Team:uplus
Rijders:Leonie Lubbinge, Bianca Roosenboom, Sharon Hendriks, Nynke Pellikaan, Berber Vonk (vijfde rijdster)
Wedstrijd: KPN Marathon Cup 3 - AB Vakwerk marathon
Uitslag: 12e (Bianca), 50e (Nynke)
Instagram: teamziuzuplus
Ongeldige gegevens (Error)
Nou Leonie, hoe was je laatste wedstrijd?
"Ja bijzonder. Ik was van tevoren toch wel gespannen, maar het was hartstikke leuk. Iedereen was hartstikke lief en wenste me veel plezier. Ik heb wel genoten!"
Wat vond je van de wedstrijd zelf?
"Die ging vooral heel hard had ik het idee. Ik mocht nu vooraan starten. Dat ben ik helemaal niet gewend, ik sta altijd helemaal achteraan! Ik kon lekker rijden, maar kon niet helemaal naar voren komen en nog wat dingetjes doen. Ik was wel blij dat ik vrij kon rijden, dat had ik in Amsterdam absoluut niet. Ik wist dat er niks kon gebeuren als ik zou vallen, maar voor je gevoel is het toch anders. Ik denk dat mijn moederinstinct was gaan werken, ik reed voor geen meter. Daarna heb ik de knoop doorgehakt, Heerenveen wordt mijn laatste. Dat ging gelukkig goed. Ik probeerde Bianca (Roosenboom) in de finale nog naar voren te brengen, daarna was het klaar en moest ik ook achterin passen."
Hoe kijkt de ploeg erop terug?
"We hadden Bianca, Nynke (Pellikaan) en ik aan de start. Bianca was niet helemaal fit. Ze kan net dat extraatje nu niet, maar was blij dat ze kon finishen. En Nynke hoopte dat ze nog een stapje had gemaakt dit jaar. Dat komt er nog niet helemaal uit en dat vindt ze zelf heel jammer. Ik vind dat ze niet mag klagen hoor, ze rijdt goed mee. In de zomer ging het hartstikke goed, haalde ze een paar podiumplekken bij de elite dames op de racefiets. Ik denk dat ze daarom had verwacht met schaatsen een stapje te kunnen maken. Ach, we zijn net begonnen.
Sharon (Hendriks) is nog terugkomende van blessureleed. Ze bekijkt per keer hoe ze zich voelt en of ze gaat rijden of niet. We vonden het heel mooi dat ze in Leeuwarden al reed, dat had ze zelf ook nog niet verwacht. Het is mooi om te zien dat ze het plezier weer terugvindt. Daar proberen we haar met zijn allen in te steunen.
We trainen op donderdag samen in Thialf op het gewestelijke uur van Friesland. Ook met de ZiuZ dames. Gerrit Baarda van ZiuZ en Thea Eringa van uplus sponsoren dat. We hebben dat de vorige jaren nooit gedaan, hoogstens in de zomer een trainingskampje. Dit geeft nog meer binding en teamgevoel. Één grote familie!"
Wie viel volgens jou het meest op?
"Oei, ik heb eigenlijk weinig meegekregen van de wedstrijd zelf, ha. Ik heb de finale teruggezien en dan kijk ik toch naar de gele pakken van ZiuZ, die vallen mooi op. Kelly (Schouten) reed een sterke finale tot het einde, knap dat ze door bleef bijten en er een vijfde plek uit wist te slepen. En het witte pak was natuurlijk een mooie bijkomstigheid! Volgens mij had ze het helemaal niet door, dat was wel grappig."
Wat vind jij van het commentaar van Irene Schouten, dat er een groot niveauverschil is bij de dames en de wedstrijden niet zo aantrekkelijk zijn?
"Gedeeltelijk ben ik het wel met haar eens. Maar je moet het wel kunnen zeg maar. Ik bedoel, ik wil altijd wel maar ik kan niet altijd. Natuurlijk moet je er wel in durven gaan en durven verliezen, misschien de wedstrijd daardoor niet uitrijden. Ik denk ook wel dat het peloton te groot is. Maar het is lastig, als je echt een scheidingslijn gaat trekken dan houd je geen peloton meer over. Het niveauverschil is inderdaad wat te groot, maar zoals in Heerenveen kon ik ook niet anders dan alleen maar volgen. Ik denk dat er zo meer dames waren. De afgelopen wedstrijden vond ik trouwens verre van saai, er wordt juist veel aangevallen. Alleen op het ijs van Leeuwarden en Heerenveen is het lastiger wegkomen door het goede ijs, daar glijdt iedereen makkelijker mee. Ik vind dit soort uitspraken trouwens geen goede reclame voor de sport."
Je hebt best wat jaren landelijk gereden, hoe kijk jij naar het vrouwenpeloton? Is het veranderd?
"Poeh, dat is een moeilijke vraag. Ik denk dat het niveau in de breedte wel omhoog is gegaan. Wat ik me kan herinneren is dat er in het verleden maar de helft van het peloton overbleef in de finale. Het is een plus dat er meer dames het niveau aankunnen, maar die afvalwedstrijden waren ook wel weer heel gaaf. Mijn eerste jaar landelijk was in 2007, samen met Francisca Groen. Toen hoefde je nog geen sponsor te hebben en mocht je als eenling of met twee rijden. Het ploegenspel is wel gegroeid sindsdien."
Jullie hebben veel inline-skaters in het team, jij komt uit het wielrennen. Wat leren jullie van elkaar?
"Zowel de inliners als wielrenners weten wel hoe het spelletje is. Maar de inliners kunnen zich wat makkelijker bewegen in het peloton. Ze kunnen beter hun plek vinden en van zichzelf afbijten. Daar hebben we het wel over. Hoe zie je die gaatjes?"
Wat zijn de ambities van de ploeg?
"Bianca zal tot januari meedoen en daarna weer voor het skeeleren gaan, voor het WK in eigen land. Als ze fit is kan Bianca natuurlijk wel podiumplekken rijden, ik denk dat ze dat heel graag nog een keer zou willen. Nynke moet zichzelf vooral de tijd gunnen om te groeien in de wedstrijden. Maar vooral het plezier houden, dat is het motto van de ploeg. Toen ik begon heb ik de fout gemaakt om alles goed te willen doen. Ik wilde hard en veel trainen en daarnaast werken en school goed doen. Daardoor ben ik overtraind geraakt, ik kon het niet bijbenen. Dan ga je elke wedstrijd in met ‘het moet nu beter’. Ik heb daar zeker van geleerd, dat je de positieve dingen van een wedstrijd eruit moet halen en niet in het negatieve moet blijven hangen. Je moet toch elke week naar de ijsbaan en als je dat niet met plezier doet houd je het ook niet lang vol. Ik had er zo nog een seizoen aan vastgeplakt als ik niet zwanger was hoor! Ik vind het gewoon te leuk. Ook voor Sharon proberen we er als ploeg te zijn. Vooral geen druk op leggen en lekker rijden. Het is denk ik wel lastig voor haar, ze komt van een hoog niveau en dan is het lastig te accepteren dat je dat niveau nog niet hebt. Maar in trainingen rijdt ze gewoon hartstikke goed. En ik denk dat ze zich wel thuis voelt in deze ploeg. Nu ik niet meer rijd zal Berber als ze hersteld is van haar polsbreuk ook de mogelijkheid hebben om nog wat wedstrijden mee te pakken op het landelijke niveau."
Als je een top 3 moet maken van momenten uit je carrière, welke kies je dan?
"Oei. Toen we het ploegenklassement met team ZiuZ wonnen, dat was een leuk moment. Ik kon niet altijd veel voor de ploeg betekenen, maar wat ik kon dan deed ik wel. Het voelde dan ook wel als een prijs waar ik mijn steentje aan bij heb kunnen dragen. Dat was samen met Maria Sterk, Janneke Ensing en Margo van de Merwe. Tot de laatste wedstrijd was het toen nog spannend tussen Janneke en Mariska Huisman, ze werd toen tweede in het eindklassement. Toch fijn dat we toen het ploegenklassement wel wonnen.
Het was niet op landelijk niveau, maar de eerste regiomarathon die ik reed die won ik, solo. Dat is ook nog wel een mooie. In Assen was dat, heel lang geleden. Daar is de liefde voor de sport begonnen. Die mag er ook in!
Het is wel een carrière geweest met veel vallen en opstaan, ha. Ik vind natuurijs het allermooist, maar daar viel ik ook het vaakst. Het ONK vorig jaar op de Weissensee was één van mijn betere wedstrijden. Ik zat meerdere keren in een kopgroep en uiteindelijk ook in de beslissende.Ik was aanvallend, misschien iets té, waardoor ik ook uit die kopgroep wegviel. Maar ik kijk wel goed op die wedstrijd terug. Het was een hele aanvallende koers, zoals ik het liefste graag rijd. Dat lukt niet altijd omdat ik niet die topper ben die dat altijd maar kan. Maar die wedstrijd op de Weissensee, die mag op één.
Mag ik er nog één, of eigenlijk twee, toevoegen? Het NK op natuurijs in Wanneperveen (mijn ouderlijk dorp) en De Hollands Venetië Tocht die ook door Wanneperveen kwam. Het was zo onwijs gaaf om onder het bruggetje door te klunen met al die aanmoedigingen van mijn familie, vrienden en dorpsgenoten. Echt kippenvel had ik toen!"
Waar ben je het meest trots op?
"Gerrit (Baarda, de sponsor van ZiuZ) schetst wel heel mooi hoe ik in het team functioneer. Mezelf wegcijferen voor anderen waar mogelijk. Maar ook buiten het schaatsen om een echte teamplayer zijn. Daar ben ik het meest trots op."
Ongeldige gegevens (Error)
Wat ga je het meeste missen?
"Jeetje! Nou de spanning voor de wedstrijden in ieder geval niet! Dat viel de laatste tijd wel mee hoor, maar ik heb periodes gehad dat ik echt heel misselijk was van tevoren. Vooral in de periode dat het niet zo lekker liep. Ik ga het hele wereldje wel missen. Het is gewoon een mooie sport, zet dat maar neer! Of ik een comeback ga maken straks? Wie weet! Vooralsnog niet, maar zeg nooit nooit. Ik kon ook moeilijk afscheid nemen dus misschien…"
