Als voetballer kon Anthony Lurling genadeloos uithalen en kon hij op de momenten dat het moest gemakkelijk scoren. Hij speelde voor topclubs als Feyenoord, NAC en Heerenveen en is nu ook jeugdtrainer bij PSV onder 17. Maar als zijn dochter Anne (12) moet schaatsen, dan staat er een hele andere man langs de rand van het ijs. Dan is hij geen voetballer of coach meer, maar dan is hij papa van Anne en hoopt hij dat zijn dochter het goed doet.
"De verschillen tussen het voetballen en het kunstschaatsen zijn groot", meent Lurling. "Die jonge voetballers kunnen daar, als ze het goed doen, hun werk van maken. En als ik dan zie hoeveel mijn dochter voor het schaatsen doet. Ze traint 30 uur per week, maar ze zal daar nooit veel geld mee verdienen. Ik vind dat wel oneerlijk."
Passie voor sport
"Ik vind het geweldig om haar passie voor het schaatsen te zien. Ze is nu 12 jaar oud en als ik zie hoe hard ze daarvoor werkt. Dan heb ik daar alleen maar bewondering voor. Bij het voetballen kun je wel een fout maken en uiteindelijk als nog de wedstrijd winnen, omdat je in de laatste minuut de bal erin schiet. Maar bij het kunstschaatsen moet je in twee tot drie minuten laten zien wat je kan. En als je een foutje maakt, dan is je kans verkeken. Dat maakt het een harde sport."
Anne heeft vader vroeger wel zien voetballen bij FC Den Bosch, maar echt leuk vond ze dat niet. "Ik vind voetballen saai", zegt ze. "Als we vroeger naar het stadion gingen, dan volgde mijn broertje de wedstrijd echt. Maar ik heb er niet zoveel verstand van en begrijp niet waarom papa het zo leuk vindt om achter een bal aan te rennen. Maar wat hij met voetbal heeft, heb ik met schaatsen. In die passie voor onze sport vinden we elkaar weer wel."
Dat haar papa een bekende voetballer is, doet haar weinig. "Natuurlijk ben ik wel trots op mijn vader, maar ik schep niet over hem op. Op vakantie laatst in Turkije kwamen er allemaal mensen op hem af die met hem wilde praten. Ik begrijp dat wel, maar ik was met mijn vader op vakantie en wilde ook wat met hem doen. Zoveel zie ik hem thuis niet."
Nerveus
"Papa begrijpt ook niet veel van het kunstschaatsen. Hij leeft met me mee en vraagt hoe het gegaan is. De livestream kijkt hij niet, want daar is hij te zenuwachtig voor. Hij kijkt mijn kür liever later terug zodat hij weet wat er gebeurd is. Maar dat begrijp ik ook wel weer. Als Julia van Dijk, mijn vriendin, moet schaatsen ben ik ook nerveuzer dan als ik zelf het ijs op moet. Dan heb je het zelf niet in de hand."
Het kunstschaatsen is haar lust en haar leven. Anne is niet van het ijs af te slaan en zelfs als de familie Lurling met kerst op vakantie gaat naar Scheveningen, dan moeten de schaatsen mee. "Dan wil ze nog even dat kleine ijsbaantje op om daar een paar rondjes te schaatsen", zegt haar vader lachend. "Mijn vrouw Floor en ik pushen haar helemaal niet. Ze moet het zelf leuk vinden. Als je geen plezier hebt in je sport, dan presteer je ook niet. Ze vindt het soms nog wel lastig om met de druk om te gaan, maar kom op ze is pas twaalf. Dat leert ze nog wel als ze ouder wordt."
Lurling danst en vliegt over het ijs. Ze vindt kunstschaatsen geweldig. "Op het ijs kan ik echt mezelf zijn. Dat is moeilijk uit te leggen, maar ik word daar gewoon gelukkig van. Als ik geblesseerd ben of niet mag schaatsen, dan verveel ik me dood. Springen vind ik het leukst en ik vind het gaaf om nieuwe dingen uit te proberen die ik nog niet kan. Nu probeer ik de triple Lutz te leren. Weet je, in de lucht moet je je lichaam wel aanspannen, want anders val je. Julia (van Dijk) kan veel van die sprongen al wel en ik hoop dat ik die ook kan leren."
Sterker
Op de Challenge Cup ging het bij Anne wat minder en stelde ze voor haar gevoel teleur. "Ik ging na twee seconden schaatsen al onderuit bij een pas. Ik struikelde over het puntje van mijn schaats heen. Daarna probeerde ik mijn concentratie wel terug te vinden, maar dat was lastig." Huilend kwam ze van het ijs af, waar ze werd opgevangen door haar moeder. "Ik ben hier echt niet tevreden mee", zegt Anne.
Thuis vangt haar vader haar op. "Het is niet leuk als je kind verdrietig thuis komt na een wedstrijd", zegt hij. "Maar hier leert ze ook van en ze wordt er alleen maar sterker door. Ze moeten nog leren om die focus wat langer vast te houden." En haar moeder zegt: "Ik ben alleen maar trots op wat ze laat zien. Ik vind het prachtig om Anne te zien schaatsen."
