Vlogger Enzo Knol (22) uploadt iedere dag op YouTube een vlog van wat hem overkomt die dag. Het maakte hem in korte tijd tot één van de populairste twintigers van Nederland, zo populair zelfs dat hij tot het kleine groepje behoorde dat aanwezig mocht zijn bij de Correspondents Dinner, waarbij de minister-president grappen maakte over het journaille.
Zijn bekendheid is van de laatste twee jaar, waardoor hij een redelijk onbezorgde jeugd kon hebben in Assen. Daar ontdekte hij voor het eerst het bevroren water. “Ik was een jaar of vijf, denk ik. Ik kreeg toen noren”, vertelt hij. Dan lacht hij. “Of nou ja, noren, het waren houten dingen met ijzeren stukjes eronder van mijn moeder. Daar ben ik mee begonnen. Mijn broertje en ik vonden dat super leuk! Dat ging super hard.”
De jonge Knol, toen nog Enzo Erkelens geheten, had aanleg voor de sport. “Het ging vrij goed”, blikt hij terug. Al ging niet alles van een leien dakje: “Natuurlijk ben ik ook vaak gevallen, maar als je jong bent val je heel erg snel. Gelukkig kun je dan ook veel hebben.”
De dynamiek van de sport en de manier van het verplaatsen trok Enzo. “Ik houd ongelooflijk veel van snelheid, dus noren waren ook wel schaatsen die bij mij paste. Dat heeft mijn moeder goed aangevoeld toen. Ha!”
Samen met zijn moeder toog de Assenaar naar de schaatsbaan om ervaring op te doen. “Wij gingen vaak samen weg om baantjes te schaatsen. Pas later ging ik wedstrijdjes doen, al betrof dat met name ijshockey met vrienden. We kochten wat sticks en een puck en hadden eigen goaltjes gemaakt op het natuurijs. Een vader van een vriend zette een bouwlamp op het ijs en we bouwden zelf een baan met sneeuw. Als dat bevroor hadden we een mooie zijkant van de baan. Hele avonden speelden we daar. Van zeven tot tien ’s avonds vier tegen vier. Mijn positie weet ik niet meer, maar in ieder geval geen keeper!”
Jagen op het ijs
Later werd het meer langebaan schaatsen, al kwam er toen ook wel een ander component bij. “Er was een schaatsbaan een straat verderop om de hoek bij mijn ouderlijk huis. Dat was een setting waar we op meisjes gingen jagen, of nou ja, dat wil ik ook niet zeggen. We speelden daar wat met elkaar. Hoe moet ik dat nou omschrijven. Het was een soort discozwemmen of kinderdisco, maar dan op het ijs.”
Enzo bleef daar komen. “Toen ik een tijd later een vriendinnetje had gingen we daar ook naartoe. Vanuit mijn jeugd is dat beeld van schaatsen ook heel erg mooi en romantisch geweest. Als het sneeuwt geeft het een prachtig plaatje en het is heel bijzonder om over water te verplaatsen. Mijn moeder – een prachtvrouw – in haar pakje op schaatsen, dat zorgt er ook wel voor dat ik dat beeld kreeg.”
Ook het topschaatsen volgde hij in die periode zijdelings. “Mijn moeder had altijd de televisie aan staan als er schaatsen was. Mijn beeld was dat we altijd thee dronken en speculaas aten. Het was met name een gezelligheidsdingetje. Ik volgde het niet echt heel bewust, al gaf mijn moeder wel een seintje als er een Nederlander ging schaatsen, dan waren we wel voor hen natuurlijk. Pas als de echte top moest schaatsen, vooral Ireen Wüst en Sven Kramer, gingen we bewust kijken. Vandaar dat ik ook wel een selfie maakte, toen ik Ireen tegen kwam bij het KPN NK Allround en Sprint. Natuurlijk.”
Zijn ervaringen op het ijs zijn niet alleen positief. “We waren altijd heel erg enthousiast om op natuurijs te schaatsen, zo erg zelfs dat we soms te snel wilden. Ja, ik ben er weleens doorheen gezakt. We gingen altijd het ijs testen met normale schoenen. Soms was het niet dik genoeg en gingen we bounchen op het ijs. Ik herinner me dat ik wel een keer – ijskoud en helemaal nat - op mijn knieën ben terug gekropen naar de kant.”
Met zijn vrienden zocht hij vaker de grenzen op. “Ik weet nog dat we een ijshockeywedstrijd speelden en dat een van mijn vrienden die puck iets omhoogschoot. Die kwam heel hard tegen mijn achterhoofd. Dat was wel heel pijnlijk en ik kreeg een grote bult toen.”
Schaatsen op straat
De beste ervaringen van Enzo heeft hij gewoon op straat opgedaan. “Afgelopen maanden en jaren konden we natuurlijk tijdenlang niet schaatsen op natuurijs omdat het niet koud genoeg was, maar nog niet zo heel lang geleden was in het nieuws dat je op de straat kon schaatsen. Echt héél bijzonder vond ik dat. Toen we dat hoorden waren we in Utrecht bij mij thuis. Mijn vriendin zei: 'Enzo, Enzo, we moeten naar het noorden gaan', ook mijn moeder in Assen zei, 'Het is bizar wat hier allemaal gebeurt.' We zijn naar de Scapino gegaan en hebben gelijk schaatsen gekocht, daarna zijn we in de auto gestapt en hebben we er twee uur over gedaan om bij mijn moeder te komen, maar het was echt prachtig om op de openbare weg te schaatsen! Hoe bizar is dat?! Daarna hebben we heerlijk warme chocolademelk gedronken en gegeten en zijn we weer naar huis gegaan.”
Hij verwondert zich vaker over de gebeurtenissen op het ijs. Ook recent nog. “Op televisie zie je het schaatsen van een afstandje en eigenlijk is altijd de baan in beeld. Maar in het middengedeelte is het gebied waar de schaatsers zitten om zich klaar te maken. Tijdens het KPN NK Allround en Sprint heeft dat een mooie indruk op me gemaakt. Ik kreeg ook de kans om op zo’n kar te zitten die de baan schoonmaakt. Echt een super toffe ervaring.”
