Morrison kende een lange carrière waarin hij tweemaal wereldkampioen werd op de 1500 meter en vier olympische medailles pakte, waaronder het goud op de ploegenachtervolging voor het thuispubliek in Vancouver 2010. Een van de meest memorabele medailles is zijn zilveren plak op de 1000 meter in Sotsji. Niet zozeer omdat hij daar die medaille pakte, maar omdat hij zich in eerste instantie helemaal niet voor die afstand gekwalificeerd had. Gilmore Junio stond destijds zijn plek aan Morrison af, omdat hij hem meer kansen toedichtte.
De 33-jarige Canadees kende ook veel tegenslagen in zijn carrière. In het voorjaar van 2015 raakte hij zwaargewond bij een motorongeluk, waarbij hij meerdere organen scheurde, een hersenschudding opliep en schade opliep aan zijn knie en wervelkolom. Nog geen jaar later maakte hij zijn rentree, al was dat van korte duur. Nog geen maand na zijn eerste wedstrijd kreeg hij een beroerte, het gevolg van een scheur in zijn halsslagader die over het hoofd was gezien na zijn motorongeluk.
Na een maandenlange revalidatie stond Morrison in december 2016 weer op het podium van een wereldbekerwedstrijd. Zijn uiteindelijke doel, het halen van de Olympische Spelen in PyeongChang, wist hij nog te behalen. In Zuid-Korea eindigde hij als 13e op de 1500 meter en samen met Ted-Jan Bloemen en Jordan Belchos als 7e op de ploegenachtervolging.
Erelijst
Morrison wist in zijn carrière een indrukwekkende 68 medailles te behalen op wereldbekers, waarvan 15 op de ploegenachtervolging. Op de WK Afstanden stond hij 11 keer op het podium en bij zowel het WK Allround als het WK Sprint wist hij zich diverse keren te tonen. In 2009 eindigde hij bij beide toernooien op de vijfde plaats in het eindklassement. Morrison is daarnaast nog steeds houder van het Canadese record op de 1500 meter. De 1.42,01 reed hij op 14 maart 2008 en heeft bijna een jaar lang als wereldrecord in de boeken gestaan.
"Mijn carrière kan misschien wel herinnerd worden vanwege de veerkracht gedurende een periode van maximale tegenslag, maar hetgeen ik het meest zal herinneren zijn alle mensen die mij de kans hebben gegeven om het allemaal mogelijk te maken", aldus Morrison in het persbericht op de website van de Canadese bond.
"Terugkijkend op mijn carrière denk ik niet dat de gebeurtenissen van 2014 zich zo zouden hebben voorgedaan als mijn individuele teleurstellingen zich niet hadden voorgedaan in Vancouver. Ik heb daar de belangrijke les geleerd hoe belangrijk ploeggenoten en teamwork zijn. Als ik geen beter persoon en een beter ploeggenoot was geworden, had ik waarschijnlijk nooit mijn individuele doelen bereikt."
Morrison krijgt dit weekend bij de World Cup in Calgary een officieel afscheid van de Canadese bond.
