Voor het jongere publiek is Ab Krook wat minder bekend, want de laatste tien jaar opereerde hij vooral op de achtergrond. Zijn loopbaan zat er weliswaar op, maar Krook bleef bevlogen en zeer betrokken. In maart nog zat hij, hersteld van zijn eerste herseninfarct, gewoon weer in Thialf bij de laatste World Cup-finale. De schaatssport, daaraan had hij nu eenmaal zijn hart verpand, daar stak hij zijn ziel en zaligheid in.
De in Oud-Loosdrecht geboren Krook (1944) bereikte als actief schaatser tussen 1965 en 1972 zelf de subtop. Bekendheid kreeg hij vooral in zijn loopbaan als schaatstrainer, die serieus begon in 1977, toen hij als bondscoach werd van de dameskernploeg. Onder zijn bewind won Annie Borckink goud en Ria Visser zilver op de Olympische Spelen van Lake Placid (1980). Borckink had in die tijd overigens een privétrainer, Ab Garretsen.
Van 1980 tot 1988 werkte Krook over de grens, als bondscoach van de West-Duitse schaatsploeg. Na de Spelen van Calgary keerde hij terug naar Nederland, waar hij zes jaar bondscoach van de mannen was (1988 – 1994). Zijn grootste succes uit die tijd was de olympische titel op de 10 kilometer van Bart Veldkamp (Albertville 1992), de latere ‘schaatsbelg’ die onder Krook zijn beste jaren beleefde.
Scherp oog
Wie oud-pupillen en -collega’s vraagt wat voor trainer Krook was, krijgt louter loftuitingen te horen. Hij was een coach die er altijd stond voor zijn atleten, voor wie hij alles tot in de puntjes, maar zonder ze te pamperen. Hij liet ze soms ook zwemmen, tot ze bijna kopje ondergingen. Dan redde hij ze. De les die ze daarmee leerden vergaten ze nooit meer.
Dag en nacht was Krook in touw. Hij had een scherp oog voor de technische kwaliteiten én haperingen van een rijder en kon ook goed uitleggen hoe het beter, effectiever moest. Hij sneed zijn programma’s toe op de individuen binnen zijn teams, wat toen nog geen usance was. Hij had goed oog voor het welzijn van zijn pupillen en waakte er zorgvuldig voor dat ze te veel arbeid verrichtten.
Krook gold als een coach die zijn schaats(st)ers sterker maakte. Een vriendelijk mens, slim en met humor. Een man die zijn rijders op de juiste momenten wist op te peppen, of gerust te stellen. Hij kon met een kwinkslag de druk wegnemen als dat moest, en door een beetje met het rondebord te sjoemelen hielp hij Bob de Jong door een lastige slotfase in zijn gouden olympische race in Turijn.
Nadat Krook vanaf 1994 twee jaar opnieuw de dameskernploeg had getraind, werd hij in 1996 de eerste topsportcoördinator van de KNSB. Het was een spannende tijd, waarin de commerciële teams opkwamen en de aloude kernploegen uiteindelijk verdwenen. Krook geloofde wel in die vernieuwing, mits in die commerciële ploegen kwaliteit gewaarborgd was. Hij werd zo een onmisbare schakel tussen de KNSB, sponsor Aegon en die commerciële teams. Als vakman genoot hij gezag bij zijn collega’s en kon hij bruggen bouwen. Zo gaf hij mede vorm aan het nieuwe topsportmodel, dat nog altijd sterk overeind staat.
Ab Krook bleef de schaatsbond trouw tot en met Turijn (2006), zijn negende Olympische Spelen. Zoals reeds aangekondigd nam Krook die zomer afscheid van de KNSB, Arie Koops volgde hem op. De schaatsbond maakte Krook, die in totaal 22 jaar voor de KNSB had gewerkt, Lid van Verdienste. Vanuit Den Haag kreeg hij een koninklijke onderscheiding. Hij werd Officier in de Orde van Oranje-Nassau, het mooiste moment uit zijn leven.
Op de achtergrond
Met die decoraties op zak bleef Krook nog wel in het schaatsen actief, onder meer bij de teams van Telfort, VPZ en iSkate, waar hij vooral op de achtergrond opereerde. Krook vond ook tijd om zich op een ander vlak te ontwikkelen: de plaatselijke politiek. Hij werd actief lid van Dorpsbelangen Loosdrecht, waarvoor hij bij gemeenteraadsverkiezingen zelfs tweemaal succesvol als lijstduwer fungeerde.
In 2010 kwam Krook weer even landelijk in de publiciteit, toen hij werd genoemd in de zaak-Turijn: Nederland had op de Spelen van 2006 vergeefs gepoogd om voor Gretha Smit een startbewijs op de 5 kilometer te ‘kopen’ bij de Poolse vrouwenploeg. De zaak werd onderzocht, wat leidde tot twee schorsingen. Krook ging vrijuit, maar zijn blazoen liep wel een smetje op.
Ondanks die affaire behield Krook groot aanzien binnen de schaatswereld, die hem in 2012 nog eventjes terugzag als coach bij het spectaculaire Crashed Ice-project van Red Bull. Datzelfde jaar werd hij ook sponsormanager bij Cycling Team De Rijke. Wielrennen was immers zijn tweede grote passie, ook deze sport volgde hij op de voet.
Samen met zijn vrouw Ineke camperde hij in de zomers naar het zuiden, om profrenners van nabij aan het werk te zien bij de grote wielerrondes, zoals de Giro en natuurlijk de Tour de France. Liefst 45 keer trokken Ab en Ineke Krook, een onafscheidelijk stel, naar Frankrijk om het peloton langs hun camper te zien trekken. Hun reisplan maakten ze steevast in het najaar, zodra het nieuwe routeschema van de Tour bekend was.
Schaatsgala
Als erkend vakman, met een schat aan kennis, was Krook jarenlang voorzitter van de jury die namens De Telegraaf de Schaatser en Schaatsster van het Jaar koos. Bij het laatste Schaatsgala waarop die jaarprijzen mede namens de KNSB werden uitgereikt, maart 2019, moest Krook tot zijn spijt verstek laten gaan.
"Helaas kan ik er vanavond niet bij zijn, hoe graag ik dat ook gewild zou hebben", liet hij die avond via een voorgelezen boodschap weten. "Ik werk vol motivatie aan mijn herstel. Dit heeft veel tijd en vooral geduld nodig, zoals elke topsporter weet wanneer hij een ernstige blessure heeft opgelopen."
Zijn gezondheid speelde hem al eerder parten, ook toen hij nog voor de KNSB werkte. In 2001 werd hij onwel tijdens een vliegreis naar Calgary, waardoor hij na een tussenstop in Minneapolis in een Amerikaans ziekenhuis belandde. Hetzelfde overkwam hem een paar jaar later tijdens een autorit vanuit Inzell terug naar Nederland.
Op oudjaarsdag van 2018 werd Krook getroffen door een herseninfarct. Hij was de dag ervoor nog in Thialf geweest, bij de NK Afstanden. Een intensief hersteltraject volgde, in een Hilversums revalidatiecentrum. Dat herstel ging boven verwachting goed. Maar een tweede infarct, dat hem recent trof, werd Krook na een kort ziekbed fataal. De schaatswereld is een bijzondere, bevlogen en betrokken vakman armer.
