Meer dan twintig jaar streed De Jong mee om de grote prijzen in het schaatsen. Zijn palmares is indrukwekkend met olympische medailles en ontelbare nationale en internationale titels, maar toch viel De Jong altijd een beetje uit de toon.
Daar schaamt hij zich niet voor. De Jong heeft van ‘anders’ een geuzennaam gemaakt en laat zich op die kwalificatie voorstaan. Het is zelfs de titel van het boek geworden. “Ik weet dat ik het altijd op een andere manier wilde doen”, zegt de 39-jarige oud-schaatser. “Ik heb altijd mijn gevoel gevolgd.”
De Jong durfde voor andere een trainingsaanpak te kiezen. Zo stortte hij zich op skicross en langlaufen terwijl deze sporten niet in het standaardpakket van de schaatser voorkomen. Ook deed hij regelmatig mee aan televisieprogramma’s.
Het was niet eenvoudig voor De Jong om de ruimte te creëren om zijn eigen gang te gaan. “Je moet keihard werken om die plek te veroveren”, geeft hij toe. Met name aan het einde van zijn carrière kostte hem dat steeds minder moeite. De trainers accepteerden steeds gemakkelijker dat hij voor een deel zijn eigen plan zou trekken.
Begrijpen
Zijn eigengereidheid had ook zijn weerslag op het beeld dat het schaatspubliek van De Jong had. Hij had moeite om zichzelf te presenteren. Dat trok hij zich wel aan. “Er waren wel momenten geweest dat ik dacht: dit is kloten, hoe moet ik dat anders doen? Dat ze me begrijpen.”
Tegelijkertijd was het een gevolg van de manier waarop De Jong met de media omging. Hij had altijd wel zaken die hij even liever voor zichzelf hield dan ze te delen met Nederland en de wereld. “Als ik zou zeggen wat ik niet wilde zeggen dan zou de concurrentie ermee aan de haal gaan”, zegt hij. “Ik deed altijd mijn verhaal, maar ik vertelde niet altijd alles. Dat gaf sowieso verwarring.”
Dat ging bijvoorbeeld om blessures. Hij hield die het liefste voor zich om de concurrentie niet wijzer te maken dan het al was. Dat gold bijvoorbeeld ook voor zijn rugblessure van de afgelopen jaren. “Daar heb ik zoveel pijn van gehad, maar het is pas de laatste tijd bekend geworden. Ik ben er trots op dat ik die blessure weg heb kunnen houden.”
Niet alleen negatieve aspecten probeerde De Jong voor zich te houden, ook over zijn uitvindingen hield hij vaak zijn mond. Zo verklapte hij bij de boekpresentatie dat hij bij de Spelen in Sotsji siliconenkit op de rug van zijn hand had aangebracht zodat hij zijn hand als het waren op zijn rug kon plakken tijdens zijn races. Zo was hij altijd bezig met de details.
Niet meer winnen
Die tijd zit er nu op. Het 39-jarige lichaam van De Jong begint steeds meer tegen te sputteren. “Mijn lichaam geeft aan dat ik moet stoppen. Het zal in ieder geval niet meer harder gaan. En waarom zou ik blijven rijden als ik niet meer kan winnen”, zegt hij. “Het is goed zo.”
Zijn echte afscheid heeft hij voor zijn gevoel al gehad bij de KPN NK Afstanden. Daar reed hij de tien kilometer voor het publiek. “Toen had ik al tranen voor mijn rit”, vertelt hij. “Dit afscheid, daar heb ik geen controle over. Ik ga me eraan overgeven.”
