Daarom stond er voor Kramer zelf dan ook een privéjet klaar, die de Jumbo-Vismaman binnen afzienbare tijd naar Amerika vloog terwijl zijn ploeggenoten achterbleven. "Ik ben gelukkig in de positie dat ik niet hoef te wachten. Je moet dat ook kunnen en dat is niet voor iedereen weggelegd. Natuurlijk wordt het groot uitgemeten omdat anderen hun vlucht nu missen, maar voor mij is het niet meer heel bijzonder", vervolgt Kramer, die de opmerkingen en grappen rondom zijn soloreis wel begrijpt.
"Het is een sportieve keuze, laat ik dat voorop stellen. Ik doe dit niet omdat ik het zo fantastisch vind, ik doe dit uit voorzorg omdat ik weet hoe fragiel mijn rug is. Ik weet hoe slecht ik uit een vliegtuig kan komen, zelfs op deze manier."
Of hij hiermee ook een sportief voordeel pakt op de vertraagde concurrentie is volgens Kramer niet eens een gedachtegang geweest. "Nee, het is niet alsof ik lachend in bed lig op zo'n moment. Ik snap de grap van het verhaal wel, maar het is niet waar ik mijn voldoening uit haal. Ik zou echt liever zeven uur hebben zitten wachten met die gasten en dan nergens last van hebben", luidt het.
Wisselvallig
De rug van Kramer is al sinds het begin van zijn professionele carrière een pijnpunt. Als 19-jarige begon het geworstel al, maar de pijn die hij de afgelopen seizoenen ervoer was onbekend terrein. De pijn uit zijn onderrug straalde uit naar zijn linkerbeen, waardoor ook het sturen van zijn linkerschaats minder goed ging. 'Wisselvallig', omschrijft hij de huidige situatie nog altijd.
Zo wisselvallig zelfs, dat het de ene dag ontzettend goed gaat en hij de volgende dag bijna niks kan. "Ik heb daar geen grip op en dat is lastig, maar je probeert het zo goed mogelijk te sturen voor jezelf." Of de angst op een terugval altijd aanwezig is? "Ja. Al weet ik niet of angst het goede woord is. In het verleden was ik daar wel echt bang voor, maar nu weet ik gewoon dat het kan gebeuren. Dat is heel jammer, maar ik moet er mee dealen."
Vooralsnog voelt de rug goed en afgelopen weekend liet Kramer in Calgary een ijzersterk optreden op de vijf kilometer zien. Al moet hier wel bij gezegd worden dat hij zijn naar eigen zeggen 'testrace' in de B-groep na drie kilometer staakte. Wel zat hij op dat moment drie seconden onder het schema van het wereldrecord van Ted-Jan Bloemen (6.01,86).
Dicht bij elkaar
"Of het straks weer net zo makkelijk gaat als afgelopen weekend weet ik het niet. Ik heb nog twee dagen te gaan en dat lijkt misschien super kort, maar voor mij kan er nog van alles gebeuren met mijn rug. Het is fingers crossed en hopen dat donderdag ook alles goed is."
Kramer won tot nu toe al acht keer goud op de 5000 meter en verbeterde drie maal het wereldrecord. Vorig jaar ging de wereldtitel naar Sverre Lunde Pedersen, het brons was voor Kramer achter ploeggenoot Patrick Roest, die deze winter in de wereldbeker domineert op de vijf kilometer. "Het zal deze week een strijd tussen schaatsers worden die dicht bij elkaar zitten. Bloemen was ineens heel goed in Calgary. Ik denk dat een Graeme Fish ook gevaarlijk kan zijn, maar dan vooral op de tien. Zij wonen hier en rijden altijd op hoogte, ik ben benieuwd hoe ze het gaan doen. Elk titeltoernooi heeft zijn eigen voorgeschiedenis, maar hier winnen is niet zo makkelijk als het soms geschetst wordt. Daarvoor zijn de anderen te goed, het gaat gewoon heel moeilijk worden."
Jongensdroom
Ondanks dat zijn potentiële toptijd in Calgary wat aandacht wist te vestigen op een mogelijk wereldrecord in Salt Lake City, speelt Kramer zelf niet met die gedachten. "Dat is niet iets wat ik nog heel graag wil", luidt het stellig. "Mijn eerste wereldrecord was heel mooi. Als jongetje droom je daarvan en dat het dan lukt in je tweede jaar als prof is heel bijzonder. Ik kan me herinneren dat ik toen een nacht niet geslapen heb, dat zou me nu niet meer gebeuren."
Als er een wereldrecord nodig is om hier de titel te pakken, dan schuwt Kramer die natuurlijk niet, want van zeges krijgt hij daarentegen nooit genoeg. "De kans dat je die op een baan als deze nodig hebt om te winnen is natuurlijk aanwezig, maar de overwinning staat centraal. De aanname dat er hier sowieso een wereldrecord gereden wordt, is wat mij betreft wel iets te voorbarig. Als je naar de statistieken kijkt valt dat namelijk wel mee. Vorig jaar is het hier mega snel geweest, maar toen had je lage luchtdruk en was het ijs goed. Negen van de tien keer is dat niet zo, al hoop ik natuurlijk dat het nu wel zo is."
