Zelf merk ik er niet zo gek veel van. Natuurlijk hebben mijn collega's het er wel over, maar ze zijn al vijftig jaar gewend aan deze retoriek. Trump heeft het vuurtje nu wel stevig aangewakkerd, wat volgens mij niet echt heel handig is, maar zelf heb ik er weinig mee van doen. In Seoel maakt niemand zich druk, echt niet. En de Spelen gaan straks gewoon door.
Kim Jong-un heeft geen enkel belang bij een oorlog met Zuid-Korea. Noord-Korea wilde zelfs met een gezamenlijk Koreaans team aan de Spelen deelnemen. Dat is er uiteindelijk niet van gekomen, maar dat terzijde. Kim is veel meer bezig met Amerika en Japan. Hij wil hun laten zien dat zijn land ook een supergrootmacht is. Dat is Noord-Korea trouwens ook, want ze hebben zelfs al een mannetje op de zon gezet! Maar daar kom ik straks nog op terug.
In Zuid-Korea gaat het leven dus gewoon door. Ik ben onlangs nog naar het voetbal wezen kijken: Zuid-Korea-Iran, een wedstrijd voor de WK-kwalificatie. De beleving van de mensen in dat volle stadion was prachtig om mee te maken, maar het werd een heel saaie 0-0. Korea heeft zich kort daarna wel geplaatst voor het WK in Rusland. Ik hoop dat Guus 'Hiddinku' er een beetje meer voetbal in kan brengen. Het gerucht gaat in Korea dat hij als adviseur straks mee naar Rusland gaat. Ben benieuwd.
Intussen zit ik zelf al weer bijna vier weken in… Calgary. Je zou denken dat de Koreanen volop trainen op de olympische ijsbaan in Gangneung, maar dat is niet het geval. Ze gaan elk jaar zes weken naar Canada en dat doen ze nu dus ook. Niet alleen wij zitten hier met de nationale selectie, maar ook nog diverse clubteams. In totaal zijn hier rond de zestig Koreaanse schaatsers, die allemaal meedoen aan de Fall Classic.
Ik heb mijn elf rijders, zes mannen en vijf vrouwen, met name aanpassingen in hun bochtentechniek bijgebracht. De meesten pikken het enthousiast op, al is het nog te vroeg om al resultaten te zien. Bij de eerste wedstrijdjes in Calgary werden al wel meteen een paar pr's gereden en dat geeft in elk geval een lekker gevoel. Wie ook al aardig in de rondte rijdt, is Ted-Jan (Bloemen, red.). Het scheelde maar een haar of hij had het wereldrecord op de drie kilometer binnen. Dat belooft wat voor deze olympische winter!
Voordat wij naar Calgary vertrokken, zag ik in Seoel dat de Spelen al beginnen te leven. In winkeltjes zijn al olympische spullen te koop en op billboards zie je Koreaanse sporthelden de Spelen aanprijzen. Wie je veel terugziet, is Seung-hi Park, de oude shorttrack-kampioene die naar het sprintwerk op de langebaan is overgestapt. Over de medaillekansen van de Koreanen zal ik het een volgende keer wel hebben. Als jullie overigens verzoeknummers hebben voor onderwerpen die ik zal behandelen, dan lees ik ze graag.
Wat je nu nog tegoed hebt, is een uitleg over die Noord-Koreaan op de zon. Omdat ik het met een van onze schaatsers over UV-straling in Seoel en Calgary had, was ik benieuwd naar de afstand van Korea naar de zon. Al googelend kwam ik een interessant artikel tegen, waarin stond dat Noord-Korea er twee jaar terug in was geslaagd om een mannetje op de zon te krijgen.
Ja echt, de zon! Het ging om een 18-jarige astronaut, die 's ochtends vroeg was vertrokken en 's avonds weer netjes was herenigd met zijn oude oom. Of het helemaal waar is, weet ik niet, maar dat bericht schijnt te zijn verspreid in Noord-Korea. Donald Trump kan zijn borst nat maken, het land van Kim Jong-un is echt een grootmacht... Maar wij maken ons in Zuid-Korea geen zorgen.
Dit is het eerste blog van Bob de Jong in aanloop naar de Olympische Spelen in Gangneung. Olympisch kampioen De Jong werkt dit seizoen als assistent-bondscoach voor de Zuid-Koreaanse schaatsploeg. Hij zal de komende maanden geregeld bloggen over zijn ervaringen in het olympisch gastland.
