Op de streep had Greig echter nog geen idee dat hij het goud op zak had, dat moest de fotofinish uitwijzen. De finalisten noteerden met 9,439 (Greig), 9,447 (Martinez Morales), 9,452 (Albrecht) en 9,503 (Juan Camilo Perez Hernandez) namelijk minimale verschillen. "We hadden echt geen idee. Het ging van: ik denk dat jij het was, nee jij, of toch ik?", lacht Greig. "Pas toen het op het scherm stond wisten we het, al geloofde ik het toen eigenlijk nog niet."
Greig heeft geen gemakkelijk seizoen achter de rug. Vlak voor het vorige WK in Nederland brak hij bij een trainingsongeval zijn elleboog en scheurde hij vier pezen in zijn schouder. Toch verscheen hij nog aan de start van het wegtoernooi in Arnhem, waar hij toen zesde werd op de 100 meter. "Maar ik kon me niet normaal bewegen. Het geluk is nu aan mijn zijde. Soms moet je snel zijn en geluk hebben, dat was vandaag zo."
Op niveau
Na al het blessureleed is Greig nu eindelijk weer op het niveau dat hij ook voor het WK van vorig jaar had. "Het is fijn dat al mijn harde werken nu wordt uitbetaald, al gebeurt dat eigenlijk altijd al, maar nu heb ik ook een medaille om het te bewijzen. Het niveau was veel hoger dan ik me kon herinneren van andere WK's. Ik denk dat iedereen graag naar Barcelona wilde komen. Nu zal ik deze volgend jaar moeten verdedigen, maar ze zeggen altijd: de eerste is het makkelijkst, ha."
Voorafgaand was er nog duidelijk over welke kant op de rijders zouden starten. De brede boulevard waarop gereden werd, is vals plat. Volgens plan zou er omhoog worden gereden, maar bij aankomst bleek dat het was omgedraaid. Bovendien was de uitloop erg kort. "Het was spannend. Vooraf waren er van veel atleten vragen over de weg", zegt Greig. "Maar ik vertrouwde erop dat de organisatie haar werk zou doen. En dat gebeurde. Eigenlijk is het een fantastische setting. Meteen toen de races begonnen denk ik dat mensen die zorgen vergaten en inzien hoe geweldig het is om hier te racen."
Voor Nederland wist Ronald Mulder het tot de halve finale te schoppen, maar na een goede start schoot het in zijn lies. "Dat blijft het risico van zo'n 100 meter. Ik had al wat stijfheid en nu voelde het gewoon niet goed, dus dacht meteen: ik moet stoppen", baalt hij na afloop. "Volgens mij was ik als eerste weg en ik had echt wel kansen, maar dan moet je wel goed finishen."
Voor het eerst werd er met vier rijders naast elkaar gereden. "Of dat het nog anders maakt? Nee, ik vind het juist leuk!", zegt Mulder. "Wat mij betreft starten er acht man naast elkaar, net als bij atletiek. Qua locatie was dit het mooiste van het toernooi. Het was heel tof. Maar prestaties gaan altijd samen met of iets leuk is of niet, dus over het algemeen ben ik niet zo blij." Michel Mulder sneuvelde in de kwalificatieronde en werd 23e.
Versnellingen omhoog
Moniek Klijnstra wist ook de halve finale te bereiken, maar moest het afleggen tegen Geiny Pajaro en Vanessa Herzog. De meervoudig Nederlands kampioene op de 100 meter kijkt toch tevreden terug op haar wedstrijddag: "De kwalificatie en de halve finale gingen heel goed. Alles zat dicht bij elkaar, dus het was spannend." Met een parcours dat naar beneden liep, moest Klijnsta even wennen aan een ander afzet. "Normaal gesproken als je sprint kun je heel hard afzetten en voel je gelijk dat je harder gaat. Nu heb je dat niet, omdat je al makkelijker snelheid maakt. Die snelheid ligt natuurlijk ook hoger."
Door de verwarring voor de start van de 100 meter moest ook de voorbereiding nog op het laatste moment worden omgegooid. "Op het moment dat we hier aankwamen, bleek dus dat de baan andersom stond. Even later hadden ze bedacht dat we toch naar boven zouden rijden, dus heb ik nog snel een paar versnellingen omhoog gedaan. Dat we uiteindelijk toch naar beneden reden, was ik wel blij mee."
Klijnstra werd uiteindelijk elfde in de eindklassering. In de finale zegevierde de Colombiaanse Pajaro. Op de streep was ze met een tijd van 10,205 te snel voor Ying-Chu Chen uit Taiwan (10,290) en landgenote Andrea Canon (10,322). De Amerikaanse Erin Jackson werd vierde in 10,427.
Bij de junioren wist Marit van Beijnum het tot de halve finale te schoppen. Ze won haar kwalificatie met ruime voorsprong en werd uiteindelijk op basis van haar tijd in de halve eindstrijd knap vijfde. De wereldtitel ging met overtuiging naar Sheila Alejandra Muñoz Maza. De Colombiaanse versloeg Almudena Blanco uit Spanje en landgenote Valeria Rodriquez Lopez. Bij de heren sneuvelde Jeroen de Kroon in de kwalificaties, hij won zijn heat maar was niet snel genoeg. In de finale spurtte de Amerikaan Sabien Tinson naar het goud. Hij hield de Spanjaard Ivan Galar en Jian You Lin uit Taiwan achter zich.
Klik hier voor de volledige uitslagen.
