Al tweemaal eerder wilde Médard een plekje in het peloton afdwingen. Eerst gooide de Ziekte van Pfeiffer roet in het eten, later verhinderde de uitbraak van het coronavirus een startplek bij de beloften. Via goede vriend Marthijn Mulder kon hij echter wel een tijdje meetrainen met Skateforce, een inmiddels opgedoekte ploeg die uitkwam in de beloftendivisie. Helemaal zonder ervaring is de jonge rijder dus niet meer.
De wens om marathons te gaan rijden in Nederland bleef ondanks de tegenslagen fier overeind. Als buitenlandse inlineskater is een Nederlandse marathonploeg verleiden om een plekje in de selectie af te staan echter niet zomaar gebeurd. “Het was extra lastig omdat ik geen resultaten kon overleggen”, vertelt Médard vanaf de Mundialpiste in Zandvoorde, waar hij sinds zijn jeugdjaren skeelert. “Via Eelco Kooistra (Palet Vastgoedonderhoud) ben ik toen in contact geraakt met Ron Neymann (Or-Quest Bouw & Techniek) en zij hadden nog een plaatsje vrij. Ze wisten dat ik op de skeelers sterk was en wilden wel een uitdaging aangaan om te kijken hoe ver ze met mij kunnen komen.”
Road to Ice
De ambitie van Médard mag bekend zijn. Tussen het EK eind juli en zijn thuiswedstrijd afgelopen weekend stond de jonge Belg immers ook al op het zomerijs in Heerenveen. De Belgische schaatsbond had een trainingskamp ingelast in het kader van het project ‘Road to Ice’. Tussen de aanstormende jeugd die zich hoopt te plaatsen voor de Spelen van 2026 viel Médard weliswaar iets buiten de boot, toch beleefde hij een fantastische week. Bij de afsluitende trainingswedstrijd noteerde Médard een tijd van 1.56,8 op de 1500 meter.
Met die tijd gaan ineens heel andere deuren open voor de student Industriële Wetenschappen. “Dat was onder de internationale limiettijd voor de massastart. Dat zat altijd wel in mijn achterhoofd, maar toen ik die tijd zag staan werd het plots heel reëel.” Gelukkig past de massastart goed in de plannen van zowel zijn nieuwe marathonploeg Sprog en OR-Quest Bouw & Techniek als zijn eigen schema. “Zij zeiden daarop volmondig ja en ik ben heel blij dat ze daarvoor openstaan.”
De Belgische wedstrijd in Heerenveen was evenwel niet aangemeld bij de ISU en dus moet Médard zijn prestatie nog eens overdoen bij een officieel moment. Vertrouwen dat hij het kan heeft hij intussen wel. De olympische droom is ineens springlevend. “Misschien kan ik daar wel heen als het nieuwe hulpje van Bart Swings”, zegt hij half grappend, half serieus.
WK Skeeleren
Over twee weken, na een korte rustperiode, begint Médard aan zijn wintercampagne. “Vanaf dan ga ik in Heerenveen wonen. Ik ben nog een klein beetje zoekende, maar ik heb het geluk dat ik veel mensen ken vanuit het skeeleren”, vertelt de Belg eerlijk. “Een tijdje terug hebben we al een kick-off gehad met de ploeg en heb ik mijn nieuwe ploeggenoten leren kennen. Voor mij is het heel belangrijk dat er een familiale sfeer in de ploeg zit. Het is een superleuke groep, dus dat zit bij hen wel goed denk ik.”
Niets lijkt de schaatscarrière van Médard meer in de weg te staan. Toch is er nog een groot obstakel te nemen: het WK Inlineskaten in Colombia. “Als dat doorgaat denk ik niet dat ik nee kan zeggen”, stelt de inlineskater in hart en nieren. “We zullen eerst moeten zien of het doorgaat en daarna of België er rijders naartoe gaat sturen.” Mocht het zover komen, weet Médard nog niet wat hij gaat doen.
Het begin van het marathonseizoen moet hem sowieso wel gaan lukken. De gevolgen van zijn twee valpartijen dit weekend zijn niet groot en de eerste marathon van 23 oktober is nog redelijk ver weg. Van zo’n pelotonwedstrijd op het ijs kan Médard zich nog weinig voorstellen. Natuurlijk heeft hij wel eens gekeken, voornamelijk naar de wedstrijden van Bart Swings, maar hoe het straks daadwerkelijk gaat zijn? Geen idee. “Ik ben vooral heel benieuwd of ik de jongens die ook skeeleren voor kan blijven”, lacht hij. Kijkt hij toch weer naar het skeeleren…
Suttels en Tas winnen Flanders Grand Prix
De driedaagse strijd op de Mundialpiste in Oostende is uitgedraaid op een Belgisch feestje. Jason Suttels en Sandrine Tas wisten de eindklassementen van de Flanders Grand Prix op hun naam te schrijven. De Nederlandse rijders wisten niet op het podium te eindigen. Lianne van Loon veroverde een zevende plek in het eindklassement dankzij een vierde plaats in de wegwedstrijd van zondagochtend. Ruurd Dijkstra was de beste Nederlandse man. De Fries werd eveneens vierde in de wegwedstrijd en zag zichzelf terug op een negende plek in het eindklassement. Bij de junioren was er een tweede plaats voor Patricia Koot, die na een sterk weekend enkel Fran Vanhoutte voor zich moest dulden.
