Met drie Trachitolwedstrijden in de benen stond voor de heren nog een laatste marathon over 150 ronden op het programma. In de sloopkoers op het ijs van Kardinge kwam al vroeg een kopgroep van twintig man rond. Met de uitlooppogingen die volgden, werd snel korte metten gemaakt, tot er over de helft van de koers een mooi treintje tot stand kwam met de kwaliteit om weg te blijven. Daar miste echter een rijder van Team Bouw & Techniek, waardoor Robert Post en Remco Schouten het gat moesten dichten.
Daarna was het Jouke Hoogeveen die op de thuisbaan van zijn ploeg Bouwselect een succesvolle wegrijdpoging deed. Zijn voorsprong groeide toen een ronde later het peloton stilviel. Tientallen ronden reed 'De Lange Adem' op kop. Ploeggenoot Marco van der Tuin liet zich afzakken om Hoogeveen bij te staan, terwijl Ronald Kruijer op kop van het peloton wat probeerde te vertragen. Met nog 35 ronden te gaan kreeg Hoogeveen zicht op de staart van het peloton, maar ondanks de hulp van teamgenoten Johan Knol en Kevin Hoekstra, die zich opofferden, slaagde hij er niet in aan te sluiten. "Ik wist niet dat ik zoveel ploeggenoten had", grapt hij achteraf. "Kevin kwam zelfs twee keer langs."
Met Royal A-ware op kop van het peloton werd hij ingerekend, maar dat betekende niet het einde van de aanval. Direct besloot Hoogeveen weer solo te vertrekken. Het peloton sprintte af en negentien rijders maakten zich op voor de finale. De kopgroep die aan het begin van de wedstrijd gezamenlijk een ronde pakte, reed nu versprokkeld over de baan.
Op het randje
Hoogeveen werd ingerekend door een achtervolgend treintje aangevoerd door Schouten. Daarachter reden Evert Hoolwerf en Crispijn Ariëns, die beiden nog zicht hadden op de klassementszege. In de slotronde kreeg Hoogeveen een tikje met valpartij als gevolg, zijn kansen waren daarmee verkeken. "Ik kan altijd lang doorgaan, maar wel op het randje. Als ik dan een tikkie krijg, dan lig ik wel."
Schouten won vervolgens de eindsprint, voor Sjoerd den Hertog en Frank Vreugdenhil. Daarmee won de ploeg van coach Jillert Anema drie van de vier wedstrijden van de meerdaagse. "Het ging lekker. Gister kon ik niet echt lekker demarreren, maar een sloopkoers als deze is wel beter voor mij", vertelt Schouten. "Als je ziet hoeveel mensen zich opofferen voor hun eigen ploeg, is dat mooi om te zien. Dat Jouke bijna vijftig ronden op kop heeft gereden, is heel knap. Dat doe je niet zomaar. Het is een goede jongen met grote inhoud. Die smalle beentjes kunnen niet verzuren, ha!"
Hoolwerf kwam als vijfde binnen en is daarmee de winnaar van het eindklassement. "Mijn klassement is geen moment echt in gevaar geweest, maar echt onder controle had ik de wedstrijd niet. Ik moest bij Crispijn in de buurt blijven, dat was mijn opdracht. Ik wilde hem geen meter geven. Dit is een mooie hoofdprijs." Bart de Vries won het sprintklassement.
Vier op rij
Waar Simon bij de heren won, daar zegevierde zus en vertrouweling Irene voor de vierde keer op rij bij de vrouwen. De 26-jarige rijdster van Team Royal A-ware was op de baan van Kardinge de snelste van een kopgroep van negentien. Het was haar vierde overwinning en dat leverde haar ook de eindzege in het klassement op.
Schouten was in de vierde en langste marathon (honderd rondes) een klasse apart. Ze legde veel energie in de race, viel geregeld aan en haalde zelfs aanvallers terug. Halverwege de race zocht ze samen met achttien andere vrouwen (onder meer Manon Kamminga, Marijke Groenewoud, Carien Kleibeuker, Ineke Dedden, Imke Vormeer, Emma Engbers, Merel Bosma, Iris van der Stelt, Lisa van der Geest en Elsemieke van Maaren) de aanval en zij kregen al gauw een grote voorsprong. Een aantal ronden later was de ronde voorsprong een feit.
Kleibeuker ging vervolgens nog een keer in de aanval en kreeg Bosma en Kim Muusse met zich mee. Het tempo in het peloton bleef echter hoog, waardoor het trio niet meer dan een halve ronde voorsprong kreeg. Nadat het peloton had afgesprint om de negentiende plek (een koploopster was afgehaakt), begon met nog tien ronden te gaan het tactische steekspel. Loes Adegeest van Team Speelman-Haak ontsnapte zes ronden voor het einde en liet een groot gat achter zich. Haar ploeggenoten brachten het tempo daarachter omlaag, maar Kleibeuker liet dat niet zomaar gebeuren.
"Met nog twee ronden te gaan liepen de benen vol, maar ik had nog een mooie voorsprong", zei Adegeest. "Op het eind hoorde ik van de speaker dat Irene dichterbij kwam en op het laatste rechte stuk ging ze me voorbij." Kleibeuker reed het gat grotendeels dicht, maar Schouten moest nog wel volle bak aanzetten om te winnen. "Het was heel spannend. Loes was heel ver weg en eigenlijk gunde ik het haar ook wel", aldus Schouten. "Ik vind het mooi als er aangevallen wordt."
"Maar als topsporter wil je zelf altijd winnen en ook voor de ploeg. Carien reed gelukkig het gat dicht, waardoor ik m'n laatste beetje energie kon bewaren voor de sprint. Ik voelde me nog vrij goed, ik moest alleen de juiste weg vinden om uit het groepje te komen. Gelukkig lukte het en heb ik voor de vierde keer op rij gewonnen." Na Breda, Utrecht en Hoorn won Schouten dus ook in Groningen. Ze pakte niet alleen de eindzege, maar ze won ook het tussensprintklassement.
Beloften
Bij de beloften greep Shen Hanyang de overwinning in Groningen. De Chinees, die gecoacht wordt door Bob de Jong, was de snelste in een sprint van zes koplopers, die op hun beurt weer een kloof hadden met vijf achtervolgers. Shen Hanyang hield in de sprint Marc Middelkoop en Rémon Vos achter zich; de overwinning in het klassement ging naar Casper de Gier, die aan een zevende plek genoeg had om de eindzege te pakken. Daan Gelling en Ruud Slagter vervolledigden het podium.
Vanaf het begin probeerden groepjes zich los te splitsen van het peloton, maar dat lukte aanvankelijk niemand. Met nog tachtig ronden te gaan ging een groep van dertien man, met onder meer De Gier, Slagter, Gelling, Leander van der Geest, Ivar Immerzeel en Shen, ervandoor en zij kregen wél ruimte. Twintig ronden later waren ze weer aangesloten bij het peloton, wat dus een ronde voorsprong betekende. Nadat het peloton was afgesprint, konden de overgebleven rijders gaan strijden voor de winst. Een groepje van zes rukte zich los en het was Shen die de sprint van ver aan ging. De Chinees had een grote voorsprong en gaf die niet meer weg.
