Na een goede zomer en Nederlands kampioenschap werd Den Dulk begin januari geselecteerd voor de Nederlandse EK-ploeg. "Ik had dit stiekem gehoopt, maar niet stiekem verwacht", begint ze lachend met een gouden medaille om haar nek.
De aflossingsploeg reed op de slotdag van het EK namelijk naar de Europese titel. De vaste ploeg met Yara van Kerkhof, Lara van Ruijven, Rianne de Vries en Suzanne Schulting reed de finaleraces, maar in de voorronde werd Den Dulk ingezet door bondscoach Jeroen Otter. "In de laatste teammeeting had 'ie al wel een beetje laten doorschemeren dat hij mij ook wilde laten rijden. Ongeveer een uur voor de race wordt het pas definitief gezegd. Ik vond het best spannend en was nerveus, maar ik had er tegelijkertijd ook superveel zin in. Vooral met dit mooie publiek. Dat is echt supervet."
Schreeuwen
Het was een EK vol primeurs voor Den Dulk, die naast haar eerste deelname en medaille ook nog nooit in zo'n uitzinnige ijshal haar rondjes reed. Of ze last had van het lawaai? "Daar merk je gek genoeg niets van, tot het moment dat er ineens zo'n eruptie is. Verder ben je vooral gefocust op de race. Je hoort toch niet wat ze schreeuwen."
Toch stond ze tijdens de halve finale en finalerace eigenhandig wel de longen uit haar lijf te schreeuwen naar haar ploeggenoten. 'Kom op!' en 'Daar komt een inhaalactie' passeerden vanaf de zijlijn de revue. "Dat roep je dus vooral voor jezelf, want het heeft geen enkel nut", lacht ze.
"Mijn hart ging wel sneller kloppen. Misschien was ik nog wel zenuwachtiger dan wanneer ik zelf rijd. Je hebt er helemaal geen invloed op. Die meiden zijn zo sterk samen en het is logisch dat in de moeilijkste races het beste team schaatst", beschrijft ze de keuze van Otter om in de finaleraces zijn meest ervaren rijdsters op te stellen. "Ik kan niet zeggen dat ik het daar niet mee eens was", grapt ze.
Vlag
Rianne de Vries, meervoudig Europees kampioene en in het verleden ook vaak reserverijdster in de relaytrein, zocht na de finish al snel haar collega aan de kant op om haar te betrekken bij de euforie op het ijs. "Het is best een vervelende rol, reserve", spreekt ze uit ervaring. "Je wilt natuurlijk gewoon zelf rijden. Ik zei ook meteen tegen Tineke: jij bent ook Europees kampioen hè, realiseer je wel dat je ook goud hebt gepakt? Ze hoort er gewoon bij en we hebben het met z’n allen gedaan. Dat is supermooi."
Terwijl haar ploeggenoten op het ijs vervolgens -vergezeld door een Nederlandse vlag- hun ererondjes reden, stond Den Dul wat onwennig te wachten. "Ik wist niet of ik ook het ijs op mocht. Toen kwam Wilf O'Reilly (disciplinemanager, red.) naar me toe en zei: jij mag ook! Dat was een heel mooi moment. Dit is zo'n enorme motivatie om deze lijn door te zetten en nog harder te gaan schaatsen. Ik hoop dat ik ook mee mag naar het WK, dat zou echt een hoogtepunt zijn."
Hoe dit aflossingsfeestje gevierd gaat worden? "Ik denk dat we dat als team gaan doen, maar ik heb dit natuurlijk ook nog nooit meegemaakt. Ik weet eigenlijk niet hoe de meiden dat normaal doen, dus ik ben benieuwd", besluit ze lachend.
