Lange tijd leek het er deze zomer op dat Van Ruijven heel anders aan het post-olympische jaar zou beginnen. Ze pakte haar studie Rechten weer op en rondde een flink aantal vakken af. Waar het zo goed ging met de studie, ging het op het ijs nog niet allemaal naar wens. De Naaldwijkse worstelde namelijk met haar materiaal en techniek, reed geforceerd in de rondte en kampte met de nodige pijntjes als gevolg.
Dat het bij de eerste internationale krachtmeting van het nieuwe seizoen direct zo goed zou gaan, had Van Ruijven dan ook niet direct verwacht. "Vlak voor de Invitation Cup viel het ineens allemaal op zijn plek. Toen kwam het goede gevoel weer een beetje terug." Bij de World Cup in Calgary trok ze die goede lijn door, al was dat niet direct het geval. Tijdens de kwalificaties op de openingsdag kwam ze nog ten val op de eerste 500 meter en in de herkansingen op zaterdag ging het ook nog niet van een leien dakje.
Constant
Op zondag nam ze revanche voor de naar eigen zeggen rommelige rit van zaterdag. De finalerit van de tweede 500 meter was er een uit het boekje. Na anderhalve ronde passeerde ze vrij eenvoudig Alyson Charles, die de dag daarvoor de eerste 500 meter op haar naam schreef. "Zaterdag ging ze echt als een raket weg, maar nu kon ik goed mee. Ik ging er eigenlijk op intuïtie langs. Toen ik op het scherm zag dat ik een gat had, dacht ik alleen maar 'geen fouten maken en zo hard als je kan'. Ik werd er zenuwachtig van."
Ondanks een misser in de laatste bocht kwam Van Ruijven als winnaar over de finish. Na twee jaren zonder individuele medailles was dit een hele prestatie. Van opluchting wilde ze niet spreken, maar de uitbundige blijdschap na de finish was duidelijk. Gaan er nu meer overwinningen komen? "Dat zou mooi zijn", aldus Van Ruijven. "Vorig jaar reed ik wel constant, maar als je telkens top-10 rijdt wil je toch meer. Het is heel vervelend als je twee seizoenen niets haalt, maar er wel dichtbij zit."
De prestatie van Van Ruijven bleef in ieder geval niet onopgemerkt. "Toen ik ging slapen had ik wel al een paar berichtjes gehad. Het was natuurlijk al bijna midden in de nacht in Nederland toen ik won, dus toen ik wakker werd was mijn telefoon echt ontploft. Echt heel leuk", vertelt ze.
Mixed relay
Na de blijdschap van de gouden plak, mocht Van Ruijven korte tijd later alweer een medaille ophalen op de mixed relay. In de race om de medailles stond ze weliswaar niet op het ijs, maar aangezien ze wel in de voorrondes in actie was gekomen kreeg ze wederom een medaille omgehangen. Rianne de Vries, Suzanne Schulting, Daan Breeuwsma en Sjinkie Knegt reden achter de Chinezen naar het zilver. Van Ruijven werd door bondscoach Jeroen Otter gespaard voor de finale van de damesrelay, die geen medaille wist te pakken als gevolg van een valpartij.
Het nieuwe onderdeel spreekt haar aan. "Het is explosiever en sneller dan de gewone relay, maar het is nog wel wennen. Misschien heb ik het eerst wat onderschat, want ook al rijd je maar twee keer, het is echt zwaar. We kunnen nog flink verbeteren", geeft ze aan. "Je let meestal niet zo op de andere landen, maar bij bijvoorbeeld de Chinezen zag je dat ze ook nog aan het zoeken zijn. Dan starten ze wat rustiger en trekken ze daarna de gashendel vol open."
De prestaties in Calgary wakkeren natuurlijk de hoop aan op meer. In Salt Lake City is dit weekend al de volgende kans op eremetaal. Van Ruijven zal individueel starten op de 500 en de 1000 meter. Verder dan de World Cups kijkt ze eigenlijk nog niet. "Daarna staat iedereen weer op nul. Ik hoop me natuurlijk te plaatsen voor het EK. De vorige keer in Dordrecht was het al heel gaaf, nu is het ook weer uitverkocht. Als ik er weer mag staan, hoop ik podium te rijden op de 500 meter. Dat is nu wel een doel."
