Femke Beuling, 17 jaar, maakte haar World Cup-debuut eerder bij de senioren dan bij de junioren.
"Het is heel bizar dat ik als 17-jarige mijn debuut heb mogen maken. Het lag totaal niet in de verwachting van dit seizoen. Ik reed op de NK Afstanden hartstikke goed, ik werd zevende op de 500 meter. Dan weet je dat je de tweede reserve bent. Doordat Jorien ter Mors zich afmeldde voor de 500 meter, was ik al doorgeschoven naar de eerste reserveplek. Dat was al heel leuk, omdat ik zo mee mocht trainen op de speciale trainingsuren.
Natuurlijk wil je dan zelf graag rijden, dat zat er vrijdag helaas nog niet in. Ik wist van Marrit Leenstra dat ze de tweede 500 meter zou overslaan als ze naar de B-groep zou degraderen. Dat was heel lang onduidelijk. Uiteindelijk belde m'n coach Wouter van der Ploeg me om tien uur 's avonds op dat ik mee mocht doen. Ha, ik was zo blij dat ik de eerstkomende uren niet kon slapen.
Het was voor mij een droom die uitkwam. Ik keek als klein meisje altijd naar schaatsen en dit was iets wat ik heel graag wilde. Ik vond het best wel spannend, maar ik reed ondanks de zenuwen een goede rit (16e in de B-groep, red.). Het was volgens mij de vierde tijd die ik ooit heb gereden. Hoewel het nog niet zo druk was in Thialf vond ik het hartstikke leuk. Mijn ouders en tweelingzus waren er ook om me aan te moedigen. Of ik ze gezien heb? Jazeker, ik zoek ze altijd even op.
Het verschil tussen de junioren en senioren weet ik eerlijk gezegd nog niet. Ik rijd volgende week pas voor het eerst een World Cup voor junioren. Ik heb dus eerder mijn debuut gemaakt bij de senioren dan bij de junioren, ha! Wat me opviel, is dat het allemaal heel officieel is. Je hebt bijna overal je accreditatie nodig bijvoorbeeld. Ook de begeleiding en kleding is heel uitgebreid. Ja, het was heel bijzonder om mee te maken. Zeker ook omdat het in Thialf was. Ik kon er gewoon op de fiets naartoe!
Nu is het de beurt aan Helga in Stavanger. Ik mocht daar in principe ook heen, maar ik vind de World Cup voor junioren belangrijker. Die is over een week in Inzell en daar heb ik meer te zoeken. Ik kan ze wel allebei rijden, maar dat lijkt me te veel van het goede. Ik vind het mooi dat Helga mijn plek mag opvullen. We trainen vanaf de C-junioren al samen bij het gewest en ik weet dat zij er heel blij mee is. Wat ik haar zou willen meegeven? Gewoon proberen te genieten en je af en toe beseffen hoe bijzonder het is dat je mee mag doen."
Helga Drost, 19 jaar, mag in Stavanger twee 500 meters rijden
"Ik ga een mooie ervaring tegemoet in Stavanger. Ik ben er nog nooit geweest, maar heb er heel veel zin in. Natuurlijk vind ik het wel een beetje spannend, omdat het allemaal nieuw is voor me. Ik hoop me tussen de internationale rijders te kunnen laten zien, maar wil er ook zeker van genieten.
Maandagochtend werd ik gebeld door Wouter. Hij vroeg of ik zin had in een weekendje Noorwegen. Ik had nog niks in de gaten op dat moment. Toen zei hij: 'je mag de World Cup gaan rijden!' Wanneer is dat dan, vroeg ik. 'Aankomend weekend', zei hij. Nou, dat was echt een verrassing, dat zag ik echt niet aankomen. Ik heb meteen m'n ouders gebeld en die waren ook heel blij. Ze kunnen helaas niet mee, daar baalden ze wel van.
Ook voor mij is het een droom die uitkomt. Je zet weer een stap richting de internationale schaatswereld. Je krijgt een kans om in de keuken te kijken van de toppers. Dat is nodig om een betere schaatser te worden, daar doe je alleen maar je voordeel mee. Ik ben verder ook blij dat we met vier meiden vanĀ de ploeg naar Noorwegen gaan. Dan maakt het voor mij makkelijker, omdat de meesten al ervaring hebben.
Dat is trouwens wel een verschil tussen de junioren en senioren. Bij de junioren reis je echt als team Nederland en doe je alles als team. Bij de senioren ga je niet met alle Nederlanders samen. Verder keek ik echt mijn ogen uit toen ik m'n kledingpakket kreeg. Dat was zo'n mooi cadeau. Geweldig!
Femke heeft mij uiteindelijk geholpen dat ik in Stavanger mag rijden. Ik mocht als nummer acht van het NK sowieso al mee omdat Jorien ter Mors, Marrit Leenstra en Floor van den Brandt zich hadden afgemeld. Femke wist dat ik mocht rijden als zij zich afmeldde. Dat heeft natuurlijk wel een beetje meegewogen in haar besluit om zich volledig te richten op de World Cup voor junioren.
Toen Femke in Thialf mocht schaatsen, baalde ik wel. Ik was niet jaloers hoor, ik gunde het haar van harte, maar ik had wel zoiets van: als zij het kan, kan ik het ook. Zij appte mij meteen toen ik het nieuws hoorde van Wouter. Ze vond het supervet voor me en zei dat ik ervan moest genieten. We trainen al een tijdje samen en ook buiten de trainingen zoeken we elkaar geregeld op. Ik vind het mooi dat wij allebei ons debuut kunnen maken als juniore. Blijkbaar doen we iets goeds als team, ha!"
