Schaatscoach Wotherspoon doet oude tijden herleven bij Noorse schaatsers

Het is zondag 3 december. In zijn zwarte trainingspak staat Wotherspoon op het Canadese ijs, klaar voor de laatste afstand van het toernooi: de 1500 meter voor dames in de B-groep. In de elfde rit neemt de 26-jarige Hege Bøkko het op tegen de Japanse Ayano Sato. De 26-jarige Noorse rijdt een ijzersterke rit, wordt zevende en haalt op de schaatsmijl ruim een halve seconde van haar persoonlijke record af. 

Als het tweetal een paar minuten later de catacomben van de Olympic Oval binnenloopt, is de glimlach nog altijd niet van hun gezicht verdwenen. "Een prima rit", zegt Wotherspoon tegen zijn pupil. "Hier kunnen we de komende wedstrijden op voortborduren." "Dat denk ik ook", knikt een tevreden Bøkko.   

"Ik heb het onwijs naar mijn zin", zegt een enthousiaste Wotherspoon even later in gesprek met schaatsen.nl. "Na jarenlang zelf te hebben geschaatst, vind ik het mooi om nu anderen beter te maken. Dit is mijn tweede seizoen bij de Noorse nationale ploeg en het bevalt uitstekend." 

Wotherspoon zette in maart 2010 noodgedwongen een punt achter zijn succesvolle loopbaan. De Canadees won vrijwel alle grote internationale prijzen. Alleen een olympische gouden medaille ontbreekt op zijn palmares. Ook had hij jarenlang het wereldrecord op de 500 meter in handen (34,03), totdat de Rus Pavel Kulizhnikov dat eind 2015 in Calgary verbrak (34,00). Om er vijf dagen later in Salt Lake City nog wat tijd af te halen: 33,98. 

(Hege heet Wotherspoon op Twitter welkom. "Welkom bij het team, Jeremy Wotherspoon. Mooi om je als coach te hebben. Erg blij om de kans te krijgen om te leren van één van de beste sprinters aller tijden.") 

Noorwegen
Na eerst een aantal jaren trainer te zijn geweest bij de schaatsacademie in Inzell begon in 2015 het avontuur van Wotherspoon in Noorwegen. "Een paar jaar geleden was ik op zoek naar werk en nam contact op met een goede vriend, Finn Halvorsen. Ik kende hem nog uit mijn tijd als schaatser. Hij was werkzaam in Noorwegen en ik vroeg hem of hij misschien iets voor mij kon betekenen. Hij regelde een baantje voor me bij een privéteam in Noorwegen. Toen is het balletje gaan rollen."

"Een jaar later werd ik gevraagd of ik coach wilde worden van de Noorse sprinters. Daar hoefde ik niet lang over na te denken", kijkt de Canadees terug op zijn besluit. "Noorwegen is een geweldige plek om te werken. Daarnaast heeft het Noorse schaatsen een mooie en succesvolle geschiedenis. Denk bijvoorbeeld aan Ådne Søndrål, die in Nagano olympisch goud won op de 1500 meter."  

Toch ging het de laatste jaren wat minder met de Noren, zo erkent ook Wotherspoon. "De Noorse schaatsers hebben de laatste tien jaar niet meer zo goed gepresteerd zoals in het verleden. Daarom vind ik het een mooie uitdaging om daar weer verandering in te brengen. Steeds als ik mensen op straat tegenkom in Noorwegen hebben ze het over die succesvolle tijd. Hopelijk kunnen we oude tijden doen herleven." 

Zoektocht
Volgens Wotherspoon heeft het trainersvak wel wat overeenkomsten met zijn vorige loopbaan. "Er zijn zeker wat gelijkenissen. In beide gevallen doe je er alles aan om zoveel mogelijk eruit te halen. Iedere dag hoop je jezelf en de schaatsers weer te verbeteren. Ik ben dol op die uitdagingen."

Ondanks het feit dat er gelijkenissen zijn, moest Wotherspoon in het begin ook wel een beetje wennen. "In het verleden draaide alles om mij. Bij alle dingen die ik deed, dacht ik aan mijn eigen sportcarrière. Tegenwoordig moet ik ook rekening houden met anderen. Het is nu mijn taak om trainingsschema's en planningen te maken die perfect aansluiten op ieder individu. Die zoektocht is weleens lastig", geeft hij eerlijk toe.  

Lorentzen
Naast Hege heeft Wotherspoon met Håvard Lorentzen nog een megatalent onder zijn hoede. De 25-jarige sprinter eindigde vorig seizoen als tweede bij het WK Sprint in Calgary. Destijds hoefde hij alleen Nederlander Kai Verbij voor zich te dulden. Ook dit seizoen deed de Noor al een aantal keer van zich spreken. Na in Heerenveen een bronzen medaille op de 1000 meter te hebben gewonnen, schreef Lorentzen bij de World Cup in Stavanger binnen twee uur zowel de 500 als 1000 meter op zijn naam. 

"Het is leuk om met zulke grote talenten te werken", aldus Wotherspoon. "Daarnaast is het mooi om een steentje bij te dragen aan hun ontwikkeling. Niet alleen uit het werken met Lorentzen en Hege haal ik veel voldoening. Ik vind het namelijk ook fantastisch om met de jeugd aan de slag te gaan. Als ik zie dat mijn trainingsaanpak bij hen aanslaat, geeft dat echt een kick."   

Ook bij de World Cup in Calgary liet Lorentzen zien in uitstekende vorm te steken. Op de 1000 meter pakte hij een bronzen plak. Hij eindigde achter Kjeld Nuis en winnaar Verbij.   

"Ik ben erg blij met de ontwikkeling van Lorentzen. In Stavanger had hij een buitengewoon sterk weekend. Natuurlijk voelt het goed om de coach van iemand te zijn die succesvol is. Ik ben ervan overtuigd dat Lorentzen nog lang niet zijn plafond heeft bereikt. Iedere week laat hij zien dat hij beter en beter wordt. Zijn overwinningen waren geen toevalstreffer. Toch mogen we ook Sverre Lunde Pedersen niet vergeten. Zijn zege op de 1500 meter in Stavanger was erg knap."    

Succes
Op de vraag hoe belangrijk de zeges van Lorentzen en Pedersen zijn voor het Noorse schaatsen, antwoordt Wotherspoon eerlijk. "Heel belangrijk. In tijden dat het met een sport wat minder gaat in een land heb je successen zoals deze keihard nodig." 

"Wat je in Noorwegen zag, is dat er wat minder aandacht voor het schaatsen kwam in de media. Natuurlijk is het mooi als je tweede en derde wordt, maar uiteindelijk draait het allemaal om overwinningen op grote toernooien. Als je dan tijdens een World Cup drie keer op de hoogste trede van het podium staat, is dat fijn. Helemaal als dat in eigen land gebeurt. Zij hebben daarmee het Noorse schaatsen weer een beetje op de kaart gezet." 

Na het succes tijdens de wereldbekers hoopt Wotherspoon met Noorwegen de komende maanden goed te presteren op onder andere de Olympische Spelen van Pyeongchang. 

"Ik hoop dat we deze goede lijn kunnen doortrekken. De laatste weken hebben we laten zien dat we ons op meerdere afstanden met de besten kunnen meten. Ik kijk vol vertrouwen uit naar de Olympische Winterspelen. Of we daar een medaille kunnen winnen? Ik zou niet weten waarom niet. Het zou de ultieme beloning zijn."  

Noorwegen won bij de eerste vier World Cups van het seizoen in totaal vijftien medailles (4x goud, 6x zilver en 5x brons). Daarmee staat het land op een vijfde plaats in het klassement. Alleen Rusland (19), Canada (19), Japan (27) en Nederland (38) doen het beter. Lorentzen won drie van de vier gouden medailles. De andere werd gewonnen door Pedersen. Van de vijftien plakken werden er twaalf gewonnen door de mannen en drie door de vrouwen (3x zilver).