Vol verbazing keek Schulting zondag naar het grote led-scherm in de Sportboulevard. Niet omdat ze haar wereldtitel op de 1000 meter had geprolongeerd, maar vanwege de tijd die op het bord stond: 1.26,854. In het kielzog van de olympisch kampioene op deze afstand kon alleen Hanne Desmet naar het zilver rijden, de Canadese Courtney Sarault werd op gepaste afstand derde. "Hanne zei: moet je die tijd kijken! Ik dacht: wow, ik zit maar twee tienden van het wereldrecord vandaan", vertelt Schulting. Aan de achterkant van haar sportschoenen heeft ze de streeftijd van 1.26,5 laten zetten. "Dat kan je gewoon customizen", zegt ze terwijl ze haar schoen uittrekt om de cijfertjes te laten zien. "Ik heb dit weekend vijf keer goud gehaald en twee keer een Nederlands record gereden, dat is toch lekker."
"Het zal heel lastig worden om dit nog te overtreffen", lacht Schulting. Het klinkt als een nuchtere conclusie na een wereldkampioenschap waarop ze met overmacht haar tweede allroundtitel pakte. De 23-jarige Friezin oogt altijd rustig en zelfverzekerd, maar in haar buik voelt ze voor iedere start kriebels. "Ik voel elke keer wel heel veel druk, ook al zie je dat misschien niet. Vraag het iedereen maar, ik ben altijd superzenuwachtig. Maar wel gewoon op een relaxte manier", zegt ze. "Nu komt de ontlading. Na het EK in januari was ik op zondag echt een wrak, nu ben ik nog helemaal het vrouwtje. Ik heb qua emoties zaterdag al het een en ander gehad. Vandaag ben ik heel trots en blij."
Nietsnut
Na haar zege op de 1000 meter was Schulting al zeker van de eindoverwinning, maar ook in de superfinale bleef ze gefocust. Ze reed dit keer niet in dienst van teamgenoten Selma Poutsma en Xandra Velzeboer, zoals ze op de EK in Gdansk wel had gedaan. "Als ik ergens voor ga, ga ik er ook volle bak voor. Maar daardoor raakte ik uit mijn eigen ritme. Op de EK was ik in de relayfinale iets minder scherp. Als je geen doel stelt voor zo'n superfinale rijd je een beetje als een nietsnut in de rondte en kan je domme acties maken. Ik wilde in die gelukkige flow blijven en scherp zijn. Jeroen (Otter) zei: hoe gaaf zou het zijn als je ook de superfinale kan winnen?" Zo geschiedde, Schulting greep de leiding en op de finish drukte ze haar schaats nog net voor die van Sarault. Missie geslaagd.
Door de afwezigheid van de Aziaten, Britten en de Canadese Kim Boutin was de WK in Dordrecht minder sterk bezet dan van tevoren was gehoopt. "Maar ook als zij erbij waren geweest had ik het toernooi naar me toe kunnen trekken. Als ik ook alle individuele afstanden had gewonnen als iedereen wél had meegedaan, had ik dat wel heel bijzonder gevonden", vertelt Schulting, die weet dat ze ook als grote favoriet voor op de Olympische Spelen geldt. "Er wordt sowieso naar mij gekeken, maar er wordt ook naar de Koreanen en Canadezen gekeken. Ik weet zeker dat ik een kanshebber ben om op elke afstand goud te pakken. En het is ook prima dat anderen dat denken."
In Dordrecht werd de gouden dag door de vrouwen afgesloten met een historische wereldtitel op de relay. Van start tot finish reed Nederland op kop en in de slotfase liet Schulting de rest achter zich. Op het laatste rechte stuk kon ze al in haar handen klappen en juichen. Met de Nederlandse vlag maakten Yara van Kerkhof, Rianne de Vries, Poutsma, Velzeboer en Schulting even later een ereronde. "Ik ben ontzettend trots op het team", zegt Schulting. "We hebben twee jonge meiden in de ploeg. De druk ligt niet alleen bij Yara, Rianne en mij, maar ook bij hen. Selma heeft een belangrijke rol: ze moet starten, vijf keer rijden en mij afleveren voor de finish. Of het een beladen plek is vanwege Lara? Ik denk niet dat Selma dat zo ziet en wij ook niet. De wereldtitel wilden we graag met Lara halen, maar dit team wilde dat net zo graag."
Klik hier voor de volledige uitslagen.
