Boomstra keerde ruim een jaar geleden, na tweeëntwintig jaar terug uit Amerika, waar ze in Michigan de nationale B-ploeg coachte en in California een eigen shorttrackteam begon. “Op een gegeven moment kwam negentig procent van de olympische ploeg bij ons uit LA vandaan. We hebben dus echt iets groots opgebouwd daar”, luidt het trots.
Geen wonder dus, dat ze bij terugkomst in Nederland werd gevraagd om ook hier als trainster aan de slag te gaan. En met succes, want de ‘Amerikaanse’ aanpak lijkt bij de jonge shorttrackers in Utrecht aan te slaan. Het geheim? “Het begint bij de techniek. Techniek, techniek, techniek”, start Boomstra, die haar shorttrackers daar de hele zomer op liet hameren. Pas daarna werd er ook aan conditie en tactiek gewerkt. Een aantal van haar Amerikaanse schaatsers kwam tegen die tijd ook een kijkje nemen op De Vechtsebanen. “Zij trainen graag bij mij en voor de schaatsers hier was dat ook positief. Zij kunnen heel veel leren van die jongens.”
En dat levert dus titels op, vijf zelfs dit toernooi! “Bijna zes”, voegt Boomstra toe. Alleen bij de meisjes junioren C ging de eindzege namelijk nipt naar een ander RTC, dat van Dordrecht. De strijd om de titel leek lang tussen tussen Xandra Velzeboer (RTC Midden) en Georgie Dalrymple (RTC Dordrecht) te gaan, tot de eerstgenoemde in de superfinale onderuit ging. “Dat was natuurlijk jammer en zuur, maar we hebben er goed over gepraat en alles is weer oke.”
Een beetje streng
De grootste uitdaging tijdens de nationale titelstrijd was voor Boomstra om haar rijders in wedstrijdmodus te krijgen. “Dit is een wedstrijd op hun thuisbaan en dan voelt het al snel als een training”, vertelt ze. “Als je in het buitenland bent kom je makkelijker in die ‘mental racing state’. We praten er goed over en ‘I don’t accept shit’, dat weten ze.” Een beetje streng zijn is soms dan ook nodig. “Ze zijn er gevoelig voor. Ze vinden me niet gemeen, maar weten dat ik het doe om ze beter te maken. We moeten er staan. Ik hou niet van verliezen.”
Waar iedereen tijdens de wedstrijd dus in serieuze staat verkeerde, is er na de wedstrijd gelukkig ook veel ruimte voor gezelligheid in de ploeg. “Iedereen is natuurlijk vrienden met elkaar en we gaan in het buitenland bijvoorbeeld met zijn allen, inclusief de ouders uit eten. Het is een feestje!” Hoe het feestje na dit succesvolle NK eruitzag? "We zouden met zijn allen sushi gaan eten, maar waren allemaal te moe en zijn toen maar lekker naar huis gegaan", lacht ze.
Slim trainen
Waar jong oranje en gewest Fryslân vorig jaar volgens Boomstra nog de dienst uitmaakte, neemt RTC Midden nu bijna alle hoofdprijzen mee naar huis. “Mijn doel was om deze winter het gat met het noorden te dichten, en dat is gelukt. Misschien is dat voor hun aan het begin best moeilijk geweest. Ik kom hier een beetje als een bom binnenvallen, maar slim trainen werpt gewoon zijn vruchten af.”
En dat 'slimme trainen' wil Boomstra graag delen met haar collega coaches. Het doel is namelijk om niet alleen het shorttrackniveau van RTC Midden, maar dat van heel Nederland omhoog te tillen. “Ik denk dat de andere coaches ook wel nieuwsgierig zijn naar wat wij doen. Als ik kan helpen doe ik dat graag. Ik hoop dat iedereen daardoor scherper wordt.”
“De volgende generatie staat alweer te popelen", vervolgt ze. "Als ze twintig zijn wil ik ze klaar hebben voor de wereldtop en als ik zie wat we in één seizoen voor elkaar hebben gekregen, weet ik zeker dat dat gaat lukken. Maar eerst wil ik komend seizoen heel veel a-finales zien tijdens het WK junioren. Dat is mijn doel. En dan niet één persoon hè, maar vijf of zes!”
Sjinkie of Celski?
Voor het zover is, is het voor Boomstra nu eerst nog even tijd om haar Nederlandse trainersjack te verruilen voor het Amerikaanse. Tijdens het WK Shorttrack in Ahoy is ze namelijk in dienst van Team USA. “J.R. Celski is onze snelste man. Die gaat voor de prijzen!”
Maar dan komt hier toch een dilemma: de wereldtitel naar Amerika, of Nederland? “Oeh, dat is wel heel lastig”, lacht Boomstra. “J.R. coach ik al vanaf zijn elfde, hij is na twee jaar blessures op de terugweg, dus hij mag van mij winnen. Maar ik gun het Sjinkie ook honderd procent, hij maakt ook de meeste kans. De manier waarop hij domineert; I love it!"
