Hoewel de jongeling deze 'chagrijnige blik' het liefst zo min mogelijk opzet, was de start van het seizoen er niet eentje om met een glimlach op terug te kijken. Na een veelbelovend debuutseizoen bij de senioren had Beune gehoopt de lijn van vorig seizoen door te trekken, maar bij het World Cup Kwalificatietoernooi (WKCT) begin november was ze geen schim van de persoon die vorig jaar meerdere medailles behaalde in het internationale veld.
Het had een reden, vertelt Beune in de kantine van Thialf. Een paar weken voor het WCKT kreeg ze een signaal van haar lichaam dat het 'leeg' was en rust wilde. Beune wilde het kwalificatietoernooi echter niet laten schieten en vol goede moed mikte ze op een World Cup-ticket. "Ik had gehoopt dat ik me er nog wel tussen zou rijden, maar dat was tegen beter weten in", stelt Beune. "Ik was mezelf niet. Tijdens de 3 kilometer probeerde ik nog wel te knokken, maar ik hield het gewoon niet vol. Ik was helemaal leeg."
Om erachter te komen wat er precies aan de hand was, liet ze zich met behulp van allerlei testjes onderzoeken, maar het leverde niets op. Het leidde tot gemengde gevoelens bij Beune: "Aan de ene kant is het goed dat er niks is, maar het is ook frustrerend dat je niet weet wat het is en wat je eraan moet doen. Na het WCKT ben ik twee weken van het ijs geweest en heb ik alles weer rustig opgebouwd. Nu gaat het gelukkig weer een stuk beter", zegt ze tevreden.
Positiviteit
Toch heeft ze geen fijn gevoel overgehouden aan de periode dat ze 'alleen' achterbleef in Nederland. "Dan zit je bij zo'n grote ploeg en ga je als één van de weinigen niet mee naar de World Cups", vervolgt de Bornse. "Ik heb de eerste twee World Cups niet bekeken, was er niet in geïnteresseerd. Ik zat in een negatieve spiraal en moest er zo snel mogelijk zien uit te komen. Gelukkig kreeg ik veel steun en positiviteit van mensen om me heen en heb ik me weer kunnen opladen."
Positiviteit vond ze ook in Collalbo, waar ze met de ploeg een trainingskamp belegde ter voorbereiding op de KPN NK Afstanden. Het samentrainen met haar ploeggenoten in het Italiaanse zonnetje deed haar goed. "Ik begin m'n oude ik weer terug te krijgen. Ik zit lekker in m'n vel en dan is schaatsen ook een stuk leuker. Op het NK wil ik vlammen en laten zien dat ik de battle aan kan gaan. Ik ga er alles aan doen om te zorgen dat het geen verloren seizoen wordt. Ik wil gewoon heel graag grote wedstrijden rijden en niet meer alleen achterblijven."
Vorig seizoen maakte Beune al een aantal grote wedstrijden mee, waaronder de World Cup-finale en de WK Afstanden in Inzell. Bij het WK won ze samen met Ireen Wüst en Antoinette de Jong een zilveren medaille op de ploegenachtervolging. Een week daarvoor veroverde ze haar eerste individuele wereldbekermedaille op de 1500 meter. Met een trots gevoel kijkt Beune dan ook terug op haar eerste seizoen bij de senioren. "Ik zat in de flow en dan schaats je jezelf zo door een seizoen heen", aldus de nummer twee van het afgelopen KPN NK Allround.
"Ik heb hele leuke dingen behaald vorig jaar, dat maak je niet altijd mee. Toch was ik het eigenlijk alweer vergeten, omdat ik met dit seizoen bezig ben." Op haar slaapkamer wordt de voormalig wereldkampioene bij de junioren in ieder geval altijd aan haar successen herinnerd. "In mijn kastje op de slaapkamer hangen wat medailles en staan de wereldrecordstenen vanuit het juniorentijdperk. Ik kijk er elke dag naar en het geeft me een trots gevoel."
Telefoontje
Voor Beune begon het schaatsavontuur op negenjarige leeftijd. Haar vader was een recreatieve schaatser en nam zijn dochter een keer mee naar de net geopende baan in Enschede. Hoewel Beune ook aan paardrijden, tennis en hockey deed, wist ze vrij snel dat schaatsen haar favoriete sport zou worden. "Ik vond het heel erg leuk, maar op de club zag men niet echt talent in mij. Je had THO (Talentherkenning Overijssel, red.) en een baanselectie, maar daar kwam ik allemaal niet voor in aanmerking."
Via het Ice Racing Team Twente maakte Beune de stap naar het gewest (deze werd later het RTC) en maakte ze onder leiding van Johan Freriksen enorme progressie. In plaats van één keer per dag ging ze twee keer per dag trainen. "Toen had ik wel door: hier wil ik m'n beroep van maken. Ik heb het geluk gehad dat ik technisch een goede schaatsster ben. Het enige wat ik in die tijd tekort kwam, was power, maar daar kon ik aan werken."
Als tweedejaars B-juniore werd Beune voor het eerst Nederlands kampioene allround en als tweedejaars A-juniore won ze op indrukwekkende wijze de allround wereldtitel. Na het succesvolle WK Junioren kreeg ze het gehoopte telefoontje van Jac Orie en sloot ze zich (na een stageperiode) aan bij Team Jumbo-Visma. Ze verliet haar ouderlijk huis in Borne en verhuisde naar Heerenveen om zich volledig op het schaatsen te richten. Het contact met haar ouders is er sinds het vertrek niet minder om geworden, zegt ze.
"We bellen of appen elke dag. Toen ik niet lekker in m'n vel zat, zeiden ze al: 'Kom maar lekker naar huis!' Dat vond ik heel lief, maar ik wilde ook gewoon kunnen trainen en m'n eigen dingen kunnen doen. Als je aan het trainen bent, moet je de positieve dingen eruit halen en positief blijven. Het is gewoon echt zo: als het schaatsen niet goed gaat, is het niet leuk. Nu gaat het weer goed en is het leuk. Voorlopig hoop ik even geen donderwolkje meer te zijn", besluit ze lachend.
