De beslissing om te stoppen met shorttrack hing al enige tijd in de lucht, vertelt Wiersma vanuit Antwerpen, waar ze voor een korte stedentrip verblijft. "Misschien kwam het voor sommigen als een verrassing, maar voor mij niet echt. Ik ben al een jaar aan het twijfelen en nadenken. Het heeft alleen wel enige tijd geduurd voordat ik echt een keuze kon maken. Ik moest eerst mijn vwo-diploma halen en daarna nog een toelatingstoets doen voor Geneeskunde."
Met het halen van de toegangstest verruilt Wiersma de droom van elke topsporter, het behalen van de Olympische Spelen, weer voor haar vroegere jeugddroom. Als klein meisje wilde ze namelijk altijd al arts worden. Die droom komt nu weer een stukje dichterbij en om hem in vervulling te laten gaan wil ze geen concessies doen. Een carrière in de topsport zit er niet meer in.
Wiersma stond te boek als een groot talent. Bij de junioren werd ze in 2019 Nederlands kampioen. Een jaar later wist ze op het WK voor junioren in Bormio het hoogtepunt uit haar carrière te behalen: goud op de relay met haar ploeggenoten én vriendinnen Anne Floor Otter, Georgie Dalrymple en Xandra Velzeboer. Bij die prestatie zetten de dames ook nog eens een nieuw wereldrecord op de klok.
"De WK-titel was een van de mooiste momenten uit mijn leven", blikt Wiersma terug. "Natuurlijk komt er een volgende wereldkampioen, maar het wereldrecord was misschien nog wel mooier. Dat houden we misschien nog wel langer." Nog bijzonderder is het dat de vier vrouwen nog altijd heel goede vriendinnen van elkaar zijn. "We hebben er het er nog vaak over en ik denk ook dat het heel bijzonder is. Je ziet niet vaak dat vier meiden die van jongs af aan tegen elkaar rijden samen zoiets moois halen en daarnaast ook vriendinnen zijn die samen op vakantie gaan. We hebben een heel bijzondere band met elkaar."
De goede prestaties bij de junioren kon Wiersma bij de senioren niet doorzetten. Na twee jaar bij de Nationale Trainingsselectie van Jeroen Otter ging ze terug naar het KNSB Talent Team Noord van Dave Versteeg. "Ik dacht telkens dat ik beter kon, alleen het gevoel van eerder kwam niet meer terug", vertelt Wiersma. "Toen ik de shorttrackwereld instapte waren er nog maar twee trainingsgroepen. Ik heb alle trainers wel meegemaakt en ben heel dankbaar voor de kansen die ze mij hebben gegeven. Het is iets buitengewoons wat ik heb meegemaakt. Dat kan niet iedereen zeggen."
"Je kunt heel verdrietig zijn, maar toch ook heel blij. Bij de laatste training gisteren heb ik wel een traantje weggepinkt. Niet van verdriet, maar van emotie. Ik ben heel blij met de keuze die ik maak en ga met opgeheven hoofd het volgende aanpakken. Misschien laat ik wel iets los, maar ik krijg er heel veel nieuwe mooie dingen voor terug."
