor deze overwinning. Daarom is het mooi dat het Juulia en Matthias nu is gelukt. Dat vinden we fijn”, zegt Chelsea.
“Over ons optreden zijn we niet echt tevreden. Bij de korte kür hadden we nog het gevoel dat we presteerden wat er op dit moment in ons vermogen ligt, in de langere kür maakten we veel foutjes, en zelfs een paar grote”, aldus Sherim. “Je hebt altijd kleine dingen – zoals het niet goed afzetten bij het overstappen – die wat minder gaan. Er gebeurde zoveel dat het ons stoorde in de presentatie.” Chelsea: “Daardoor werd het een heel zware kür waarvan we onmiddellijk nadat we ermee klaar waren, wisten dat we niet goed hadden gereden.”
Na de ritmische dans, het eerste onderdeel van hun programma, waren de twee lichtelijk uit balans door de in hun ogen (te) lage scores van de jury. “Dat gevoel moet je zo snel mogelijk van je proberen af te duwen, omdat we pas halverwege de wedstrijd waren. Met de vrije dans hadden we nog een kans ons te verbeteren, dus hebben we geprobeerd ons niet te veel te laten afleiden door de uitslag. Dat is niet altijd even makkelijk”, bekent Verhaegh.
“We verkeerden in de veronderstelling dat we onze ritmische dans retegoed hadden gereden. De score bleef erbij achter, want naar onze mening zouden we best drie of vier punten meer hebben kunnen krijgen. De video van het optreden terugkijkend zie ik inderdaad dingen die niet helemaal scherp waren”, vult Van Geffen aan.
Het mentale oplapwerk van de Italiaanse coach Maurizio Margaglio zorgde ervoor dat de Nederlanders met vertrouwen aan de vrije dans begonnen. Het eerste element bleek evenwel een te grote drempel, wat hen in het resterende deel van de kür gaandeweg opbrak. “We stapten redelijk teleurgesteld van het ijs, waardoor de scores ons niet meer verrasten. Helaas zijn we ver verwijderd gebleven van onze beste score”, concludeert Chelsea.
Maandag pakken ze de training weer op. In de wetenschap dat hun Finse vrienden reeds vijf seizoenen knokken om de hoogste trede in een wedstrijd als de Nebelhorn Trophy te bereiken, is er sprake van een zekere geruststelling. Pas goed twee jaar samen onderweg op een vreselijk moeilijk traject is er ruimte genoeg om te groeien. “Deze sport is er een voor mensen die een lange adem hebben. Twee jaar is lang niet genoeg. Bij drie begint het een beetje te komen, maar vanaf vijf of zelfs zes jaar is er een indicatie hoe ver je kunt reiken.”
De eindscore van het ijsdansen staat hier
