In mei kreeg Luna Jonkers bij het WK Tijdrijden een zwaar ongeluk: ze maakte een frontale botsing met haar fiets en kwam hard op de grond terecht. Terwijl ze daar in een plas met bloed lag, fietste Sterre snel naar haar zusje toe en probeerde haar te helpen. "Dat was erg schrikken", zegt Luna. "Ik voelde gelijk dat ik mijn arm niet meer kon bewegen."
Sterre schrok zich helemaal het apelazarus, toen ze haar zus daar zag liggen in een plas met bloed. "Dat was echt veel bloed", vertelt ze. "Moeilijk om te zien." In het ziekenhuis bleek later dat er twee zenuwen uit het ruggenmerg van Luna waren getrokken en dat haar arm gedeeltelijk verlamd was geraakt: "Alle bewegingen die je vanuit je schouder maakt, kan ik niet meer maken", legt Luna uit.
De familie Jonkers ging een zware periode door, waarin Luna twee keer onder het mes moest. "Dat was echt niet leuk", vertelt Sterre, de twee jaar oudere zus van Luna, die ook op topniveau schaatst. "Eerst zag ik haar al op straat liggen en later moest ze ook nog onder het mes. Eén operatie duurde zeven uur en de andere operatie duurde zes uur. Dat was een heftige tijd."
Nekkraag
Luna bleef echter niet bij de pakken neer zitten. De jonge schaatsster uit Emmen wilde zo snel mogelijk het ijs weer op. "Mijn moeder vroeg steeds, wanneer word je nu echt verdrietig over dat ongeluk. Als het winter word en ik niet meer ga schaatsen, zei ik. Maar ik had altijd wel het vertrouwen dat ik nog steeds kon schaatsen, omdat ik alleen aan mijn arm geblesseerd was. Met schaatsen heb je je armen niet echt nodig, hè."
Zodra het kon is Luna gelijk weer het ijs opgestapt. Van haar moeder moest ze wachten totdat ze een orthese had voor haar arm en toen ze die had, ging ze los. "Ik ging gewoon schaatsen", zegt ze. "Ook al had ik nog een nekkraag om en zat mijn linkerarm vastgebonden op mijn rug. Het was zo fijn dat ik weer het ijs op mocht. In het begin reed ik nog niet echt toptijden, maar na een tijdje reed ik tot mijn eigen verbazing gewoon weer persoonlijke records op de lange afstanden. Wow, dacht ik. Ik kan het weer."
Alleen het starten gaat bij Luna nog niet zo goed. Haar linkerarm zit vast op haar rug, dus ze kan maar met één arm starten. Maar dat houdt haar niet tegen om op het KPN NK Afstanden keihard te rijden. In navolging van haar zus Sterre glijdt ze op de vijf kilometer snel over het ijs heen en pakt en passant de zilveren medaille. Vlak achter haar zus, die er vandoor gaat met het goud. "Zo gaaf", zegt Sterre. "Om hier samen met mijn zusje te staan. In het begin vroeg ik me af of ze überhaupt nog wel kon schaatsen en nu staat ze hier naast op het podium. Ik ben zo trots op haar. Niet normaal."
Luna straalt. Ook zij kan bijna niet bevatten dat ze een zilveren medaille heeft gewonnen op de vijf kilometer. "Het is sneller gegaan dan ik had verwacht", zegt ze. "Het is fijn om weer zo'n NK te kunnen rijden."
