Een week voor aanvang van haar tweede WK Sprint werd Das ziek. Twee dagen lag ze met hoge koorts in bed en pas afgelopen donderdag stond ze weer even op het ijs, maar haar lichaam voelde nog behoorlijk wankel.
Vrijdag was de kracht in haar benen ook nog niet terug en zaterdag stonden de eerste twee ritten van dit WK al op het programma. En al reed ze op de openingsdag een persoonlijk record op de 1000 meter, tevreden was Das allerminst.
“Zaterdag reed ik gewoon niet goed”, vertelt ze. “Ik kon niet diep gaan, had weinig kracht. Mijn oude PR op de 1000 meter reed ik op een laaglandbaan. Ik reed er hier in Calgary een paar tienden vanaf, daar kon ik niet blij mee zijn. Ik voelde me een beetje een prutser op de baan. Ik ben geen prutser, want er was een reden waarom ik niet hard reed. Maar balen was het wel. Ik kwam hier naar Calgary om het beste uit mezelf te halen. Vlak voor het toernooi ziek worden is dan echt heel erg vervelend.”
Gelukkig voelde Das zondagochtend al dat ze weer wat frisser was dan de dag ervoor. Op de 500 meter voelde ze dat al. “Mijn opening was niet goed, maar in de volle ronde voelde ik me weer sterk. Ik kon weer diep gaan. Dat was lekker.”
Dat goede gevoel nam ze mee naar de afsluitende 1000 meter, waar ze 1.15.11 op de klok zette. Dat is ruim anderhalve seconden sneller dan haar oude toptijd. “Dit was mijn beste 1000 meter van het seizoen. Niet alleen qua tijd, maar ook hoe ik reed. Dat is fijn. Ik heb dit toernooi goed af kunnen sluiten en daar ben ik blij mee.”
Das vliegt maandag naar Nederland. En hoewel ze wat rust gaat pakken, zit het seizoen er nog niet op. Das rijdt over twee weken namelijk nog de Teamsprint tijdens de Wereldbekerfinale in Stavanger. En het gaat haar geen moeite kosten om zich daarvoor op te laden. “Daar heb ik wel zin in, ik vind de Teamsprint een mooi onderdeel. Net als De Zilveren Bal (een sprinttoernooi over 100 meter, red.). Dat is ook leuk.”
