"Hij kwam van ver, maar hebben is hebben", vertelt Otterspeer na zijn race. Afgelopen seizoen sloot de 29-jarige sprinter het wereldbekercircuit goed af in Minsk met winst op de 500 meter. Met dat gevoel ging Otterspeer de zomer in. "Begin augustus heb ik helaas een rugblessure opgelopen. Sinds twee weken is het eigenlijk weer zoals normaal, maar het is wel moeilijk om dat weer op het ijs te brengen."
De blessure zorgde voor een verstoorde voorbereiding op het winterseizoen. "Je merkt dat je anders op de fiets zit of onder een halterstang staat en ook op schaatsen. Het draait om balans en als je dat in mindere mate hebt, belast en train je het ook verkeerd. Ik ben natuurlijk niet een van de kleinste dus het moet gewoon allemaal werken. Ik was enorm gebrand. Je hoopt het niveau te hebben en ik had nog niet veel laten zien in de afgelopen trainingswedstrijden. Het is belangrijk dat je hier wel de juiste tijd rijdt."
Op de 1000 meter werd Otterspeer vierde in een tijd van 1.09,03. Ploeggenoten Kjeld Nuis en Thomas Krol waren een seconde sneller en het verschil met Kai Verbij was een halve seconde. "Het scheelt nog wel met de nummers een tot en met drie, maar dat maakt voor nu even niets uit", aldus een tevreden Otterspeer. "Ik had graag ook een ticket op de 500 meter willen hebben, die glipte door m'n vingers. Maar de 1000 meter is toch de mooiste afstand dus ben heel blij dat ik er weer tussen zit en zo verder kan bouwen."
De geel-zwarte succestrein blijft doordenderen met in totaal 21 startbewijzen voor de komende World Cups. "Iedereen rijdt goed en dat is voor ons allemaal belangrijk. We zitten ten eerste niet met zulke sikken aan tafel", lacht hij terwijl hij een ontevreden gezicht trekt. "Meestal zijn we al de luidruchtigste tafel in het hotel, haha, maar we presteren er ook naar. Als je niet presteert en je blèrt alles bij elkaar... Nu hebben we recht van spreken", besluit Otterspeer met een knipoog.
