Nee, een comeback naar de ijsbaan zit er niet meer in voor de 30-jarige Leidense. Met een eeuwige carrière had ze het zeker overwogen, maar de tijd is er simpelweg niet meer voor. Van Riessen richt zich momenteel volledig op de Spelen van Tokio, die over twee jaar gehouden zullen worden. Haar eerstvolgende test is echter het EK Baanwielrennen in Glasgow, dat volgende week plaatsvindt.
Van Riessen is net teruggekeerd uit Japan, waar ze van half april tot half juli voor het tweede jaar op rij verschillende keirinwedstrijden heeft gereden. Ze was de eerste Nederlandse vrouw die werd uitgenodigd door de Japanese Keirin Association (JKA) om mee te doen aan de lucratieve keirinraces in Japan. De JKA selecteert elk jaar vijf niet-Japanse rijdsters waar ze wat in zien op basis van wedstrijden over het gehele seizoen.
Van Riessen was één van die vijf gelukkige. "Ik had de voorgaande seizoenen wel goede keirins gereden, maar zeker nog niet top. Soms weet je niet precies waarop ze selecteren, maar de JKA zag denk ik iets in mijn manier van rijden. Ik was heel vereerd dat de JKA mij vroeg. Voor mij was dit een superkans om veel ervaring op de keirin op te doen, zeker omdat ik nog niet zo lang op de fiets zit. Ik vind het een heel leuk onderdeel, maar ook lastig omdat het behoorlijk tactisch is. Ik heb erg veel van de tactieken geleerd."
Gokken
De keirin is in Japan één van de grootste door de overheid georganiseerde goksporten. Naast de keirin gokken Japanners op hondenraces, motorraces en bootraces. De overheid gebruikt het geld om ziekenhuizen, bruggen en scholen te bouwen, terwijl de baanwielrenners 'lekker' bijverdienen. Bij de keirin kan er gegokt worden op de juiste uitslag van de races, door de eerste twee of drie rijders goed te voorspellen. Van tevoren geven de rijders aan welke van de drie tactieken ze kiezen bij de wedstrijd.
Bij de eerste tactiek, senko, ga je op het moment dat de pacer (de gangmaker op de fiets die de eerste paar ronden het tempo bepaalt) de baan verlaat aan. Bij de tweede tactiek, de makuri, zet je de sprint iets later in en bij de derde tactiek, oikomi, wacht je helemaal tot het eind met sprinten. Tijdens de interviews vooraf geeft een rijder aan welke tactiek hij of zij gaat gebruiken, zodat het voor de gokkers makkelijker is te voorspellen.
Een dag voor de wedstrijd meldt de sporter zich bij het Velodrome en moeten alle apparaten waar WiFi en bluetooth op zit, ingeleverd worden. Contact met de buitenwereld is ten strengste verboden, alleen de interviews zijn dan nog toegestaan. Vlak voor de wedstrijd wachten de rijders in de wachtkamer en zien ze op een scherm waar de gokkers op hebben ingezet. "Het was wel grappig om te zien hoeveel vertrouwen de Japanners in me hadden. Soms dacht ik: dat moet ik nog maar eens zien."
Ze doelde daarmee op het winnen, want een keirin winnen was zo makkelijk nog niet op een 400-meterbaan. In het eerste jaar won ze twee wedstrijden, maar daardoor kwam ze dit jaar in moeilijkere heats terecht. “Ik heb dit jaar helaas geen finales gewonnen, maar wel veel tweede en derde plekken behaald”, aldus Van Riessen, die weinig hinder ervoer van boze Japanse fans. "Ik heb weleens gemerkt dat Japanse rijders wat geroep naar zich toe kregen, maar verder viel het mee. Bij de mannen werd er meer gescholden, vooral als ze niet gewonnen hadden."
Hot springs
Tijdens een keirintoernooi, dat drie dagen duurde, zat Van Riessen opgesloten in een weinig luxueus gebouw. Vier dagen (inclusief de dag vóór de wedstrijd) zonder telefoon, hoe overleef je dat? "Het is raar om niks mee te krijgen van de buitenwereld, maar je went er snel aan hoor. Ik heb zoveel mogelijk spullen vanuit huis meegenomen om mezelf te vermaken, zoals leesboeken en studieboeken. Toen ik terugkwam uit Japan had ik namelijk nog tentamens."
"Veel rijders hebben draagbare dvd-spelers zonder internet en bluetooth, zodat je ook series en films kan kijken. En verder is het veel slapen en praten met de Japanse rijdsters met behulp van een tolk." Buiten de wedstrijden om heeft Van Riessen veel trainingsuren gemaakt, maar ook heeft ze geprobeerd om iets van de Japanse cultuur mee te krijgen. Omdat ze door heel Japan wedstrijden moest rijden, moest ze vaak al een dag van tevoren op de plek van bestemming zijn.
"Dan had ik de tijd om wat te zien. Zo ben ik een paar keer naar Tokio geweest, maar wat me het meest is bijgebleven zijn de Hells of Beppu in het zuiden van Japan. Hier waren prachtige hot springs (een hot spring is een warmwaterbron die bestaat uit geothermisch grondwater uit de aardkorst) met mooie kleuren en allemaal rook te zien. De hot springs liggen door de hele stad verspreid."
Van Riessen merkte tijdens haar verblijf in Japan wel een verschil op tussen Japanners en Nederlanders. "Ze zijn hier heel erg van de regeltjes. Als er in Nederland iets niet kan, proberen we het vaak op een andere manier zodat het tóch kan. Als iets in Japan niet kan, dan kan het niet." Ook het Japanse eten is anders dan in Nederland. "Bij een wedstrijd eet je wat al die Japanners eten, vooral sushi en veel soorten vissen. Ik houd niet van alle vissen, maar vind het wel leuk om dingen te proberen. Na een tijdje had ik trouwens weer behoefte aan westers eten, haha."
NK Kortebaan
Of ze volgend seizoen terugkeert naar het land van de rijzende zon is afhankelijk van meerdere factoren. Past het in het schema richting de Spelen van Tokio en krijgt ze opnieuw een uitnodiging van de JKA? Als beiden het geval zijn, wil ze zeker gaan. "Het is leuk om een kijkje in een andere cultuur te nemen. Bovendien neem je je goede en sterke punten mee naar het internationale baanwielerseizoen."
Mocht het er volgend seizoen onverhoopt niet van komen, dan keert ze het seizoen erop wel terug. Over twee jaar zijn namelijk de Zomerspelen in Tokio waar ze zich voor hoopt te plaatsen. En een terugkeer naar het ijs? Nee, dat is een gesloten hoofdstuk, ondanks dat ze het schaatsen regelmatig mist. "Als ik naar een wedstrijd zit te kijken, kriebelt het zeker en wil ik ook weer. Het is gewoon heel lastig om het tussendoor te plannen. De laatste keer dat ik op het ijs stond, was vorig jaar. Ik hoopte aan het NK Kortebaan op natuurijs mee te doen, maar die wedstrijd kwam er helaas niet."
Ze heeft er vrede mee, ze kan terugkijken op een mooie schaatscarrière met als hoogtepunt olympisch brons op de 1000 meter in Vancouver. De Spelen van Sotsji waren haar laatste actieve Winterspelen; de Spelen in Zuid-Korea heeft ze tijdens een trainingskamp in Portugal bekeken. "Dat was voor mij best raar om te zien, omdat ik daar aanvankelijk ook had willen rijden. Maar ik vond het heel leuk dat Kjeld Nuis twee keer goud won. Ik heb heel lang met hem en Jac Orie getraind, gaaf om te zien dat alles er in zo'n race uitkwam."
"Verder vond ik de gouden medailles van Esmee Visser en Carlijn Achtereekte geweldig, juist omdat je het niet verwacht. Ik vond het mooi om de Spelen van zo'n afstand te kunnen volgen en ik heb zeker kunnen genieten van de prestaties van de Nederlanders."
