Dat was voor het schaatsgezin uit Andijk uiteraard een prachtig resultaat van een memorabele nieuwjaarsdag, maar toch ging het na afloop aanvankelijk meer over de val van Sjoerd den Hertog. De rappe Groninger leek op weg naar de titel, maar ging bij het uitkomen van de laatste bocht tegen het ijs na contact met Jorrit Bergsma.
"Bergsma legde zijn hand op mijn heup, en op dat punt in de bocht ben je dan weg. Voor ik het wist lag ik op het ijs", stelde Den Hertog, die meteen bij de jury stond. "Ze zeiden dat er op de beelden niets te zien was. Maar al was dat wel zo, dan koop ik er nog niets voor. Mijn NK is weg, en dat terwijl ik een goede kans maakte op de titel."
Alle hens aan dek
Bergsma wilde van dat verhaal niets weten. Hij waaierde uit, waar hij voelde hoe Den Hertog achter hem langs naar binnen wilde. "Ik hoef het hem natuurlijk niet makkelijk te maken", vond de Fries. "Bovendien was het voor ons ook even alle hens aan dek, want Den Hertog was goed en wij zaten net even niet helemaal lekker. Het was even kritiek voor ons. Respect voor Den Hertog, maar het moest zo. Maar mijn hand op zijn heup? Nee."
Het was de climax van een KPN NK Marathon waarin geen enkele ploeg tot dertig ronden voor het einde het verschil kon maken. Meerdere keren waren groepjes weg, maar wist het peloton keer op keer de rijen te sluiten. Na 120 ronden slaagde een groep van elf man er toch in een beslissende slag te slaan, waar bijna niemand meer op rekende. In dertien rondjes tijd dubbelden onder andere Jouke Hoogeveen, Erik-Jan Kooiman, Mats Stoltenborg, Remco Schouten en Bergsma het peloton.
Volop actie
In de finale was er volop actie. Nadat eerst Bergsma het had geprobeerd, gingen Stoltenborg en Vreugdenhil er vandoor. De jarige Hoogeveen dichtte echter het gat, maar viel op het moment dat de laatste twee rondjes ingingen.
Schouten zag dat gebeuren, maar had er geen last van. Zoals hij ook de valpartij van Den Hertog vlak voor zich zag. "Ik had opeens vrij baan. Dat had anders kunnen zijn als Den Hertog was blijven staan, dan was het spannend geworden."
Passend vervolg
De Andijker vond het mooi dat hij in staat was om het succes van zijn jongere zus Irene een passend vervolg te geven. Twee titels in één gezin, da's een zeldzaamheid. "Heel bijzonder. Natuurlijk weten we allebei dat we goede marathonschaatsers zijn, maar om samen te winnen, dat moet je nog wel even doen. Het is vorig seizoen gebeurd, in de laatste Cupwedstrijd in Amsterdam. En dan nu op deze dag in de belangrijkste wedstrijd van het jaar."
Dat gebeurde niet in aanwezig van hun vader. Die is er vaak bij. "Hij vindt marathonschaatsen prachtig. De strijd, het sfeertje; eigenlijk vindt hij het allemaal een stuk leuker dan de langebaan. Maar deze keer is hij er niet. Hij heeft ervoor gekozen samen met onze moeder voor de televisie te kijken. Gelukkig hebben we ze wel iets moois kunnen laten zien."
